Question

proszę to ważne napiszcię mi krótką notatkę o kalendarzach

1.jakie są roodzaję

2.kiedy zostały wprowadzonę

3 i coś jeszczę co tam wiecię .

proszę to ważnę .

Answer 1

Rodzaje kalendarzy na Świecie

Kalendarz aztecki Aztekowie używali dwóch kalendarzy. Jeden z nich -                    kalendarz słoneczny (Xiuhpohualli), składał się z 365 dni podzielonych na 18 miesięcy po 20 dni oraz dodatkowych 5 dni - Nemotemi (bez imienia, numerowane od 0 do 4). Dni dodatkowe przynosiły nieszczęścia. Każdy miesiąc miał nazwę związaną z rolnictwem, rozwojem roślinności, pracami polowymi. Kolejne dni były ponumerowane od 0 do 19. Według tego kalendarza obchodzono coroczne święta, składano ofiary.                    Drugi kalendarz używany przez Azteków to                    kalendarz wróżbiarski (Tonalpohualli). Według niego przepowiadano np. przyszłość narodzonego w danym dniu człowieka, decydowano o najlepszym dniu do rozpoczęcia konkretnych przedsięwzięć itp. Kalendarz ten składał się z 260 dni (Tonalli) podzielonych na tygodnie. Każdy tydzień (Trecenas) miał 13, oznaczonych kolejnymi cyframi dni. Nazwy dni określane były 20, cyklicznie powtarzającymi się symbolicznymi nazwami. Kolejny tydzień rozpoczynał dzień o przypadającej jemu nazwie z 20 dniowego cyklu. Dwadzieścia symboli nazywano: mazatl (jeleń), acatl (trzcina), xochitl (kwiat), mizquiztli (śmierć), quiahuitl (deszcz), malinalli (trawa), coatl (wąż), tecpatl (nóż krzemienny), ozomahtli (małpa), cuitzpallin (jaszczurka), ollin (trzęsienie ziemi), itzcuintli (pies), calli (dom), cozcacuauhtli (sęp), alt (woda), ehecatl (wiatr), cuauhtli (orzeł), tochtli (królik), cipactli (krokodyl), ocelotl (jaguar). Dwudziestodniowe cykle podporządkowane były wpływom czterech stron świata.                    Dla wierzeń azteckich najważniejszy był moment zrównania się obu azteckich kalendarzy, który przypadał co 52 lata. Był to moment wielkiej uroczystości, czas decydujący o dalszym istnieniu świata. (Koniec każdej z poprzednich epok następował właśnie w chwili zrównania się kalendarzy). Tej nocy nikt nie mógł zasnąć, kapłani mieli obowiązek odczytać z układu planet i gwiazd losy świata. Gdy już wiadomo było, że świat będzie istniał, należało rozpalić nowy ogień i ofiarować Słońcu życie ludzkie. W trakcie tej uroczystości ogień rozpalano na piersi jeńca pochodzącego z szlachetnego rodu. Gdy ogień płonął rozcinano jego pierś, serce składano w ofierze bogu a ogień "karmiono" ciałem. Ludność rozpalony ogień zanosiła do domu. W ten sposób świat był, zdaniem Azteków ocalony na następny okres 52 lat.                    Do góry
Kalendarz babiloński Kalendarz babiloński był początkowo oparty na obserwacji Księżyca, potem też i Słońca, ustalił 7-dniowy tydzień, 12-godzinną noc i 12-godzinny dzień, oraz 60-minutową godzinę. Kalendarz babiloński używany był w Babilonii w okresie Hammurabiego (XVIII/XVII wiek p.n.e.). Oprócz Babilończyków używali go także Asyryjczycy i Persowie. Podzielony był na 12 miesięcy po 30 dni. Opóźnienia w stosunku do roku słonecznego nadrabiane były dodaniem 13 miesiąca. Dodawanie miesięcy regulował tzw. Cykl Metona z Aten (cykl trwający 19 lat definiował do którego roku należy dodać miesiąc). Takie same cykle występują w kalendarzu greckim i chińskim.                    Kalendarz bizantyjski Kalendarz bizantyjski - kalendarz oficjalnie używany w Cesarstwie Bizantyjskim do upadku tego państwa w 1453 r., a także w innych krajach kulturowo związanych z Bizancjum. Kalendarz bizantyjski oparty był w swych głównych zarysach na kalendarzu juliańskim, zaś najważniejsza różnice dotyczyły daty rozpoczęcia roku oraz sposobu rachuby lat. Rok dzielił się na siedmiodniowe tygodnie, a układ miesięcy był taki, jak w kalendarzu juliańskim. Jednak początek roku przypadał na dzień 1 września. Lata liczone były od stworzenia świata, które, wg Bizantyjczyków nastąpiło 5509/5508 r. p.n.e.. Ten sposób rachuby lat zastąpił tradycyjne oznaczanie ich nazwiskami konsulów (co wobec utraty znaczenia przez urząd konsula już od dawna sprawiało problemy także na zachodzie cesarstwa), a przy obliczeniach historycznych - równie tradycyjne liczenie lat od założenia Rzymu (Ab urbe condita).                    Do góry
