Question

Proszę o rozwiązanie pytań do wiersza :) Bardzo prosze o szybką pomoc.Od tego zależy czy zdam :P

Answer 1

Odp 1 

 

Tęsknota za istotą, która odeszła.

 

Odp 2

 

Obecność drugiej osoby.

 

Odp 3

 

Poeta chciał ukazać różnorodność.

 

Odp 4

 

Jest doskonałym przedstawieniem kobiety.

 

Odp 5

 

Prosi o list, bądź jaką kolwiek inną odezwę.

 

Odp 6

 

Druga zwrotka,  2 - 3 wers.

 

Odp 7 

 

Tak można, gdyż posiada apostrofe (zwrot do adresata) oraz wskazują na to liczne sformułowania.

 

Odp 8

 

Kolor niebieski symbol czystości, niewinności, spokoju, spełnienia.

 

Odp 9

 

Trzykropek postawiony jest bo to by skłonić do przemyśleń, wiersz przez to ma nastrój flegmatyczny, powolny, smutny,

 

Odp 10

 

Osobą, która odeszłą, całym światem.

 

Odp 11

 

melancholia, smutek, tęsknota, żal

 

Odp 12

 

Liryka bezpośrednia, w której występuje zwrot do adresata.

 

Odp 13

 

Else Lasker-Schüler 

 

Twe pocałunki mierzchną na mych wargach.
już mnie nie kochasz więcej.

teraz pragnę je uszminkować,
jak prostytutki barwią
zwiędłą różę swych lędźwi.

nasze oczy są na wpół przymknięte
niczym umierające nieba —

postarzał się księżyc.
noc już nie będzie czuwała.

zaledwie mnie sobie przypominasz.
dokąd mam iść z moim sercem?

 

A. Asnyk 

 

Posyłam kwiaty - niech powiedzą one

To, czego usta nie mówią stęsknione!

Co w serca mego zostanie skrytości

Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.



Posyłam kwiaty - niech kielichy skłonią

I prószą srebrną rosą jak łezkami,

Może uleci z ich najczystszą wonią

Wyraz drżącymi szeptany ustami,



Może go one ze sobą uniosą

I rzucą razem z woniami i rosą.

Szczęśliwe kwiaty! im wolno wyrazić

Wszystkie pragnienia i smutki, i trwogi;



Ich wonne słowa nie mogą obrazić

Dziewicy, choć jej upadną pod nogi;

Wzgardą im usta nie odpłacą skromne,

Najwyżej rzekną: "Słyszałam - zapomnę".



Szczęśliwe kwiaty! mogą patrzeć śmiele

I składać życzeń utajonych wiele,

I śnić o szczęściu jeden dzień słoneczny...

Zanim z tęsknoty uwiędną serdecznej.

 

 

K. K. Baczyński 

 

Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie,
i moje dłuto lotne.
Ja jestem, zanim minie wiek na koniu-bezczynnie,
ptaków i chmur zielonych złotnik.
Ty jesteś we mnie jaskier w chmurze rzeźbiony blaskiem
nad czyn samotny.
Ja z ciebie ulew piaskiem runo burz, co nie gaśnie,
każdym życiem i śmiercią stokrotny.
Ty jesteś marmur żywy, przez który kształt mi przybył,
kształt w wichurze o świcie widziany,
który o mleczne szyby buchnął płomieniem grzywy
i zastygł w dłoni jak z gwiazdy odlany.
I jesteś mi imię ruchów i poczynaniem słuchu,
który pojmie muzykę i sposób,
który z lądu posuchy wzejdzie żywicą-duchem
w łodygę głosu.

 

Leśmian Bolesław 

 

Chciałam list pisać do ciebie
Na listku róży,
Lecz listek mógłby zaginąć
W chaosie burzy;
Chciałam na skrzydłach motyla
Złoconym wzorem
Pisać do ciebie, lecz motyl
Ginie wieczorem.
Chciałam list oddać zdrojowi
W górach szumnemu,
Ale zdrój mógłby list odnieść 
Komu innemu;
Więc chciałam list rzucić z gwiazdą
W dół spadającą,
Lecz duszę by twą paliła
I tak gorącą!
Chciała znów list mój zaczepić
O błysk na niebie,
Ale się bałam, by piorun
Nie zabił ciebie!
I tak nie zjawia się poseł
Dosyć bezpieczny,
A list mój leży do ciebie
Taki serdeczny!