Zbawienie jest stanem, w którym Bóg za sprawą Jezusa przywraca człowieka ze stanu grzechu i śmierci do stanu jedności ze sobą i życia wiecznego.
Zbawienie jest łaską. Oznacza to, że Bóg udziela zbawienia jako daru niezwiązanego z żadną zasługą. Jednak przyjęcie zbawienia zależne jest od wolnej woli człowieka i od łaski.
Zbawienie jest dziełem Trójcy jako Boga. Co Ojciec przewidział, Syn wykonał. Duch natomiast umacnia człowieka do trwania w zbawczej łasce uświęcającej.
Jedynym Zbawicielem jest Jezus Chrystus, który będąc jednocześnie i Bogiem, i człowiekiem jako pierwszy zmartwychwstał po swojej dobrowolnej śmierci za wszystkich ludzi. Z tego powodu zbawienie jest ściśle związane z odkupieniem i usprawiedliwieniem.
Po upadku Adama Bóg jako stworzyciel znał następstwa, które miały przywrócić człowieka do jedności (komunii) z nim. Ten przewidujący plan nazywany jest ekonomią zbawienia i obejmuje przede wszystkim: wcielenie, ukrzyżowanie Syna Bożego, jego zmartwychwstanie i powołanie Kościoła, dzięki któremu zbawienie może być dostępne wszystkim.
Chrzest jest konieczny do zbawienia. Przez chrzest bowiem Bóg w sposób trwały uzdalnia człowieka do jedności ze sobą. Nie oznacza to jednak, że niewyznający Jezusa nie mogą być zbawieni. Zbawienie jest przecież łaską i miłosierdziem.
W buddyzmie stan „Doskonałego Oświecenia” to nie jest stan zbawienia, ale wyzwolenia z niewiedzy. W mahajanie ponadto jest to stan realizacji trzech ciał Buddy. Stan ten nie odpowiada definicji zbawienia w tym sensie, że nie wymaga interwencji „zbawiciela”. Tym niemniej realizacja „Doskonałego Oświecenia”, która wychodzi poza ten dualizm „subiekt-obiekt”, ma status soteriologiczny.
Jogaczara naucza o aspekcie zależnym jako dynamicznym procesie porzucania iluzji jedynie. Ma to status soteriologiczny: Aspekt zależny odpowiedzialny jest za kontynuację doświadczania, które z nieoczyszczonego od aspektu wyobrażonego dociera do aspektu doskonale obecnego poza wszelką iluzją. Od początku tego procesu coraz bardziej jest się obecnym swojej prawdziwej natury, natury Buddy.
Również w swatantrice rozpatruje się tą soteriologiczną kwestię użyteczności iluzji (sansary) jedynie do czasu, aż zostanie wszelka iluzja (niewiedza) przekroczona. Swatantrika oryginalnie w Indiach nawet zwana była doktryną „madhajamaki, która ustanawia iluzję poprzez rozumowanie”. Soteriologia buddyjska jest aż do czasu zrealizowania trzech ciał Buddy, „kiedy wszelkie tymczasowe zasłony (niewiedzy) – ściślej definiując my sami jako „czujące istoty” – będziemy nieobecnymi. Jest tylko kwestia formalną czy „nasze” dharmadhatu (Natura Buddy) i „cała reszta” dharmadhatu (czyli natura buddy wszystkich buddów) są tym samym czy różnią się, ponieważ to co nazywane jest „czująca istotą” jest niczym innym jak tym właśnie błędem samym w sobie, co czyni takie rozróżnienia”.
1 votes Thanks 0
jpietr3540
sorki że taki bełkot ale nie mogłem się powstrzymać
Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
Zbawienie jest stanem, w którym Bóg za sprawą Jezusa przywraca człowieka ze stanu grzechu i śmierci do stanu jedności ze sobą i życia wiecznego.
Zbawienie jest łaską. Oznacza to, że Bóg udziela zbawienia jako daru niezwiązanego z żadną zasługą. Jednak przyjęcie zbawienia zależne jest od wolnej woli człowieka i od łaski.
Zbawienie jest dziełem Trójcy jako Boga. Co Ojciec przewidział, Syn wykonał. Duch natomiast umacnia człowieka do trwania w zbawczej łasce uświęcającej.
Jedynym Zbawicielem jest Jezus Chrystus, który będąc jednocześnie i Bogiem, i człowiekiem jako pierwszy zmartwychwstał po swojej dobrowolnej śmierci za wszystkich ludzi. Z tego powodu zbawienie jest ściśle związane z odkupieniem i usprawiedliwieniem.
Po upadku Adama Bóg jako stworzyciel znał następstwa, które miały przywrócić człowieka do jedności (komunii) z nim. Ten przewidujący plan nazywany jest ekonomią zbawienia i obejmuje przede wszystkim: wcielenie, ukrzyżowanie Syna Bożego, jego zmartwychwstanie i powołanie Kościoła, dzięki któremu zbawienie może być dostępne wszystkim.
Chrzest jest konieczny do zbawienia. Przez chrzest bowiem Bóg w sposób trwały uzdalnia człowieka do jedności ze sobą. Nie oznacza to jednak, że niewyznający Jezusa nie mogą być zbawieni. Zbawienie jest przecież łaską i miłosierdziem.
W buddyzmie stan „Doskonałego Oświecenia” to nie jest stan zbawienia, ale wyzwolenia z niewiedzy. W mahajanie ponadto jest to stan realizacji trzech ciał Buddy. Stan ten nie odpowiada definicji zbawienia w tym sensie, że nie wymaga interwencji „zbawiciela”. Tym niemniej realizacja „Doskonałego Oświecenia”, która wychodzi poza ten dualizm „subiekt-obiekt”, ma status soteriologiczny.
Jogaczara naucza o aspekcie zależnym jako dynamicznym procesie porzucania iluzji jedynie. Ma to status soteriologiczny: Aspekt zależny odpowiedzialny jest za kontynuację doświadczania, które z nieoczyszczonego od aspektu wyobrażonego dociera do aspektu doskonale obecnego poza wszelką iluzją. Od początku tego procesu coraz bardziej jest się obecnym swojej prawdziwej natury, natury Buddy.
Również w swatantrice rozpatruje się tą soteriologiczną kwestię użyteczności iluzji (sansary) jedynie do czasu, aż zostanie wszelka iluzja (niewiedza) przekroczona. Swatantrika oryginalnie w Indiach nawet zwana była doktryną „madhajamaki, która ustanawia iluzję poprzez rozumowanie”. Soteriologia buddyjska jest aż do czasu zrealizowania trzech ciał Buddy, „kiedy wszelkie tymczasowe zasłony (niewiedzy) – ściślej definiując my sami jako „czujące istoty” – będziemy nieobecnymi. Jest tylko kwestia formalną czy „nasze” dharmadhatu (Natura Buddy) i „cała reszta” dharmadhatu (czyli natura buddy wszystkich buddów) są tym samym czy różnią się, ponieważ to co nazywane jest „czująca istotą” jest niczym innym jak tym właśnie błędem samym w sobie, co czyni takie rozróżnienia”.