Proszę o pomoc.!! Muszę napisać skutki niedoboru i nadmiaru takich substancji jak:
*Kwas cytrynowy *Kwas cyklaminowy *sacharyna *aspartam *acesulfam k *benzoesan sodu
Może ktoś z was miał już to zadane z chemii.!! Potrzebne na jutro !!!!!
trampkara
Kwas cytrynowy występuje w niewielkich ilościach w większości organizmów żywych, gdyż spełnia ważną rolę w ich metabolizmie - bierze udział w cyklu Krebsa. W przemyśle kwas cytrynowy jest używany jako przeciwutleniacz i regulator kwasowości. Sole kwasu cytrynowego, tzw. cytryniany, są stosowane w leczeniu niedoboru określonego metalu w organizmie.
Kwas cyklaminowy to syntetyczna substancja słodząca. Jej działanie jest 30- 50 krotnie silniejsze niż cukru. W testach na zwierzętach podawanie dużych dawek prowadziło do nowotworu pęcherza, zmniejszonej płodności i zmian w komórkach. W nowszych badaniach obserwacje te nie potwierdziły się. Odradza się częste spożywanie.
Sacharyna jest sztucznym środkiem słodzącym. Sacharyna jest ok. 300 do 500 razy słodsza od cukru. Nie posiada jednak wartości odżywczych, tzn. nie jest trawiona przez organizm człowieka. Nie powoduje także próchnicy. W roku 1977 stwierdzono zwiększenie częstości występowania raka pęcherza u szczurów przyjmujących duże dawki sacharyny, co było bezpośrednią przyczyną zakazania stosowania tego związku w Kanadzie. Natomiast w USA protesty ze strony diabetyków spowodowały ogłoszenie moratorium na podobny zakaz, wymagane natomiast było podawanie informacji o możliwym działaniu rakotwórczym. Kolejne badania nie dały jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o potencjalną szkodliwość sacharyny u zwierząt, natomiast nigdy nie powiązano sacharyny ze zwiększoną zapadalnością na nowotwory u ludzi. Uznaje się, że ryzyko jest znikome, a wyniki badań na szczurach uznano za nieadekwatne do wyników badań u ludzi.
Aspartam jest stosowany masowo jako sztuczny środek słodzący (słodzik) w produktach spożywczych, zwłaszcza takich, jak napoje niskokaloryczne, guma do żucia, drażetki odświeżające oddech. Można go też znaleźć w wielu wędlinach i rybach (zarówno w folii jak i konserwach). Ostatnio coraz częściej pojawia się w produktach farmaceutycznych, np. w większości tabletek musujących. Pod koniec lat 90. XX w. opublikowano wyniki kilku badań, które sugerowały występowanie związków między spożywaniem aspartamu i chorób takich jak rak mózgu i układu limfatycznego. Nie ma jednak dowodów naukowych świadczących o tym, że aspartam powoduje nowotwory w ludzkim organizmie.
Acesulfam - K (E 950) należy do grupy tzw. substancji intensywnie słodzących, są to związki, które wykazują dużą siłę słodzącą w porównaniu do sacharozy. Jest substancją odporną na wysokie temperatury, więc może być używany do żywności wytwarzanej w wysokich temperaturach. Siła słodząca acesulfamu - K jest ok. 200 razy większa od sacharozy. Związek ten jest wykorzystywany do produkcji napojów, ciast, i produktów o obniżonej kaloryczności. Dotychczas nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych wynikających z używania tej substancji.
Benzoesan sodu – związek organiczny, sól sodowa kwasu benzoesowego o wzorze C6H5COONa. Benzoesan sodu jest szeroko stosowany jako środek do konserwacji żywności o symbolu wg nomenklatury Unii Europejskiej E211. Benzoesan sodu działa drażniąco na śluzówkę żołądka, dlatego spożycie zawierających go produktów może u osób nadwrażliwych (np. chorych na chorobę wrzodową) powodować dolegliwości bólowe. W połączeniu z witaminą C (E300) może przekształcić się w rakotwórczy benzen, co ma znaczenie szczególnie w przypadku napojów gazowanych, w których stosuje się jednocześnie obie te substancje. Temperatura i naświetlenie to czynniki przyspieszające formowanie się benzenu.
