Ludwik XIV (1638-1715), król Francji od 1643, syn Ludwika XIII, przedstawiciel dynastii Burbonów. Najwybitniejszy europejski reprezentant absolutyzmu. Po śmierci ojca w imieniu małoletniego Ludwika regencję sprawowała matka Anna Austriaczka, faktyczne rządy sprawował kardynał J. Mazarin. 1652 uznany za pełnoletniego, 1657 poślubił córkę hiszpańskiego króla Filipa IV - infantkę Marię Teresę. Małżeństwo to zakończyło trwające 25 lat wojny francusko-hiszpańskie.
Ludwik XIV objął faktyczne rządy osobiste po śmierci Mazarina w 1661. W ciągu 72 lat swego panowania uczynił z Francji najsilniejsze państwo europejskie. Potęga państwa z rządów Ludwika XIV opierała się na doskonale zorganizowanym aparacie administracyjnym stworzonym przez kardynałów A.J. Richelieu i J. Mazarina.
We francuskiej polityce zagranicznej tego okresu dominowały prowadzone w trakcie regencji Ludwika XIV wojny. Toczył długotrwałe konflikty z Hiszpanią o Flandrię (1667-1668) oraz o Holandię (1672-1679), zakończone licznymi zdobyczami terytorialnymi (m.in. Alzacja, Palatynat Reński i Elektorat Trewiru).
Ludwik XIV (1638-1715), król Francji od 1643, syn Ludwika XIII, przedstawiciel dynastii Burbonów. Najwybitniejszy europejski reprezentant absolutyzmu. Po śmierci ojca w imieniu małoletniego Ludwika regencję sprawowała matka Anna Austriaczka, faktyczne rządy sprawował kardynał J. Mazarin. 1652 uznany za pełnoletniego, 1657 poślubił córkę hiszpańskiego króla Filipa IV - infantkę Marię Teresę. Małżeństwo to zakończyło trwające 25 lat wojny francusko-hiszpańskie.
Ludwik XIV objął faktyczne rządy osobiste po śmierci Mazarina w 1661. W ciągu 72 lat swego panowania uczynił z Francji najsilniejsze państwo europejskie. Potęga państwa z rządów Ludwika XIV opierała się na doskonale zorganizowanym aparacie administracyjnym stworzonym przez kardynałów A.J. Richelieu i J. Mazarina.
We francuskiej polityce zagranicznej tego okresu dominowały prowadzone w trakcie regencji Ludwika XIV wojny. Toczył długotrwałe konflikty z Hiszpanią o Flandrię (1667-1668) oraz o Holandię (1672-1679), zakończone licznymi zdobyczami terytorialnymi (m.in. Alzacja, Palatynat Reński i Elektorat Trewiru).