na pierwszym planie widnieje postać stańczyka,mężczyzny w średnim wieku spoczywającego na ,wielkim, ciężkim, drewninym niczym życie fotelu. Przy odziany jest on w czerwoną całość :kubrak,spodnie oraz czapkę gdzie na jego środku widnieje rząd drobnych niczym śniegi przebiśniegi złotych dzwoneczków. Jego twarz jest smutna. Oczy nie mirosiernie wpatrują się w jeden punkt jakby z wielkim zdiwieniem jak i starch. Ramiona spoczywają na oparciu fotelu, natomiast złącone dłonie unoszą się niczym obłoki nad jego kolanami. Z lewej strony dzieła widnieje stół suto okryty materiałem, na którym umieszczone są niejasne kontury. Na ławie spoczywa stornnica obwieszczającautratę polskiej ziemi.Dzieło zachowane jest w tonacji barw ciepłych .
Jan Matejko jest autorem słynnego obrazu „Stańczyk na dworze królowej Bony po utracie Smoleńska". Obraz powstał w 1862 roku. Artysta namalował go farbami olejnymi, na płótnie o szerokości 88/120cm. Dzisiaj "Stańczyk" znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. Dzieło ma dwa plany. Pierwszy plan przedstawia zadumanego błazna, tytułowego Stańczyka. W tle, za plecami bohatera, kilka osób bierze udział w przyjęciu. Stańczyk to najważniejsza część kompozycji. Siedzi on w fotelu. Ma złożone ręce i wyraźnie zatroskaną twarz. Odziany jest w czerwony strój. W pomieszczeniu, w którym siedzi Stańczyk jest ciemno. Jedynie wpadająca przez okno smuga światła oświetla lekko pokój. Znajduje się tam jeszcze stół, na którym leżą dokumenty. Drugi plan jest trochę zamazany. Można jednak wywnioskować, że panuje tam zamieszanie. Na obrazie przeważa czerń, czerwień i ciemne odcienie złota. W oczy rzuca się strój błazna. Stańczyk skupia na sobie uwagę. Nie jest to tylko efekt przemyślanej kompozycji, ale również wyraz twarzy Stańczyka. Z jego miny można wyczytać smutek i zadumanie. Zamiast zabawiać towarzystwo siedzi samotnie w komnacie i duma. Wydaje się, że zwykły błazen martwi się losem ojczyzny bardziej niż balujący ludzie, a nawet sama królowa. Matejko użył ciemnych barw. Jedynie Stańczyka oświetlił nikłym, nocnym światłem. Drugi plan jest ciemny i zamazany, ledwo widoczny. Oddaje to atmosferę tajemniczości. Według mnie obraz jest bardzo wartościowy, ponieważ prezentuje mistrzowski kunszt malarza i wspaniale przedstawia tragiczne losy Polski. Podoba mi się i silnie działa na moją wyobraźnię. Uważam, że jest to jedno z najlepszych dzieł Jana Matejki.
na pierwszym planie widnieje postać stańczyka,mężczyzny w średnim wieku spoczywającego na ,wielkim, ciężkim, drewninym niczym życie fotelu. Przy odziany jest on w czerwoną całość :kubrak,spodnie oraz czapkę gdzie na jego środku widnieje rząd drobnych niczym śniegi przebiśniegi złotych dzwoneczków. Jego twarz jest smutna. Oczy nie mirosiernie wpatrują się w jeden punkt jakby z wielkim zdiwieniem jak i starch. Ramiona spoczywają na oparciu fotelu, natomiast złącone dłonie unoszą się niczym obłoki nad jego kolanami. Z lewej strony dzieła widnieje stół suto okryty materiałem, na którym umieszczone są niejasne kontury. Na ławie spoczywa stornnica obwieszczającautratę polskiej ziemi.Dzieło zachowane jest w tonacji barw ciepłych .
Jan Matejko jest autorem słynnego obrazu „Stańczyk na dworze królowej Bony po utracie Smoleńska". Obraz powstał w 1862 roku. Artysta namalował go farbami olejnymi, na płótnie o szerokości 88/120cm. Dzisiaj "Stańczyk" znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Dzieło ma dwa plany. Pierwszy plan przedstawia zadumanego błazna, tytułowego Stańczyka.
W tle, za plecami bohatera, kilka osób bierze udział w przyjęciu.
Stańczyk to najważniejsza część kompozycji. Siedzi on w fotelu. Ma złożone ręce i wyraźnie zatroskaną twarz. Odziany jest w czerwony strój. W pomieszczeniu, w którym siedzi Stańczyk jest ciemno. Jedynie wpadająca przez okno smuga światła oświetla lekko pokój. Znajduje się tam jeszcze stół, na którym leżą dokumenty. Drugi plan jest trochę zamazany. Można jednak wywnioskować, że panuje tam zamieszanie.
Na obrazie przeważa czerń, czerwień i ciemne odcienie złota. W oczy rzuca się strój błazna.
Stańczyk skupia na sobie uwagę. Nie jest to tylko efekt przemyślanej kompozycji, ale również wyraz twarzy Stańczyka. Z jego miny można wyczytać smutek i zadumanie. Zamiast zabawiać towarzystwo siedzi samotnie w komnacie i duma. Wydaje się, że zwykły błazen martwi się losem ojczyzny bardziej niż balujący ludzie, a nawet sama królowa.
Matejko użył ciemnych barw. Jedynie Stańczyka oświetlił nikłym, nocnym światłem. Drugi plan jest ciemny i zamazany, ledwo widoczny. Oddaje to atmosferę tajemniczości.
Według mnie obraz jest bardzo wartościowy, ponieważ prezentuje mistrzowski kunszt malarza
i wspaniale przedstawia tragiczne losy Polski. Podoba mi się i silnie działa na moją wyobraźnię.
Uważam, że jest to jedno z najlepszych dzieł Jana Matejki.