Straszny Dwór” to opera w 4 aktach do libretta Jana Chęcińskiego, skomponowana przez Stanisława Moniuszkę w latach 1861-1864. Główne postaci: Miecznik Hanna i Jadwiga - jego córki
Damazy - zalotnik Jadwigi
Zbigniew i Stefan - bracia, towarzysze pancerni
Maciej - stary sługa braci
Skołuba - stary żołnierz
Cześnikowa - stryjenka braci
Akcja dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają się nie żenić. Jednak po odwiedzinach starego Miecznika, gdzie poznają jego piękne córki zaczynają się wahać. Cześnikowa, która chce ich wydać za inne panny, kompromituje ich u Miecznika, mówiąc że to tchórze. Wszyscy postanawiają przekonać się, czy panicze są straszliwymi tchórzami. Siostry Hanna i Jadwiga chcą zadrwić z kawalerów Stefana i Zbigniewa i wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Skołuba opowiada Maciejowi, jak straszne i dziwne zjawiska dzieją w nocy w dworze. Gdy Skołuba wychodzi, nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga, które ukryły się za obrazami. Jednak Stefan i Zbigniew zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Potem Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa "straszny dwór''. Jednak Miecznik wyjaśnia całą prawdę o dworze w Kalinowie - otóż pradziadek Miecznika miał 9 przepięknych córek, do których przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały w okolicy, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Stefan i Zbigniew proszą więc Miecznika o rękę Hanny i Jadwigi. Wzruszony Miecznik błogosławi obie pary.
Libretto "Jeziora Łabędziego" P. Czajkowskiego
(na podstawie nagrania na DVD, które posiadam)
Przyjaciel księcia Benno organizuje zabawę z okazji urodzin Zygfryda. Książę jest jednak nieswój, stroni od przyjaciół i niechętnie daje się namówić na taniec z dwiema przyjaciółkami. Przyjaciele wręczają mu prezent – kuszę do polowania na ptaki. Gdy zabawa jest coraz weselsza, pojawia się matka Zygfryda. Posłańcy wnoszą portrety trzech księżniczkę – matka oznajmia księciu, że powinien wkrótce wybrać narzeczoną.
Kiedy zabawa się skończyła, Zygfryd rusza na polowania nad brzegami jeziora. Nadlatują łabędzie, książę mierzy z kuszy, gdy wtem najpiękniejszy ptak przemienia się w księżniczkę. Odetta opowiada mu swoją historię. Została zaczarowana przez złego czarnoksiężnika Rotbarta i mieszka z przyjaciółkami nad jeziorem. Czat pryśnie, gdy jakiś człowiek ofiaruje jej wieczystą miłość. Zygfryd przysięga Odetcie kochać ją na zawsze.
Bal. Podczas balu Zygfryd powinien wybrać narzeczoną. Pojawiają się kolejno księżniczki. Tajemniczy, mroczy nieznajomy wprowadza księżniczkę w czerni, łudząco podobną do Odetty. Książę jest zachwycony, że na balu pojawiła się wybranka i tańczy z rzekomą Odettą. Jednak jest to Odylia, córka Rotbarda, która kusi księcia, oczarowuje go, naśladując taniec Odetty. Uszczęśliwiony książę mówi matce, że to tę pannę chce poślubić, prosi opiekuna o jej rękę i przysięga jej wieczną miłość. Wówczas czarodziej i jego panna ukazują swe prawdziwe oblicza. Zygfryd uświadamia sobie, że złamał przysięgę daną Odetcie. Zrozpaczony biegnie nad jezioro.
Nad jeziorem łabędzie ze smutkiem wysłuchują opowieści Odetty o niewierności księcia. Księżniczka rozpacza, bo już nigdy nie uwolni się spod czasu Rotbarda. Przybywa Zygfryd, prosi ją o przebaczenie. Pojawia się Rotbard i stara się rozdzielić zakochanych. Jego czar jest zbyt silny, Odetta już zawsze pozostanie łabędziem. W czasie walki Zygfryd zrywa maskę Rotbatdowi, Czarnoksiężnik ginie, a Zygfryd rzuca się do jeziora. Przybywa Benno, szukając Zygfryda. Łabędzie wskazują mu wody jeziora. Po chwili przyjaciel wyławia zwłoki księcia, a nad jeziorem ukazuje się duch Odetty.
