Andrzejgg
Reformacja w Anglii przebiegała jednak zupełnie inaczej aniżeli we Francji, czy w Niemczech. W Anglii zachodziły procesy, które miały wpływ na Kościół. Przede wszystkim w Anglii zostały przeprowadzone reformy społeczno- ekonomiczne. Te reformy burzyły dotychczasowy porządek feudalny. Ostoją dawnego, feudalnego porządku był Kościół katolicki. Do Anglii dotarły poglądy myślicieli renesansu. Wieś angielska przeżywała poważny kryzys gospodarczy. Zwiększyła się znacząco liczba żebraków w miastach. Było to związane z rugowaniem chłopów ze wsi. Pola uprawne w Anglii były zmieniane na pastwiska. Do pilnowania owiec nie trzeba było zatrudniać dużej ilości chłopów, a w mieście nie było dla nich pracy. Przedstawiciele humanizmu domagali się reformy Kościoła.
Henryk VIII, syn Henryka VII zmarłego w 1509 roku, i Elżbiety York, córki brata Ryszarda III, był człowiekiem wszechstronnie wykształconym i od dzieciństwa miał kontakty z wieloma humanistami (w tym, m.in. z Tomaszem Morusem). W 1513 r. Wstąpił do Świętej Ligi, założonej przez Juliusze II do walki z ekspansją francuską we Włoszech. W 1521 r. Wydał traktat, w którym potępił poglądy Lutra, przez co papież Leon X nadał mu tytuł defensor fidei- obrońca wiary. Mimo postawy Henryka VIII poglądy protestanckie zdobywały w Anglii coraz szersze grono zwolenników. Powstała taka sytuacja: Henryk VIII, król angielski, jest przeciwnikiem Lutra, ale ten sam król Henryk VIII, jest przeciwnikiem cesarza niemieckiego Karola V. Robi wszystko, aby osłabić pozycję cesarza w Niemczech. Przystąpił więc do obozu przeciwników Karola V, czyli luteranów, dlatego zaczął coraz bardziej skłaniać się ku protestantom. Ale było to początkowo trudne, ponieważ żoną Henryka VIII była Katarzyna Aragońska, córka Ferdynanta II i ciotka cesarza. Małżeństwo to zawarte z racji politycznych (krok ku polityce antyfrancuskiej), nie było małżeństwem udanym. Henryk VIII postanowił wykorzystać fakt, że Katarzyna Aragońska nie dała mu następcy tronu. Zwrócił się do papieża Klemensa VII, jeszcze jako obrońca wiary, z prośbą o unieważnienie małżeństwa. Prosił także papieża, by ten wyraził zgodę na jego małżeństwo z Anną Boleyn. W takich przypadkach z reguły papież wyrażał zgodę na unieważnienie małżeństwa. Problem w tym przypadku polegał na tym, że papież był całkowicie uzależniony od cesarza, a zatem nie mógł wystąpić przeciwko cesarzowi i zgody nie wyraził. Henryk VIII wykorzystał to jako pretekst, by wystąpić przeciwko Rzymowi. Społeczeństwo angielskie stanęło po stronie króla. Poparł go parlament angielski, poparł go także prymas kościoła angielskiego Tomasz Cranmer, oraz nowy lord kanclerz Tomasz Cromwel. Arcybiskup Cranmer anulował jego małżeństwo z Katarzyną i w 1532 roku Henryk poślubił Annę Boleyn. Potomstwo z tego małżeństwa miało uzyskać prawo do korony angielskiej. W odpowiedzi papież Klemens VII nałożył na Henryka VIII klątwę. Na mocy statutu z roku 1532 zniesiono annaty , czyli przesyłane papieżowi opłaty od beneficjów kościelnych. Statut apelacyjny (1533) ograniczał jurysdykcję kościelną Rzymu. Akt supremacji (1534) całkowicie likwidował autorytet papieża, wynosząc króla do godności Najwyższej Głowy Kościoła w Anglii. Poddanych, którzy odmówili przyjęcia tych postanowień- na przykład Tomasa Morèa i kardynała Johna Fishera- stracono jako zdrajców.
Henryk VIII, syn Henryka VII zmarłego w 1509 roku, i Elżbiety York, córki brata Ryszarda III, był człowiekiem wszechstronnie wykształconym i od dzieciństwa miał kontakty z wieloma humanistami (w tym, m.in. z Tomaszem Morusem). W 1513 r. Wstąpił do Świętej Ligi, założonej przez Juliusze II do walki z ekspansją francuską we Włoszech. W 1521 r. Wydał traktat, w którym potępił poglądy Lutra, przez co papież Leon X nadał mu tytuł defensor fidei- obrońca wiary. Mimo postawy Henryka VIII poglądy protestanckie zdobywały w Anglii coraz szersze grono zwolenników. Powstała taka sytuacja: Henryk VIII, król angielski, jest przeciwnikiem Lutra, ale ten sam król Henryk VIII, jest przeciwnikiem cesarza niemieckiego Karola V. Robi wszystko, aby osłabić pozycję cesarza w Niemczech. Przystąpił więc do obozu przeciwników Karola V, czyli luteranów, dlatego zaczął coraz bardziej skłaniać się ku protestantom. Ale było to początkowo trudne, ponieważ żoną Henryka VIII była Katarzyna Aragońska, córka Ferdynanta II i ciotka cesarza. Małżeństwo to zawarte z racji politycznych (krok ku polityce antyfrancuskiej), nie było małżeństwem udanym. Henryk VIII postanowił wykorzystać fakt, że Katarzyna Aragońska nie dała mu następcy tronu. Zwrócił się do papieża Klemensa VII, jeszcze jako obrońca wiary, z prośbą o unieważnienie małżeństwa. Prosił także papieża, by ten wyraził zgodę na jego małżeństwo z Anną Boleyn. W takich przypadkach z reguły papież wyrażał zgodę na unieważnienie małżeństwa. Problem w tym przypadku polegał na tym, że papież był całkowicie uzależniony od cesarza, a zatem nie mógł wystąpić przeciwko cesarzowi i zgody nie wyraził. Henryk VIII wykorzystał to jako pretekst, by wystąpić przeciwko Rzymowi. Społeczeństwo angielskie stanęło po stronie króla. Poparł go parlament angielski, poparł go także prymas kościoła angielskiego Tomasz Cranmer, oraz nowy lord kanclerz Tomasz Cromwel. Arcybiskup Cranmer anulował jego małżeństwo z Katarzyną i w 1532 roku Henryk poślubił Annę Boleyn. Potomstwo z tego małżeństwa miało uzyskać prawo do korony angielskiej. W odpowiedzi papież Klemens VII nałożył na Henryka VIII klątwę. Na mocy statutu z roku 1532 zniesiono annaty , czyli przesyłane papieżowi opłaty od beneficjów kościelnych. Statut apelacyjny (1533) ograniczał jurysdykcję kościelną Rzymu. Akt supremacji (1534) całkowicie likwidował autorytet papieża, wynosząc króla do godności Najwyższej Głowy Kościoła w Anglii. Poddanych, którzy odmówili przyjęcia tych postanowień- na przykład Tomasa Morèa i kardynała Johna Fishera- stracono jako zdrajców.