Question

Proszę o wyczerpujące opisy.

Answer 1

Bazylika di Superga, kościół barokowy, Filippo Juvarra, Turyn.
Bazylika położona jest na wzgórzu Superga, na wschód od Turynu. Postała w latach 1717 - 1731 według projektu Filippo Juvarra, jest uznawana za jedno z jego szczytowych osiągnięć. Budowa była trudnym przedsięwzięciem ze względu na warunki terenowe, samo wyrównywanie terenu szczytu trwało dwa lata. Wybudowana została w podzięce Matce Boskiej za odniesienie zwycięstwa w 1700 roku przez króla Wiktora Amadeusza II nad armiami hiszpańską i francuską. Budowlę doskonale widać z miasta. Ta monumentalna budowla jest wzniesiona w duchu późnego baroku z widocznymi wpływami klasycystycznymi. Kościół na planie centralnym zwieńczony jest 75-metrową kopułą. Wejście stanowi klasyczny portyk z tympanonem, portyk wsparty jest na ośmiu kolumnach. Integralną część budowli stanowią dwie 60-cio metrowe zlokalizowane po bokach zasadniczego kościoła dzwonnice. Za kościołem usytuowane są, połączone z nim, duże zabudowania klasztorne z wirydarzem (ogród wewnątrz murów klasztornych). Na zewnątrz kościół jest w kolorze stonowanego oranżu z detalami architektonicznymi w kolorze białym. Przerwane łuki, falujące gzymsy dzwonnic. Kolumny i pilastry. Okrągłe okna umieszczone obok prostokątnych zwieńczonych łukiem półkolistym albo trójkątnym. We wnętrzach liczne sztukaterie, przerwane łuki, kolumny nawiązujące do stylu korynckiego, balustrady z profilowanymi tralkami i teatralne oświetlenie ale także obok barokowych kolumn utrzymane w tym samym duchu filary. Dekoracje rzeźbiarskie "wychodzące" z ram. Wnętrze biało-piaskowe, z elementami czerwonego i zielonego marmuru. Kościół mieści 19 grobowce książąt i królów z dynastii sabaudzkiej - stając się przez to również mauzoleum (ostatni pochówek - królowa Chorwacji Irena 1974). Wzgórze na którym zlokalizowana jest bazylika ma około 660 metrów wysokości, dostać do bazyliki można się samochodem czy autobusem, ale największą atrakcją jest przejazd zabytkowym tramwajem, najbardziej stromy fragment podjazdu ma nachylenie 21%.

"Pluton i Prozerpina", rzeźba barokowa, Giovanni Lorenzo Bernini, znajduje się obecnie w Galerii Borghese w Rzymie.
Posąg marmurowy, wykonany w latach 1621-1622, ma około dwa i pół metra wysokości. Ekspresyjne rzeźby barokowe wzorowały się na antyku. Tak też jest i tym razem. Bernini uznawany jest za największego mistrza rzeźby okresu dojrzałego baroku. "Pluton i Prozerpina" to scena przedstawiająca dramatyczny moment porwania. Napięcie i emocje wyrażone są postaci i twarzy Prozerpiny, która omalże wymyka się bogowi. Widać tu ogromny kontrast pięknego delikatnego ciała Prozerpiny z muskularnym i zarośniętym Plutonem. Choć tworzywem jest marmur Bernini z niezwykłą plastycznością oddał miękkość i delikatność ciała dziewczyny. Jej zapłakana twarz, grymas ust i rozwiane loki podnoszą wrażenie realizmu. Powodzenia całego przedsięwzięcia pilnuje kudłaty Cerber. Kompozycja ma charakter dynamiczny.

"Wymarsz strzelców" (lub "Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburcha" lub "Straż nocna"), obraz barokowy, Rembrandt Hermenszoon van Rijn, znajduje się obecnie w Rijksmuseum w Amstredamie.
Obraz olejny na płótnie, pochodzi z roku 1642, ma wymiary 3,6 x 4,4 m. Rembrandt parający się malarstwem, grafiką i rysunkiem uważany jest za jednego z największych artystów światowych. Dla sztuki holenderskiej "złotego wieku" był to twórca wiodący mistrzowsko posługujący się charakterystycznym dla malarstwa barokowego światłem i dynamiką kompozycji. Rembrandt jak rzadko kto potrafił ukazać emocje na twarzy modeli. W okresie baroku częste są obrazy zbiorowe. "Wymarsz strzelców" to portret grupowy (zbiorowy) amsterdamskiej kompanii arkebuzerów (od broni zwanej arkebuz). (kompania gwardii cywilnej pierwotnie o charakterze porządkowym, z czasem funkcje prestiżowe i ceremonialne). Scena przedstawia wymarsz gwardzistów. Pośród indywidualnych portretów członków gwardii widać dziewczynkę w złocistych sztach z przytroczonym do paska kapłonem z dużymi pazurami (aluzja do podobieństwa słów arkebuz i pazur). Ponad bramą namalowana jest tarcza herbowa z nazwiskami gwardzistów. Nazwa "Straż nocna" pochodzi z XIX wieku i łączy się ze ściemnieniem werniksu pokrywającego płótno. Obecnie podziwiać możemy obraz pokryty nową warstwą werniksu - nie jest on ciemny i dzieło utraciło swój mroczny klimat. Dzieło przechodziło liczne perypetie - już w XVIII wieku obraz zmniejszono, odcinając duży fragment z lewej strony oraz mniejsze z góry i z prawej. Usunięto tym samym wizerunki trzech osób (oryginalny stan znany jest z XVII-wiecznej kopii). Następnie miały miejsce dwa wybryki wandali: w roku 1975 obraz był porysowany nożem a w 1990 rozpylono na niego kwas. Dzieło zostało odrestaurowane.