Straszny Dwór” to opera w 4 aktach do libretta Jana Chęcińskiego, skomponowana przez Stanisława Moniuszkę w latach 1861-1864. Główne postaci: Miecznik Hanna i Jadwiga - jego córki
Damazy - zalotnik Jadwigi
Zbigniew i Stefan - bracia, towarzysze pancerni
Maciej - stary sługa braci
Skołuba - stary żołnierz
Cześnikowa - stryjenka braci
Akcja dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają się nie żenić. Jednak po odwiedzinach starego Miecznika, gdzie poznają jego piękne córki zaczynają się wahać. Cześnikowa, która chce ich wydać za inne panny, kompromituje ich u Miecznika, mówiąc że to tchórze. Wszyscy postanawiają przekonać się, czy panicze są straszliwymi tchórzami. Siostry Hanna i Jadwiga chcą zadrwić z kawalerów Stefana i Zbigniewa i wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Skołuba opowiada Maciejowi, jak straszne i dziwne zjawiska dzieją w nocy w dworze. Gdy Skołuba wychodzi, nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga, które ukryły się za obrazami. Jednak Stefan i Zbigniew zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Potem Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa "straszny dwór''. Jednak Miecznik wyjaśnia całą prawdę o dworze w Kalinowie - otóż pradziadek Miecznika miał 9 przepięknych córek, do których przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały w okolicy, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Stefan i Zbigniew proszą więc Miecznika o rękę Hanny i Jadwigi. Wzruszony Miecznik błogosławi obie pary.
Libretto "Jeziora Łabędziego" P. Czajkowskiego
(na podstawie nagrania na DVD, które posiadam)
Przyjaciel księcia Benno organizuje zabawę z okazji urodzin Zygfryda. Książę jest jednak nieswój, stroni od przyjaciół i niechętnie daje się namówić na taniec z dwiema przyjaciółkami. Przyjaciele wręczają mu prezent – kuszę do polowania na ptaki. Gdy zabawa jest coraz weselsza, pojawia się matka Zygfryda. Posłańcy wnoszą portrety trzech księżniczkę – matka oznajmia księciu, że powinien wkrótce wybrać narzeczoną.
Kiedy zabawa się skończyła, Zygfryd rusza na polowania nad brzegami jeziora. Nadlatują łabędzie, książę mierzy z kuszy, gdy wtem najpiękniejszy ptak przemienia się w księżniczkę. Odetta opowiada mu swoją historię. Została zaczarowana przez złego czarnoksiężnika Rotbarta i mieszka z przyjaciółkami nad jeziorem. Czat pryśnie, gdy jakiś człowiek ofiaruje jej wieczystą miłość. Zygfryd przysięga Odetcie kochać ją na zawsze.
Bal. Podczas balu Zygfryd powinien wybrać narzeczoną. Pojawiają się kolejno księżniczki. Tajemniczy, mroczy nieznajomy wprowadza księżniczkę w czerni, łudząco podobną do Odetty. Książę jest zachwycony, że na balu pojawiła się wybranka i tańczy z rzekomą Odettą. Jednak jest to Odylia, córka Rotbarda, która kusi księcia, oczarowuje go, naśladując taniec Odetty. Uszczęśliwiony książę mówi matce, że to tę pannę chce poślubić, prosi opiekuna o jej rękę i przysięga jej wieczną miłość. Wówczas czarodziej i jego panna ukazują swe prawdziwe oblicza. Zygfryd uświadamia sobie, że złamał przysięgę daną Odetcie. Zrozpaczony biegnie nad jezioro.
Nad jeziorem łabędzie ze smutkiem wysłuchują opowieści Odetty o niewierności księcia. Księżniczka rozpacza, bo już nigdy nie uwolni się spod czasu Rotbarda. Przybywa Zygfryd, prosi ją o przebaczenie. Pojawia się Rotbard i stara się rozdzielić zakochanych. Jego czar jest zbyt silny, Odetta już zawsze pozostanie łabędziem. W czasie walki Zygfryd zrywa maskę Rotbatdowi, Czarnoksiężnik ginie, a Zygfryd rzuca się do jeziora. Przybywa Benno, szukając Zygfryda. Łabędzie wskazują mu wody jeziora. Po chwili przyjaciel wyławia zwłoki księcia, a nad jeziorem ukazuje się duch Odetty.
Pozdrawiam.