Proszę o odpowiedzi na poniższe pytania związane z obrazem Salvadora Dali, Trwałość pamięci. 1. Przestrzeń, modelunek światłocieniowy, zastosowany rodzaj perspektywy. 2. Sposób malowania, faktura dzieła 3. Wymowa dzieła, przekaz literacki, omówienie znaczenia treści obrazu. 4. Inspiracje, dzieła o podobnej tematyce, formie, przykłady dzieł innych artystów tego samego kierunku. 5. Własne zdanie na temat omówionego obrazu.
Potrzebne na piątek, ale fajnie by było, żebym miała to trochę wcześniej. ;)) Z góry dzięki ;DD
xagata5xx
To może tak, napiszę wszystko co wiem o tym obrazie, a Ty wybierzesz to co najbardziej Ci się przyda.
Dali po mistrzowsku posługiwał się formą dzięki znakomitemu opanowaniu akademickiego warsztatu malarskiego. Przedmioty przedstawiał w sposób bardzo sugestywny i naturalistyczny, uzyskując efekty plastyczne graniczące z iluzjonizmem. Dali rozpoczął malowanie tego obrazu od jednego ze swoich ulubionych tematów - katalońskiego pejzażu wybrzeża morskiego w Cape Creus. W centrum obrazu, pod jednym z zegarów, widzimy zdeformowaną ludzką twarz, ukazaną z profilu. Uważana jest ona powszechnie za autoportret Salvadora Dali. Pojawia się zresztą także we wcześniejszych jego dziełach. Na obrazie znajdują się cztery zegary. Po jednym z nich wędruje mucha; ma to pokazywać, że czas "leci". Drugi zegar pożerają mrówki, co obrazuje proces gnicia.
Surrealizm posługiwał się metodą automatyzmu, opartą na swobodnych, podświadomych skojarzeniach. Na tej podstawie Dali stworzył własna metodę, którą nazwał "paranoiczno-krytyczną". Definiował ją jako "spontaniczną metodę irracjonalnego poznania, polegającą na krytycznej interpretacji urojeń". Obrazy Dalego cechowała ogromna pomysłowość w tworzeniu zaskakujących, przypadkowych zestawień realnych przedmiotów. Ich deformacje tworzą nierealną atmosferę niezwykłej, sennej wizji. Sztuka Dalego do dziś budzi sprzeczne odczucia i jest skrajnie różnie oceniana. Niektórzy krytycy zarzucali mu efekciarstwo, twierdząc, że nade wszystko zależy mu na szokowaniu widza. Twierdzili, że - wbrew twierdzeniom artysty i wbrew założeniom surrealizmu, który promował całkowitą spontaniczność - kompozycje jego obrazów są dokładnie przemyślane. Trwałość (tłumaczona też jako Uporczywość) pamięci to niewątpliwie jeden z najsłynniejszych obrazów Dalego, znany również pod nazwą "Miękkie zegary" albo "Topniejące zegary". W obrazie tym po raz pierwszy widzimy motywy miękkiego, topniejącego zegarka. Sam Dali twierdził, że motyw ten pojawił się w jego śnie po tym, jak spożył przekąskę z sera camembert. Zatem zegary zyskały w obrazie teksturę miękkiego sera. Obraz ma ilustrować przekonanie, że czas nie jest tak sztywny, jak to się ludziom zwykle wydaje. Dali powracał jeszcze kilkakrotnie do tematu topniejących zegarów. W obrazie z 1954 r. "Dezintegracja trwałości pamięci" pokazał, jak jego słynne dzieło rozpada się na części składowe i na serie prostokątów. Dali tworzył również rzeźby i litografie z motywem miękkich zegarów. Motyw ten zadomowił się także w kulturze masowej. Pojawił się m.in. w wielu filmach. Jako ciekawostkę można potraktować fakt, że w jednej z gier RPG występuje wróg o imieniu Zegar Dalego, który ma postać topniejącego zegara z oczami. Jego głównym sposobem atakowania jest zamrażanie czasu, co pozwala mu wielokrotnie atakować przeciwnika. (ale to tylko taka moja sugestia i ciekawostka dla Ciebie)
Dali czerpał inspiracje z różnych źródeł, m.in. z metafizycznego malarstwa Giorgio de Chirico. Znał i podziwiał także prace innych surrealistów: Joana Miró, Maxa Ernsta i Yves'a Tanguy'ego. W jego dziełach, zwłaszcza z późniejszego okresu, widać również wpływy dawnych mistrzów, m.in.: Rafaela, Diego Velazqueza i Jana Vermeera van Delft. Dali pozostawał w dość bliskich stosunkach z Picassem, dzięki któremu zetknął się z kubizmem. Sztuka Dalego, uznawana w powszechnej świadomości za kwintesencję surrealizmu, w dużej mierze dzięki medialnej osobowości swego twórcy, niewątpliwie oddziaływała na artystyczne działania innych XX-wiecznych artystów.