W przemyśle kwas cytrynowy jest używany jako przeciwutleniacz i regulator kwasowości. Sole kwasu cytrynowego, tzw. cytryniany, są stosowane w leczeniu niedoboru określonego metalu w organizmie.
Kwas cyklaminowy to syntetyczna substancja słodząca. Jej działanie jest 30- 50 krotnie silniejsze niż cukru.
W testach na zwierzętach podawanie dużych dawek prowadziło do nowotworu pęcherza, zmniejszonej płodności i zmian w komórkach. W nowszych badaniach obserwacje te nie potwierdziły się. Odradza się częste spożywanie.
Sacharyna jest sztucznym środkiem słodzącym. Sacharyna jest ok. 300 do 500 razy słodsza od cukru. Nie posiada jednak wartości odżywczych, tzn. nie jest trawiona przez organizm człowieka. Nie powoduje także próchnicy. W roku 1977 stwierdzono zwiększenie częstości występowania raka pęcherza u szczurów przyjmujących duże dawki sacharyny, co było bezpośrednią przyczyną zakazania stosowania tego związku w Kanadzie. Natomiast w USA protesty ze strony diabetyków spowodowały ogłoszenie moratorium na podobny zakaz, wymagane natomiast było podawanie informacji o możliwym działaniu rakotwórczym. Kolejne badania nie dały jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o potencjalną szkodliwość sacharyny u zwierząt, natomiast nigdy nie powiązano sacharyny ze zwiększoną zapadalnością na nowotwory u ludzi. Uznaje się, że ryzyko jest znikome, a wyniki badań na szczurach uznano za nieadekwatne do wyników badań u ludzi.
Aspartam jest stosowany masowo jako sztuczny środek słodzący (słodzik) w produktach spożywczych, zwłaszcza takich, jak napoje niskokaloryczne, guma do żucia, drażetki odświeżające oddech. Można go też znaleźć w wielu wędlinach i rybach (zarówno w folii jak i konserwach). Ostatnio coraz częściej pojawia się w produktach farmaceutycznych, np. w większości tabletek musujących. Pod koniec lat 90. XX w. opublikowano wyniki kilku badań, które sugerowały występowanie związków między spożywaniem aspartamu i chorób takich jak rak mózgu i układu limfatycznego. Nie ma jednak dowodów naukowych świadczących o tym, że aspartam powoduje nowotwory w ludzkim organizmie.
Acesulfam - K (E 950) należy do grupy tzw. substancji intensywnie słodzących, są to związki, które wykazują dużą siłę słodzącą w porównaniu do sacharozy. Jest substancją odporną na wysokie temperatury, więc może być używany do żywności wytwarzanej w wysokich temperaturach. Siła słodząca acesulfamu - K jest ok. 200 razy większa od sacharozy. Związek ten jest wykorzystywany do produkcji napojów, ciast, i produktów o obniżonej kaloryczności. Dotychczas nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych wynikających z używania tej substancji.
Benzoesan sodu – związek organiczny, sól sodowa kwasu benzoesowego o wzorze C6H5COONa. Benzoesan sodu jest szeroko stosowany jako środek do konserwacji żywności o symbolu wg nomenklatury Unii Europejskiej E211. Benzoesan sodu działa drażniąco na śluzówkę żołądka, dlatego spożycie zawierających go produktów może u osób nadwrażliwych (np. chorych na chorobę wrzodową) powodować dolegliwości bólowe. W połączeniu z witaminą C (E300) może przekształcić się w rakotwórczy benzen, co ma znaczenie szczególnie w przypadku napojów gazowanych, w których stosuje się jednocześnie obie te substancje. Temperatura i naświetlenie to czynniki przyspieszające formowanie się benzenu.