Proszę potrzebuję paru ciekawostek na temat wybranego miasta w strefie morza śródziemnego, dla mnie najlepiej wenecji
wow34
1.Wenecja to jest miasto na wodzie. 2.W Wenecji zbudowano największąna świecie choinkę za szkła. Ma siedem i pół metra wysokości, trzy metry średnicy i waży trzy tony.
3.W Wenecji kręcono reklamę leku przeciwbólowego APAP. 4.Morzna poruszać się atm tylko gondolami.(gondola-rodzaj łodzi)
istoria Włoch po okresie rozkwitu za cesarstwa rzymskiego pełna była podziałów, walk, przejęć, waśni. Zaskakujące dla nas może być to, że kraj dość spójny kulturowo tak bardzo był podzielony politycznie.
Ale po kolei...
Tereny dzisiejszych Włoch były w czasach starożytnych zasiedlane przez różne ludy i plemiona. Upraszczając można powiedzieć, że na północy żyli m.in. Ligurowie, Celtowie i Wenetowie, w centrum Etruskowie, Umbrowie i Latynowie (z nich wywodzili się Rzymianie), na południu Grecy. Ludy te zostały następnie podbite i zlatynizowane przez Rzymian. Co ciekawe Latynowie byli stosunkowo niewielkim plemieniem, a jedno z ich miast stało się siłą napędową wielkiego imperium.
Zgodnie z tradycją, Rzym założono w 753 r. p.n.e., a dokładnie 21 kwietnia jak mówi o tym legenda o Romulusie i Remusie. Od VI w. p.n.e. Republika Rzymska rozpoczęła podbijanie i jednoczenie Półwyspu Apenińskiego wokół Rzymu. Stał się on centrum powstałego w I w. p.n.e. Cesarstwa Rzymskiego.
Obszar ten przeżywał potem różne koleje losu. Czas wzlotu w okresie rozkwitu cesarstwa oraz słabości po jego upadku. Rozpad cesarstwa w 395 r. n.e. na wschodnie i zachodnie, najazdy Wizygotów, Wandalów i Hunów na Cesarstwo Zachodniorzymskie to trudne chwile dla Italii. Doprowadziło to do upadku cesarstwa w 476 r. Umocnienie władzy politycznej papieży, kolejne najazdy Ostrogotów i Longobardów spowodowały jeszcze większe podziały.
Przez następne blisko 14 wieków Italia była sceną kolejnych wojen, podbojów, powstawania i upadku królestw, mniej lub bardziej niezależnych księstw. Znajdowała się pod kuratelą dynastii francuskich, hiszpańskich, austriackich itd. Podziały polityczne dobrze ilustruje mapa polityczna Italii z końca XV w.
Tarcia polityczne między władzą świecką, a papieską oraz brak dominującego ośrodka władzy stworzyły podatny grunt pod powstanie państw-miast (Genua, Mediolan, Pawia, Modena, Cremona, Florencja, Siena, Wenecja). Były to prężne gospodarczo i kulturowo ośrodki, z których wiele przetrwało stulecia, przykładem potęgi handlowe – Genua i Wenecja, czy jeden z głównych ośrodków kulturalnych – Florencja (szczególnie za Medyceuszy). Były one też kolebką renesansu, a XV-wieczne Włochy – naukowym i kulturalnym centrum Europy.
Różni władcy, w różnym okresie próbowali zjednoczyć Italię, na dłuższą metę bez skutku. Dopiero w 1-szej połowie XIX w. dążenia zjednoczeniowe zyskały na popularności w społeczeństwie włoskim, wydając ruch Risorgimento. Ale i tutaj Wiosna Ludów poniosła klęskę. Dopiero 17 III 1861 r. na części ziem Italii proklamowano Królestwo Włoskie, którego królem został Wiktor Emanuel II. Po kolei przyłączano następne obszary aż do 1870 r., kiedy kończąc proces zjednoczeniowy przyłączono Rzym i Lacjum. W 1871 r. stolicę młodego Królestwa przeniesiono z Florencji do Rzymu.
Następne lata to czas budowy systemu administracyjnego, prawnego, edukacyjnego, rozwój gospodarki. Północne Włochy były nieźle rozwinięte, uprzemysłowione w przeciwieństwie do biednego, rolniczego południa. Tego podziału nie udało się usunąć po dzień dzisiejszy.
Włochy w różnych konfiguracjach brały udział w różnych konfliktach zbrojnych, w I i II wojnie światowej. Plebiscyt z 2 VI 1946 zadecydował o zniesieniu we Włoszech monarchii i ustanowieniu republiki. Ostateczny kształt granic ustaliło porozumienie z 1954 podpisane z Jugosławią, dzielące Wolne Terytorium Triestu.