Gdybyś jeszcze czegoś potrzebowała, o tym obrazie, to napisz do mnie wiadomość prywatną.
Dali po mistrzowsku posługiwał się formą dzięki znakomitemu opanowaniu akademickiego warsztatu malarskiego. Przedmioty przedstawiał w sposób bardzo sugestywny i naturalistyczny, uzyskując efekty plastyczne graniczące z iluzjonizmem.
Dali rozpoczął malowanie tego obrazu od jednego ze swoich ulubionych tematów - katalońskiego pejzażu wybrzeża morskiego w Cape Creus.
W centrum obrazu, pod jednym z zegarów, widzimy zdeformowaną ludzką twarz, ukazaną z profilu. Uważana jest ona powszechnie za autoportret Salvadora Dali. Pojawia się zresztą także we wcześniejszych jego dziełach.
Na obrazie znajdują się cztery zegary. Po jednym z nich wędruje mucha; ma to pokazywać, że czas "leci". Drugi zegar pożerają mrówki, co obrazuje proces gnicia.
Surrealizm posługiwał się metodą automatyzmu, opartą na swobodnych, podświadomych skojarzeniach. Na tej podstawie Dali stworzył własna metodę, którą nazwał "paranoiczno-krytyczną". Definiował ją jako "spontaniczną metodę irracjonalnego poznania, polegającą na krytycznej interpretacji urojeń". Obrazy Dalego cechowała ogromna pomysłowość w tworzeniu zaskakujących, przypadkowych zestawień realnych przedmiotów. Ich deformacje tworzą nierealną atmosferę niezwykłej, sennej wizji. Sztuka Dalego do dziś budzi sprzeczne odczucia i jest skrajnie różnie oceniana. Niektórzy krytycy zarzucali mu efekciarstwo, twierdząc, że nade wszystko zależy mu na szokowaniu widza. Twierdzili, że - wbrew twierdzeniom artysty i wbrew założeniom surrealizmu, który promował całkowitą spontaniczność - kompozycje jego obrazów są dokładnie przemyślane. Trwałość (tłumaczona też jako Uporczywość) pamięci to niewątpliwie jeden z najsłynniejszych obrazów Dalego, znany również pod nazwą "Miękkie zegary" albo "Topniejące zegary". W obrazie tym po raz pierwszy widzimy motywy miękkiego, topniejącego zegarka. Sam Dali twierdził, że motyw ten pojawił się w jego śnie po tym, jak spożył przekąskę z sera camembert. Zatem zegary zyskały w obrazie teksturę miękkiego sera. Obraz ma ilustrować przekonanie, że czas nie jest tak sztywny, jak to się ludziom zwykle wydaje. Dali powracał jeszcze kilkakrotnie do tematu topniejących zegarów. W obrazie z 1954 r. "Dezintegracja trwałości pamięci" pokazał, jak jego słynne dzieło rozpada się na części składowe i na serie prostokątów. Dali tworzył również rzeźby i litografie z motywem miękkich zegarów. Motyw ten zadomowił się także w kulturze masowej. Pojawił się m.in. w wielu filmach. Jako ciekawostkę można potraktować fakt, że w jednej z gier RPG występuje wróg o imieniu Zegar Dalego, który ma postać topniejącego zegara z oczami. Jego głównym sposobem atakowania jest zamrażanie czasu, co pozwala mu wielokrotnie atakować przeciwnika. (ale to tylko taka moja sugestia i ciekawostka dla Ciebie)
Dali czerpał inspiracje z różnych źródeł, m.in. z metafizycznego malarstwa Giorgio de Chirico. Znał i podziwiał także prace innych surrealistów: Joana Miró, Maxa Ernsta i Yves'a Tanguy'ego. W jego dziełach, zwłaszcza z późniejszego okresu, widać również wpływy dawnych mistrzów, m.in.: Rafaela, Diego Velazqueza i Jana Vermeera van Delft. Dali pozostawał w dość bliskich stosunkach z Picassem, dzięki któremu zetknął się z kubizmem. Sztuka Dalego, uznawana w powszechnej świadomości za kwintesencję surrealizmu, w dużej mierze dzięki medialnej osobowości swego twórcy, niewątpliwie oddziaływała na artystyczne działania innych XX-wiecznych artystów.
Gdybyś jeszcze czegoś potrzebowała, o tym obrazie, to napisz do mnie wiadomość prywatną.