Prosze mam napisac referat na historie na temat "porcelana" prosze pomocy !!!!!!
SirLechu94
Rodzaj białej, przeświecającej ceramiki wysokiej jakości, wynaleziony w Chinach w VII w. Porcelana jest wytwarzana z mieszanki glinki kaolinowej ze skaleniem i kwarcem poprzez wypalanie uformowanych wyrobów w temperaturze od 920-980°C (wyroby nieszkliwione, tzw. biskwit) aż do 1280-1460°C (wyroby szkliwione). Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, bardzo dobrymi właściwościami dielektrycznymi, dużą wytrzymałością mechaniczną, wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych i nieprzepuszczalnością dla cieczy i gazów.
W technice używana jako materiał na nisko- i wysokonapięciowe izolatory i sprzęt laboratoryjny, oraz jako wyroby gospodarstwa domowego.
Rozróżnia się ceramikę twardą (o składzie: 40-60% kaolinu, 20-30% skalenia, 20-30% kwarcu) i miękką (25-40% kaolinu, 25-40% skalenia, 30-45% kwarcu).
W Europie technologię produkcji odkrył w początkach XVIII w. Ehrenfried Walther von Tschirnhaus. Po jego smierci w Dreźnie i Miśni prace kontynuował jego uczeń Johann Friedrich Böttger, alchemik elektora saskiego i króla Rzeczypospolitej Augusta II. Było to osiągnięcie bardzo ważne, także ze względu na rosnące w tamtym czasie zainteresowanie chińszczyzną. Porcelanę wyrabianą w Saksonii nazywano "białym złotem" dlatego, że zastępowała złoto jako królewski podarunek. Produkcja w Miśni początkowo nie miała wielkiej skali, osiągalne pojedyncze egzemplarze traktowano jak dzieła sztuki. Dopiero pod koniec lat 20. stała się bardziej dostępna, ale i tak przez dłuższy czas porcelana ta była rozdawana, a nie sprzedawana.
Dawne polskie wytwórnie: * Korzec * Tomaszów Lubelski * Baranówka * Horodnica - później radziecka i ukraińska, istnieje
Wynalazcami i pierwszymi producentami porcelany byli Chińczycy. Już w starożytności, od II w p.n.e. wytwarzali naczynia z masy porcelanowej, określane przez specjalistów "protoporcelaną". Udoskonalenie technologii pozwoliło Chińczykom na wypalenie ok. VII w. n.e. naczyń określanych mianem porcelanowych. Charakteryzowały się one białym kolorem, swego rodzaju przezroczystością materiału i wydawały specyficzny rezonans. Porcelana powstaje bowiem po wypaleniu, w bardzo wysokiej temperaturze (pow. 1280 st. C), mieszaniny specjalnych glinek - kaolinu i skalenia. Poszkliwiony materiał staje się przeświecający i nie przepuszcza wody. Chińczycy, przede wszystkim, wcześniej niż pozostali odkryli złoża kaolinu a także potrafili uzyskać tak wysoką temperaturę w piecu do wypalania masy porcelanowej. Cudzoziemcy zachwycali się nieznanymi i niezwykłymi wyrobami. Podróżnik Sulejman, prawdopodobnie perski lub arabski kupiec, w 851 r n. e. napisał tak: "Chińczycy posiadają bardzo delikatną glinkę, z której wytwarzają naczynia tak przezroczyste, jakby ze szkła; można zobaczyć wodę przez ścianki naczynia, chociaż jest ono wykonane z gliny". Fakty te potwierdzają wykopaliska. Pierwszym Europejczykiem, który zetknął się z naczyniami tego typu był Wenecjanin Marco Polo. W trakcie swej sławnej podróży do Chin przebywał w 1275 r. na dworze cesarza Kubilaja (z dynastii założonej przez Dżingis-chana). W pamiętniku użył nazwy "porcelana" na określenie wyrobów, które oglądał. Prawdopodobnie szkliwo tego wyrobu skojarzyło mu się z muszlami genus porcellana, mającymi silnie połyskującą, ubarwioną powierzchnię. Termin "porcelana" przyjął się w Europie dopiero w XVI w.