3.W Wenecji kręcono reklamę leku przeciwbólowego APAP. 4.Morzna poruszać się atm tylko gondolami.(gondola-rodzaj łodzi)
licze na naj
istoria Włoch po okresie rozkwitu za cesarstwa rzymskiego pełna była podziałów, walk, przejęć, waśni. Zaskakujące dla nas może być to, że kraj dość spójny kulturowo tak bardzo był podzielony politycznie.
Ale po kolei...
Tereny dzisiejszych Włoch były w czasach starożytnych zasiedlane przez różne ludy i plemiona. Upraszczając można powiedzieć, że na północy żyli m.in. Ligurowie, Celtowie i Wenetowie, w centrum Etruskowie, Umbrowie i Latynowie (z nich wywodzili się Rzymianie), na południu Grecy. Ludy te zostały następnie podbite i zlatynizowane przez Rzymian. Co ciekawe Latynowie byli stosunkowo niewielkim plemieniem, a jedno z ich miast stało się siłą napędową wielkiego imperium.
Zgodnie z tradycją, Rzym założono w 753 r. p.n.e., a dokładnie 21 kwietnia jak mówi o tym legenda o Romulusie i Remusie. Od VI w. p.n.e. Republika Rzymska rozpoczęła podbijanie i jednoczenie Półwyspu Apenińskiego wokół Rzymu. Stał się on centrum powstałego w I w. p.n.e. Cesarstwa Rzymskiego.
Obszar ten przeżywał potem różne koleje losu. Czas wzlotu w okresie rozkwitu cesarstwa oraz słabości po jego upadku. Rozpad cesarstwa w 395 r. n.e. na wschodnie i zachodnie, najazdy Wizygotów, Wandalów i Hunów na Cesarstwo Zachodniorzymskie to trudne chwile dla Italii. Doprowadziło to do upadku cesarstwa w 476 r. Umocnienie władzy politycznej papieży, kolejne najazdy Ostrogotów i Longobardów spowodowały jeszcze większe podziały.
Przez następne blisko 14 wieków Italia była sceną kolejnych wojen, podbojów, powstawania i upadku królestw, mniej lub bardziej niezależnych księstw. Znajdowała się pod kuratelą dynastii francuskich, hiszpańskich, austriackich itd. Podziały polityczne dobrze ilustruje mapa polityczna Italii z końca XV w.
Tarcia polityczne między władzą świecką, a papieską oraz brak dominującego ośrodka władzy stworzyły podatny grunt pod powstanie państw-miast (Genua, Mediolan, Pawia, Modena, Cremona, Florencja, Siena, Wenecja). Były to prężne gospodarczo i kulturowo ośrodki, z których wiele przetrwało stulecia, przykładem potęgi handlowe – Genua i Wenecja, czy jeden z głównych ośrodków kulturalnych – Florencja (szczególnie za Medyceuszy). Były one też kolebką renesansu, a XV-wieczne Włochy – naukowym i kulturalnym centrum Europy.
Różni władcy, w różnym okresie próbowali zjednoczyć Italię, na dłuższą metę bez skutku. Dopiero w 1-szej połowie XIX w. dążenia zjednoczeniowe zyskały na popularności w społeczeństwie włoskim, wydając ruch Risorgimento. Ale i tutaj Wiosna Ludów poniosła klęskę. Dopiero 17 III 1861 r. na części ziem Italii proklamowano Królestwo Włoskie, którego królem został Wiktor Emanuel II. Po kolei przyłączano następne obszary aż do 1870 r., kiedy kończąc proces zjednoczeniowy przyłączono Rzym i Lacjum. W 1871 r. stolicę młodego Królestwa przeniesiono z Florencji do Rzymu.
Następne lata to czas budowy systemu administracyjnego, prawnego, edukacyjnego, rozwój gospodarki. Północne Włochy były nieźle rozwinięte, uprzemysłowione w przeciwieństwie do biednego, rolniczego południa. Tego podziału nie udało się usunąć po dzień dzisiejszy.
Włochy w różnych konfiguracjach brały udział w różnych konfliktach zbrojnych, w I i II wojnie światowej. Plebiscyt z 2 VI 1946 zadecydował o zniesieniu we Włoszech monarchii i ustanowieniu republiki. Ostateczny kształt granic ustaliło porozumienie z 1954 podpisane z Jugosławią, dzielące Wolne Terytorium Triestu.