Prosze o krotkie odpowiedzi na pytania. Moga byc z internetu tylko na temat. Chociaz od na kilka pytan. Daje najj.
1. Na czym polega orginalosc i nietypowosc "Pamietnika.." Białoszewskiego.
2. Co wiesz na temat dwoch waznych powstan ktore wybuchly na ziemiach Polski podczas II wojny swiatowej : powstania w gettcie warszwskiem i powstania warszawskiego.
3. Wyjasnij czym jest literatura obozowa. Podaj przyklady.
4. Jakiemu tematowi poswiecone sa Opowiadania Borowskiego. Omow krotko problematyke poznanych opowiadan.
5. Czym charakteryzuje sie narracja opowiadan Borowskiego.
6. Jakie przezycia Gustawa Herlinga Grudzinskiego staly sie przyczyna powstania ksiazki Inna Świat.
7. Jak wyglada swiat opisywany przez Grudzinskiego. Jaka role w tym swiecie odgrywaja tradycyjne zasady moralne.
8. Co wiesz na temat Marka Edelmana.
9. Jaka problematyke podejmuja Medaliony Nałkowskiej.
10. Scharakteryzuj zalozenia filozofii egzystencjonalnej.
Prosze o krotkie odpowiedzi i na temat. Z góry badzo dziekuje.
2. Getto warszawskie – getto dla ludności żydowskiej w Warszawie utworzone przez okupacyjne władze hitlerowskie w czasach II wojny światowej.
Powstanie warszawskie (1 sierpnia – 3 października 1944) – wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
3.Literatura obozowa – odmiana literatury poświęconej II wojnie światowej, której tematem są doświadczenia związane z obozami koncentracyjnymi i obozami pracy przymusowej III Rzeszy (Kacet) i ZSRR (Gułag). Najczęściej utwory należące do literatury obozowej przybierają formę wspomnień więźnia, opisującego świat lagrów i łagrów ze swojej perspektywy. Twórczość obozowa, oprócz materiału dokumentacyjnego i faktograficznego, stanowi często również próbę artystycznego ujęcia opisywanych zjawisk.
4.
W „Opowiadaniach” Borowskiego za przeżycie obozu płaci się bardzo wysoką cenę. Jest nią utrata wiary we wszystko, co pochodzi ze świata rzeczywistość charakteryzuje się wszechobecnością śmierci, jej zwyczajnością. W „Dniu na charmeurach” jest tłem. Więźniowie są nieustannym zagrożeni śmiercią, która jest tu karą za wszystko. Dwaj ludzie zostaną zabici, bo nie umieli maszerować. Dziewczyna, którą złapali z kochankiem, zginie, bo nie utrzyma nad głową ciężkiej belki. Śmierć czeka tu wszystkich, bezwyjątkowa i uległa. „Proszę państwa do gazu” życie więźniów odebrane zostaje jakakolwiek wartość, istnieją jak przedmioty, całkowicie zreifikowani (uprzedmiotowieni). Niemcy potrzebowali siły roboczej, a najważniejszą byli więźniowie, co zostało ukazana w „U nas w Auschwitz” zysk wysuwa się na plan pierwszy, wielu firmom niewolnicza praca ofiar przyniosła krocie.
Terror obozów stanowił konsekwencję postawy wobec człowieka, staje się narzędziem ustawiającym więźniów w wyznaczonym im miejscu. Trzeba sprowadzić ludzi do stadium myślenia o sobie jako o więźniu, ofierze, przedmiocie.
Jednocześnie staje się dla więźniów jedynym tematem rozmów, myśli, dążeń i pragnień życiowych.
5. http://język-polski.pl/lektury-opracowania/361-opowiadania-borowski/1432-narracja-jezyk
8.Marek Edelman -data i miejsce urodzin nieznane, przyjęto 1 stycznia 1922 w Warszawie lub 1 stycznia 1919 w Homlu, zm. 2 października 2009 w Warszawie – polski działacz polityczny i społeczny żydowskiego pochodzenia, lekarz kardiolog, jeden z przywódców powstania w getcie warszawskim, kawaler Orderu Orła Białego.
10. Egzystencjalizm - założenia
W centrum filozofii egzystencjalnej znajduje się pojęcie ludzkiej egzystencji, którą uznaje się za coś istniejącego w sposób obiektywny. Jednocześnie istnienie ma wymiar głęboko pesymistyczny.
Okazuje się bowiem, że jest pozbawione esencji (a więc sensu). Zdaniem Heideggera i Sartre’a Bóg nie istnieje, a ludzkie życie i śmierć są absurdalne. Człowiek odczuwa zatem nieustanną trwogę przed śmiercią, która stanowi jego ostateczne unicestwienie (Heidegger). Sartre dodaje do tego uczucia również obrzydzenie wynikające z konieczności wzięcia odpowiedzialności za swoje życie.
Człowiek próbuje zniwelować owe nieprzyjemne emocje poprzez włączenie się w rytm codziennych, oczywistych czynności, które przesłaniają mu świadomość prawdy. Prowadzi zatem życie „nieautentyczne”. Kiedy jednak uświadomi sobie swoją obcość w świecie, będzie żył w sposób prawdziwy.
Jednocześnie człowiek jest istotą w pełni wolną i sam może decydować o swoim postępowaniu. Do niego należy wybór, czy opowie się po stronie dobra czy zła. Nigdzie jednak nie istnieją wskazówki, jak należy postępować, ponieważ zarówno w świecie zewnętrznym, jak i w swoim wnętrzu istota ludzka nie może znaleźć punktu oparcia. Wraz z brakiem Boga znikają bowiem wszystkie moralne nakazy (zgodnie ze słynnym zdaniem Dostojewskiego: „Jeśli Boga nie ma, to wszystko wolno”). Tym samym akt wyboru zyskuje w egzystencjalizmie wymiar heroiczny– mimo świadomości jego bezsensowności, człowiek wybiera dla siebie określoną drogę życia. Istota ludzka niejako sama siebie tworzy według własnej wizji. W wolności wyboru, a jednocześnie we właściwym jej tragizmie, tkwi zatem swoista istota bycia człowiekiem.
Innymi słowy, być istotą ludzką – według egzystencjalizmu – znaczy tyle, co dokonywać wyboru (nieistotnego, a jednak najważniejszego).
liczę na naj ;) pozdrawiem ;]