Termy były jednymi z najbardziej charakterystycznych ośrodków życia Rzymian. Począwszy od I w.n.e. nastapił znaczny wzrost obiektów termalnych, powstawały również wielkie kompleksy cesarskie.
W połowie IV w.n.e. w samym Rzymie było okkoło 90 balnea i 11 kompleksów termalnych.
Do term opłata za wstęp była bardzo niska, a czasami nawet darmowa. Często też bogaci Rzymianie sponsorowali wejście do term tym biedniejszym.
W czasach cesarskich termy były niezwykle popularne nie tylko ze względu na higienę ciała, ale również były one niezwykle popularnym miejscem spotkań.
Termy miały stały schemat architektoniczny.
Korpus centralny otoczony był otwartą przestrzenią, na której zakładano ogrody, budowano fontanny, oraz podzielony na pomieszczenia takie jak: przebieralnia, basen z zimna wodą, pomieszczenie z ciepłymi basenami, kaldarium, gdzie woda była podgrzewana, miejsce przeznaczone do kąpieli i poddawaniu się działaniu pary ( coś jak sauna). Ponadto znajdowały się tam sale do masażu i nacierania olejkami, czy też sle do ćwiczeń.
W termach nie zabrakło również bibliotek, sal narad, sal do przedstawień muzycznych, wspólnego czytania.
Kompleksy termalne nie tylko funkcjonowały jako miejsce do dbania o higienę ciała, ale również były miejscem gdzie dbano o rozwój ducha.
Urządzenia służące podgrzewaniu wody czy też odprowadzaniu jej znajdowały się w podziemiu.
Pierwszy duży kompleks termalny zbudowano w 25r.p.n.e na Polu Marsowym na polecenie Agryppy.
Termy były jednymi z najbardziej charakterystycznych ośrodków życia Rzymian. Począwszy od I w.n.e. nastapił znaczny wzrost obiektów termalnych, powstawały również wielkie kompleksy cesarskie.
W połowie IV w.n.e. w samym Rzymie było okkoło 90 balnea i 11 kompleksów termalnych.
Do term opłata za wstęp była bardzo niska, a czasami nawet darmowa. Często też bogaci Rzymianie sponsorowali wejście do term tym biedniejszym.
W czasach cesarskich termy były niezwykle popularne nie tylko ze względu na higienę ciała, ale również były one niezwykle popularnym miejscem spotkań.
Termy miały stały schemat architektoniczny.
Korpus centralny otoczony był otwartą przestrzenią, na której zakładano ogrody, budowano fontanny, oraz podzielony na pomieszczenia takie jak: przebieralnia, basen z zimna wodą, pomieszczenie z ciepłymi basenami, kaldarium, gdzie woda była podgrzewana, miejsce przeznaczone do kąpieli i poddawaniu się działaniu pary ( coś jak sauna). Ponadto znajdowały się tam sale do masażu i nacierania olejkami, czy też sle do ćwiczeń.
W termach nie zabrakło również bibliotek, sal narad, sal do przedstawień muzycznych, wspólnego czytania.
Kompleksy termalne nie tylko funkcjonowały jako miejsce do dbania o higienę ciała, ale również były miejscem gdzie dbano o rozwój ducha.
Urządzenia służące podgrzewaniu wody czy też odprowadzaniu jej znajdowały się w podziemiu.
Pierwszy duży kompleks termalny zbudowano w 25r.p.n.e na Polu Marsowym na polecenie Agryppy.