Porcelana, jako niezwykle cenny i szlachetny produkt była darem składanym władcom przez poselstwa, przekazywana przez przedstawicieli najwyższych klas spadkobiercom. Do naszych czasów zachował się przekaz: "dwadzieścia sztuk chińskiej, cesarskiej porcelany, jakiej nie widziano nigdy przedtem na dworze kalifa" wysłał Ili ibn-Isa, gubernator Khurasanu, jako dar dla Harun ar-Raszida piątego kalifa z dynastii Abbasydów, żyjącego w latach 763-809 n.e.
W technice używana jako materiał na nisko- i wysokonapięciowe izolatory i sprzęt laboratoryjny, oraz jako wyroby gospodarstwa domowego.
Rozróżnia się ceramikę twardą (o składzie: 40-60% kaolinu, 20-30% skalenia, 20-30% kwarcu) i miękką (25-40% kaolinu, 25-40% skalenia, 30-45% kwarcu).
W Europie technologię produkcji odkrył w początkach XVIII w. Ehrenfried Walther von Tschirnhaus. Po jego smierci w Dreźnie i Miśni prace kontynuował jego uczeń Johann Friedrich Böttger, alchemik elektora saskiego i króla Rzeczypospolitej Augusta II. Było to osiągnięcie bardzo ważne, także ze względu na rosnące w tamtym czasie zainteresowanie chińszczyzną. Porcelanę wyrabianą w Saksonii nazywano "białym złotem" dlatego, że zastępowała złoto jako królewski podarunek. Produkcja w Miśni początkowo nie miała wielkiej skali, osiągalne pojedyncze egzemplarze traktowano jak dzieła sztuki. Dopiero pod koniec lat 20. stała się bardziej dostępna, ale i tak przez dłuższy czas porcelana ta była rozdawana, a nie sprzedawana.
Dawne polskie wytwórnie:
* Korzec
* Tomaszów Lubelski
* Baranówka
* Horodnica - później radziecka i ukraińska, istnieje
Aktualne:
* Chodzież
* Ćmielów
* Wałbrzych (dawniej niemiecka)
* Horodnica
Wynalazcami i pierwszymi producentami porcelany byli Chińczycy. Już w starożytności, od II w p.n.e. wytwarzali naczynia z masy porcelanowej, określane przez specjalistów "protoporcelaną". Udoskonalenie technologii pozwoliło Chińczykom na wypalenie ok. VII w. n.e. naczyń określanych mianem porcelanowych. Charakteryzowały się one białym kolorem, swego rodzaju przezroczystością materiału i wydawały specyficzny rezonans. Porcelana powstaje bowiem po wypaleniu, w bardzo wysokiej temperaturze (pow. 1280 st. C), mieszaniny specjalnych glinek - kaolinu i skalenia. Poszkliwiony materiał staje się przeświecający i nie przepuszcza wody. Chińczycy, przede wszystkim, wcześniej niż pozostali odkryli złoża kaolinu a także potrafili uzyskać tak wysoką temperaturę w piecu do wypalania masy porcelanowej. Cudzoziemcy zachwycali się nieznanymi i niezwykłymi wyrobami. Podróżnik Sulejman, prawdopodobnie perski lub arabski kupiec, w 851 r n. e. napisał tak: "Chińczycy posiadają bardzo delikatną glinkę, z której wytwarzają naczynia tak przezroczyste, jakby ze szkła; można zobaczyć wodę przez ścianki naczynia, chociaż jest ono wykonane z gliny". Fakty te potwierdzają wykopaliska. Pierwszym Europejczykiem, który zetknął się z naczyniami tego typu był Wenecjanin Marco Polo. W trakcie swej sławnej podróży do Chin przebywał w 1275 r. na dworze cesarza Kubilaja (z dynastii założonej przez Dżingis-chana). W pamiętniku użył nazwy "porcelana" na określenie wyrobów, które oglądał. Prawdopodobnie szkliwo tego wyrobu skojarzyło mu się z muszlami genus porcellana, mającymi silnie połyskującą, ubarwioną powierzchnię. Termin "porcelana" przyjął się w Europie dopiero w XVI w.
Porcelana, jako niezwykle cenny i szlachetny produkt była darem składanym władcom przez poselstwa, przekazywana przez przedstawicieli najwyższych klas spadkobiercom. Do naszych czasów zachował się przekaz: "dwadzieścia sztuk chińskiej, cesarskiej porcelany, jakiej nie widziano nigdy przedtem na dworze kalifa" wysłał Ili ibn-Isa, gubernator Khurasanu, jako dar dla Harun ar-Raszida piątego kalifa z dynastii Abbasydów, żyjącego w latach 763-809 n.e.