Question

Proszę o pomoc

Mam 2 tematy do opisania

1). Dlaczego tak ważna jest walka z inflacją

2). W jaki sposób zmiany w popycie i w podaży wpływają na ceny

Answer 1

INFLACJA – wzrost ogólnego poziomu cen w gospodarce.
W Polsce stosujemy wskaźnik cen dóbr konsumpcyjnych (CPI). 
Inflacja tj. permanentny, postępujący wzrost ogólnego poziomu cen, a nie jednorazowy wzrost. Inflacja nie musi przejawiać się w postaci wzrostu cen (te mogą być ustalane centralnie) a w postaci braku dóbr. 
W zależności od tego jak szybko rosną ceny wyróżniamy inflację:
- pełzającą (3-5% rocznie)
- kroczącą (5-10% rocznie)
- galopującą (10-50% rocznie)
- hiperinflacja (od 50% rocznie)
W roku 1989 inflacja w Polsce osiągnęła w stosunku rocznym poziom 640%.
Społeczno-ekonomiczne skutki inflacji.
Jest to zjawisko negatywne, a jej skutki zależą od tego czy jest ona zjawiskiem pożądanym przez podmiot gospodarczy czy niepożądanym. Jeśli jest oczekiwana to wiele skutków negatywnych daje się ograniczyć.
Negatywne skutki społeczno-ekonomiczne inflacji:
- komplikuje rachunek ekonomiczny -w cenach zawarte są informacje, relacje między cenami, rentowność, wskaźnik kosztów, które są zafałszowane przez inflację. Na skutek inflacji informacje przekazywane przez rynek są fałszywe. Podmiotom gospodarczym trudno podejmować decyzje lub podejmują złe decyzje.
- inflacja osłabia skłonność ludzi do oszczędzania, co na dłuższą metę osłabia możliwości wzrostu gospodarczego. Ludzie wówczas zamieniają pieniądze na dobra materialne.
- inflacja powoduje redystrybucję dochodów w gospodarce. Redystrybucja ta w odczuciu społecznym jest niesprawiedliwa i szkodliwa, gdyż tracą na niej grupy ludności, które otrzymują stałe dochody, grupy dysponujące mniejszą siłą przetargową -emeryci, pracownicy sfery budżetowej. Istnieje możliwość obrony przed przypadkowością i niekontrolowaną redystrybucją dochodów, która polega na indeksacji dochodów, co oznacza automatyczne uwzględnianie wzrostu kosztów utrzymania wysokości wypłacanych dochodów. To utrwala inflację zamiast ją ograniczać.
- na inflacji tracą wierzyciele, a zyskują dłużnicy (dotyczy to oprocentowania stałego). Obroną banków jest oprocentowanie zmienne, które rośnie w ślad za postępującą inflacją.
- hiperinflacja totalnie dezorganizuje gospodarkę. Nasilają się wszystkie negatywne skutki, nie daje się prowadzić polityki gospodarczej bez opanowania hiperinflacji.
Przyczyny inflacji
Ich zidentyfikowanie jest ważne w zakresie polityki ograniczania inflacji. Można je znaleźć wśród teorii inflacji, które można pogrupować na teorie:
1. Popytowe
2. Kosztowe – upatrujące przyczyny inflacji po stronie podaży
Teorie kosztowe – źródłem inflacji jest szeroko pojęty wzrost kosztów wytwarzania np: jeśli szybciej rosną płace niż rośnie wydajność pracy, rosną ceny surowców albo paliw, producenci podwyższają marżę zysku. 
Inflacja płacowa -powodowana przez politykę płacową związków zawodowych, co powoduje wzrost cen (pracownicy żądają podwyżki płac, a to powoduje wzrost cen towarów i usług. Po wzroście cen pracownicy uznają znowu, że za mało zarabiają więc znowu żądają podwyżek i ponownie wzrastają ceny (dzieje się to w skali całej gospodarki)).
Teoria cen administrowana -przyczyny inflacji wiąże się z polityką cenową wielkich korporacji. Korporacja –przedsiębiorstwo zorganizowane w formie spółek akcyjnych. Mają one duży udział w podaży, planują w długim czasie zyski, przewidywaną marżę zysku. Wina leży tu po stronie wielkich przedsiębiorstw.
Teorie popytowe – upatrują przyczyny inflacji w nadwyżce globalnego popytu w gospodarce nad globalną podażą. Taką nadwyżkę mogą spowodować zbyt duże wydatki budżetowe. Zbyt duża podaż pieniądza w gospodarce może być przyczyną inflacji. Znamy tu dwie teorie:
1. Teoria keynesowska
2. Teoria monetarystyczna
Teoria keynesowska – inflacja ma miejsce wtedy gdy łączny popyt w gospodarce napotyka barierę zdolności wytwórczych, które decydują o wielkości globalnej podaży. Powstaje tzw. luka inflacyjna czyli nadwyżka globalnego popytu nad globalną podażą, wówczas ceny zaczynają rosnąć.
Teoria monetarystyczna (Friedman) – rozwinięcie ilościowej teorii pieniądza.
Przyjmuje się równanie wymiany:
M · V = P · Y
M – ilość pieniądza w obiegu
V – szybkość obiegu pieniądza
P – przeciętny poziom cen w gospodarce
Y – suma wytworzonych dóbr i usług w wyrażeniu realnym (DN)
Szybkość obiegu pieniądza jest w zasadzie niezmienna. Dochód narodowy jest zależny od ilości pieniądza w obiegu, która jest pod kontrolą państwa. Jeśli w gospodarce rośnie przeciętny poziom cen szybciej niż produkcja to występuje inflacja. Inflacja występuje również gdy ilość pieniądza w obiegu rośnie szybciej niż produkcja (produkt narodowy). Przyczyną inflacji jest zbyt duża ilość pieniądza w obiegu z powodu błędnej polityki pieniężnej państwa. Zwiększenie dopływu pieniądza musi być skorelowane ze wzrostem dochodu narodowego.