Chiński kalendarz Chiński kalendarz i tradycyjne chińskie miary czasu to w rzeczywistości kilka systemów liczenia i nazywania: kalendarz księżycowy - z cyklem sześćdziesięcioletnim, kalendarz rolniczy - słoneczny(obecnie nieużywany), kalendarz zodiakalny - z cyklem dwunastoletnim (Ziemskie gałęzie). Chiński kalendarz składa się z sześćdziesięcioletnich cykli, które stanowią kombinację dwunastu Ziemskich Gałęzi (Ziemskich Konarów) reprezentowanych przez 12 zwierząt i pięciu Niebiańskich Pni ukazywanych przez 5 żywiołów: woda, ziemia, drewno, ogień, metal- każdy w wariancie ying lub yang. Opiera się na precyzyjnej obserwacji wysokości słońca oraz faz księżyca.                   
Kalendarz egipski Kalendarz egipski - urzędowy kalendarz obowiązujący w starożytnym Egipcie, stanowiący kombinację kalendarza księżyco-słonecznego i agrarnego, opartego na cyklu wylewów Nilu. Powstał ok. 3000 lat p.n.e. Rok kalendarzowy dzielił się na 3 pory po 4 miesiące każda: achet - pora wylewów, peret - pora cofania się wód - (pora kiełkowania i wzrostu) - (zima), szemu - pora sucha - pora zbioru - (lato). Każdy z miesięcy, które miały po 30 dni, otrzymywał nazwę zgodnie z jego kolejnością w danej porze roku, np. 1 achet, 2 achet, 3 achet, 4 achet, 1 peret, itd. Ponadto do tych 12 miesięcy dodawano 5 dni, tzw. epagomenai - dni narodzin: Ozyrysa, Horusa, Setha, Izydy oraz Neftydy.                    Początek roku przypadał w pierwszym dniu pory przyboru wód (achet) i raz na 1460 lat pokrywał się z heliakalnym wschodem Syriusza, który według kalendarza juliańskiego przypadał na 19 lipca. Okres pomiędzy dwoma kolejnymi wschodami heliakalnymi Syriusza, pokrywającymi się z dniem początku pory Achet jest to tzw. Okres Sotisowy. Jednak różnica pomiędzy rokiem kalendarzowym a rokiem zwrotnikowym spowodowała przesuwanie się początku roku w stosunku do cyklu pór roku. Wymusiło to reformę kalendarza ogłoszoną w 238 r. p.n.e., a formalnie wprowadzoną przez rzymskiego cesarza Augusta ok. 26 r p.n.e. - co 4 lata dodawano 366. dzień (zob. rok przestępny).                    Do góry
Kalendarz etiopski Kalendarz etiopski - nazywany też kalendarzem gyyz - kalendarz używany w Etiopii oraz jako kalendarz liturgiczny w Erytrei: przez prawosławny kościół erytrejski, tamtejszych wschodnich katolików i luterański Ewangelicki Kościół Etiopii Mekane Yesus. Kalendarz etiopski bazuje na kalendarzu koptyjskim, który z kolei opiera się na kalendarzu egipskim. Wg kalendarza etiopskiego rok składa się z 12 miesięcy, liczących po 30 dni oraz jednego miesiąca grupującego pozostałe 5 dni (w roku przestępnym 6 dni). Doba zaczyna się nie o północy, a ze wschodem słońca.                   
Kalendarz gregoriański Kalendarz gregoriański - kalendarz słoneczny, zreformowany kalendarz juliański autorstwa Luigiego Lilio. Jest to w zasadzie kalendarz juliański, do którego wprowadzono niewielką poprawkę mającą na celu zniwelowanie opóźnienia w stosunku do roku zwrotnikowego, narosłego od roku 46 p.n.e. oraz zapobieżenie jego powstawaniu na przyszłość. Kalendarz juliański spóźniał się 1 dzień na 128 lat, natomiast opóźnienie kalendarza gregoriańskiego wynosi 1 dzień na ok. 3000 lat. Różnice pomiędzy kalendarzami juliańskim a gregoriańskim sprowadzają się do dwóch spraw: usunięcia 10 dni, od 5 do 14 października 1582 roku; miało to na celu skorygowanie powstałego opóźnienia, wprowadzeniu zasady, że lata podzielne przez 4, ale nie przez 100 będą przestępne, z wyjątkiem tych podzielnych przez 400 (lata 1600 i 2000 były w kalendarzu gregoriańskim przestępne, a 1700, 1800 i 1900 nie).                    