Autorem „Syzyfowych prac” jest Stefan Żeromski. Jest to powieść zawierająca wiele wątków autobiograficznych. W dziejach Marcina Borewicza odnaleźć można niejedno wspomnienie samego autora, który odbył podobną edukację, od ucznia w wiejskiej szkole do klerykowskiego gimnazjum. Akcja utworu toczy się w Owczarach i Klerykowie w latach 70’ XIX w. Szczególnie interesujące są fragmenty, które dotyczą nauki głównego bohatera w gimnazjum. Ukazują one sposoby rusyfikacji stosowane wobec polskiej młodzieży. Ci bardziej ulegli i posłuszni obdarzeni byli przywilejami i wyróżnieniami. Jedną z metod stanowiło ukazywanie atrakcyjności kultury rosyjskiej, przy całkowitym pomijaniu i ukrywaniu dorobku polskiej literatury. Przełomowym momentem w życiu Marcina Borewicza było poznanie książek w ojczystym języku z epoki romantyzmu. Stało się to za sprawą relegowanego z Warszawy „nieprawomyślnego” kolegi. Polska literatura uodporniła ostatecznie bohatera przeciw rusyfikacji i ainspirowała go do konspiracyjnej pracy samokształceniowej w gronie kolegów. W powieści pojawia się również postać Andrzeja Radka wiejskiego chłopca, zdobywającego ogromnym wysiłkiem i samozaparciem społeczny, i intelektualny rozwój. O losie Radka zdecydował nauczyciel. Zainteresował się on ciekawym i zdolnym chłopcem, w którym wzbudził ambicję kształcenia się. Żeromski określił „Syzyfowe prace” jako daremne wysilanie się zła. Osobiście chciałbym dodać, iż ta lektura uświadamia nam „luksus” używania ojczystego języka w codziennym życiu. Warto ją przeczytać, gdyż ukazuje ogromną odporność ducha polskiej młodzieży przeciw wobec niszczycielskiego działania obcych wpływów, czyli rusyfikacji.
Autorem „Syzyfowych prac” jest Stefan Żeromski. Jest to powieść zawierająca wiele wątków autobiograficznych. W dziejach Marcina Borewicza odnaleźć można niejedno wspomnienie samego autora, który odbył podobną edukację, od ucznia w wiejskiej szkole do klerykowskiego gimnazjum. Akcja utworu toczy się w Owczarach i Klerykowie w latach 70’ XIX w.
Szczególnie interesujące są fragmenty, które dotyczą nauki głównego bohatera w gimnazjum. Ukazują one sposoby rusyfikacji stosowane wobec polskiej młodzieży. Ci bardziej ulegli i posłuszni obdarzeni byli przywilejami i wyróżnieniami. Jedną z metod
stanowiło ukazywanie atrakcyjności kultury rosyjskiej, przy całkowitym pomijaniu i ukrywaniu dorobku polskiej literatury. Przełomowym momentem w życiu Marcina Borewicza było poznanie książek w ojczystym języku z epoki romantyzmu. Stało się to za sprawą relegowanego z Warszawy „nieprawomyślnego” kolegi. Polska literatura uodporniła ostatecznie bohatera przeciw rusyfikacji i ainspirowała go do konspiracyjnej pracy samokształceniowej w gronie kolegów.
W powieści pojawia się również postać Andrzeja Radka wiejskiego chłopca, zdobywającego ogromnym wysiłkiem i samozaparciem społeczny, i intelektualny rozwój. O losie Radka zdecydował nauczyciel. Zainteresował się on ciekawym i zdolnym chłopcem, w
którym wzbudził ambicję kształcenia się.
Żeromski określił „Syzyfowe prace” jako daremne wysilanie się zła. Osobiście
chciałbym dodać, iż ta lektura uświadamia nam „luksus” używania ojczystego języka w
codziennym życiu. Warto ją przeczytać, gdyż ukazuje ogromną odporność ducha polskiej
młodzieży przeciw wobec niszczycielskiego działania obcych wpływów, czyli rusyfikacji.