Trzeba nadmienić, że wspomniana korekta nie dotyczyła całości opóźnienia narosłego od 46 p.n.e., lecz tylko jego części. Przywrócono mianowicie kalendarz do stanu, w jakim był w czasie soboru nicejskiego w roku 325 n.e. Ma to ten skutek, że termin np. przesilenia zimowego wypada u nas 21 grudnia, podczas gdy w czasach Cezara przypadało to 24 grudnia. Powód wprowadzenia częściowej korekty związany jest z faktem, iż na soborze nicejskim ustalono m.in. zasadę wyznaczania świąt Wielkanocy w kalendarzu juliańskim, która opiera się na założeniu, że równonoc wiosenna przypada na 21 marca. Aby uniknąć ponownego przeliczania tablic komputystycznych, rachubę dni przesunięto tak, aby równonoc wiosenna znów przypadała na tę właśnie datę.                    Do góryKalendarz juliański Kalendarz juliański - kalendarz słoneczny opracowany na życzenie Juliusza Cezara przez astronoma egipskiego Sosygenesa i wprowadzony w życie 1 stycznia roku 45 p.n.e. jako kalendarz obowiązujący w państwie rzymskim. Obowiązywał w Europie przez wiele stuleci: w Polsce do 1582, w Rosji aż do 1918. Niektóre kościoły wciąż jeszcze posługują się kalendarzem juliańskim. Powodem reformy kalendarza było to, że wcześniej stosowany księżycowy kalendarz rzymski rozregulował się, w wyniku czego w 46 p.n.e. kalendarzowy grudzień wypadał we wrześniu. Dlatego, żeby ponownie zsynchronizować kalendarz z porami roku, rok 46 p.n.e. wydłużono o 90 dni.                    Do góry
Kalendarz Majów Kalendarz Majów stanowił kombinację dwóch kalendarzy, rytualnego tzolkin oraz słonecznego haab.                    Tzolkin Kalendarz rytualny tzolkin: rok kalendarzowy liczył 260 dni, które oznaczane były kombinacją nazw 20 dni (kolejno: imix, ik, akbal, kan, chicchan, cimi, manik, lamat, muluk, oc, chuen, eb, ben, ix, men, cib, caban, eznab, cahuac i ahau) oraz liczb od 1 do 13. Oznaczenie dnia wyglądało zatem następująco: 1 imix, 2 ik, 3 akbal, 4 kan, 5 chicchan, itd. aż do 13 ben. Wtedy liczenie zaczynano od 1, więc następne były 1 ix, 2 men, 3 cib, 4 caban, 5 etznap, 6 caunac oraz 7 ahau. Wtedy rozpoczynano odliczanie dni od początku, a więc następny był 8 imix.                    Haab Kalendarz słoneczny haab: rok kalendarzowy liczył 365 dni: 18 miesięcy po 20 dni z dodatkowym miesiącem liczącym 5 dni - który był uważany za czas pechowy. Nazwy miesięcy haab: pop, uo, zip, zotz, tzec, xul, yaxkin, mol, chen, yax, zac, ceh, mac, kankin, muan, pax, kayab, cumhu i dodatkowy uayeb. Nazwy dni tworzyło się analogicznie jak w kalendarzu gregoriańskim, z tym że numerację rozpoczynano od 0; np. 0 pop, 1 pop, 2 pop, 3 pop, 4 pop, 5 pop, itd. Co 52 lata haab (73 lata tzolkin) dodawano 13 dni.                    Do góry
Kalendarz żydowski Kalendarz żydowski - kalendarz lunarny (obecnie solarno-lunarny), używany przez plemiona semickie od czasów przedhistorycznych. Ostateczną postać nadał mu w roku 359 Sanhedryn pod przewodnictwem Hillela II. Rok hebrajski dzieli się na 12 miesięcy o długości 29 lub 30 dni. Każde 7 z 19 kolejnych lat (3, 6, 8, 11, 14, 17 i 19) otrzymuje dodatkowy miesiąc zwany adar bet, adar szeni (adar II) lub weadar o długości 29 dni.                    Nazwy miesięcy: tiszri, heszwan, kislew, tewet, szewat, adar I, adar II (Weadar), nisan, ijar, siwan, tammuz, aw, elul, mające na przemian 30 (tiszri) lub 29 dni. Początek miesiąca tiszri i święto nowego roku (Rosz ha-Szana) przypada na okolice równonocy jesiennej. Długość roku zwykłego może wynosić 354, 355 lub 356 dni. Długość roku przestępnego może wynosić 383, 384 lub 385 dni. Są to lata odpowiednio: ułomne, zwykłe i pełne. W roku ułomnym heszwan ma jeden dzień mniej. W roku pełnym kislew ma jeden dzień więcej.                    Do góry

Answer 2

ja myślę o takim rodzaju tygodniowy

dniowy

mięszeczny 

albo takie 

gregorański

juliański

chiński

rzymski 

więcej nie pamietam

zostały wprowadzone

gregorański używany dzisiaj 45 p.n.e czyli przed naszą erą

a inne nie wiem