Giovanni Antonio Canal, zw. Canaletto (ur. 28 października 1697, zm. 19 kwietnia 1768) – wenecki malarz, rysownik i rytownik okresu rokoka, wedutysta.
Był synem dekoratora Bernarda Canala i stąd też wziął się jego przydomek Canaletto. Znany był zwłaszcza z malowania widoków Wenecji, w której tworzył przez większość życia. Zawarł w nich wysoki realizm i ciepłą, słoneczną atmosferę. Dla realistycznego i dokładnego oddania detali architektury korzystał też z techniki camera obscura.
W 1746 przeprowadził się na 10 lat do Londynu, malując angielskie krajobrazy, zwłaszcza widoki Londynu. Ostatnie lata życia spędził w Wenecji, jego malarstwo nabrało wówczas ciemniejszych barw.
Przydomka Canaletto używał także siostrzeniec i uczeń Giovanniego Canala, Bernardo Bellotto.
1 votes Thanks 0
Sophia1
Przychodzi na świat 28 października.Syn Bernardo Canala i jego żony Artemizy, pochodzącej z jednego ze starych rodów weneckich. Ojciec jest malarzem- scenografem. pracuje w teatrach, operach i innych miejscach spektakli, licznych w Wenecji. W młodości towarzyszy swemu ojcu, od którego uczy się zawodu, a następnie zostaje jego asystentem. Około roku 1717 pracuje xe swym ojcem przy dekoracjach do oper Vivaldiego. Ucząc się zawodu malarza- scenorafa, Canaletto zaczyna również próbować malowania na płónie. Wykonuje kilka tzw. capricci (fantazji architektonicznych) i już wtedy maluje widoki Wenecji. W 1719r wyjeżdża wraz z ojcem do Rzymu, gdzie mają realizować dekoracje do dwóch oper. Młody artysta postanawia całkowicie poświęcić się malarstwu.W 1720 roku wraca do Wenecji. Swoje pierwsze zamówienia zawdzięcza cudzoziemcom. Cieszy się znaczną renomą. Publiczna ekspozycja jego płócien a 1725r potwierdza tę reputację. Zamówienia płyną nieprzerwanie. Pracuje między innymi dla Pałacu Książęcego, dla ambasadora Francji i dla generała Schulenburga, kondotiera Republiki Weneckiej. Przez cztery lata związany jest kontraktem z Josephem Smithem, dla którego maluje serię wedut. W 1744r umiera ojciec Canaletta. Do Wenecji przybywa coraz mniej gości.Canaletto, znany już w całej Europie wyjeżdża do Londynu. W 1749r wybucha skandal: po Londynie niesie fama, jakoby przebywający w Wielkiej Brytanii malarz był fałszywym Canalettem, który mial uśmiercić prawdziwego artystą. Canaletto natychmiast ripostował organizując publiczną wystawę. We wrześniu 1750r Canaletto powraca na kilka miesięcy do swego rodzinnego miasta. W połowie lat pięćdziesiątych prace artysty nie podobają się już tak, jak te z Wenecji. Canaletto postanawia wyjechać z Anglii. Wraca definitywnie do Wenecji w 1756r,a w1764 został przyjęty jako członek weneckiej Akademii malarstwa i rzeźby. W 1765 oficjalnie podaruje cappricio, które pokazuje, że nie stracił nic ze swojego talentu i potrafi z zadziwiającym polotem odnawiać swój malarski zasób środków wyrazu. Umiera na skutek choroby 19 kwietnia 1768r.Miejsce jego pochówku jest nieznane.
Giovanni Antonio Canal, zw. Canaletto (ur. 28 października 1697, zm. 19 kwietnia 1768) – wenecki malarz, rysownik i rytownik okresu rokoka, wedutysta.
Był synem dekoratora Bernarda Canala i stąd też wziął się jego przydomek Canaletto. Znany był zwłaszcza z malowania widoków Wenecji, w której tworzył przez większość życia. Zawarł w nich wysoki realizm i ciepłą, słoneczną atmosferę. Dla realistycznego i dokładnego oddania detali architektury korzystał też z techniki camera obscura.
W 1746 przeprowadził się na 10 lat do Londynu, malując angielskie krajobrazy, zwłaszcza widoki Londynu. Ostatnie lata życia spędził w Wenecji, jego malarstwo nabrało wówczas ciemniejszych barw.
Przydomka Canaletto używał także siostrzeniec i uczeń Giovanniego Canala, Bernardo Bellotto.
W młodości towarzyszy swemu ojcu, od którego uczy się zawodu, a następnie zostaje jego asystentem. Około roku 1717 pracuje xe swym ojcem przy dekoracjach do oper Vivaldiego. Ucząc się zawodu malarza- scenorafa, Canaletto zaczyna również próbować malowania na płónie. Wykonuje kilka tzw. capricci (fantazji architektonicznych) i już wtedy maluje widoki Wenecji.
W 1719r wyjeżdża wraz z ojcem do Rzymu, gdzie mają realizować dekoracje do dwóch oper. Młody artysta postanawia całkowicie poświęcić się malarstwu.W 1720 roku wraca do Wenecji. Swoje pierwsze zamówienia zawdzięcza cudzoziemcom. Cieszy się znaczną renomą. Publiczna ekspozycja jego płócien a 1725r potwierdza tę reputację. Zamówienia płyną nieprzerwanie. Pracuje między innymi dla Pałacu Książęcego, dla ambasadora Francji i dla generała Schulenburga, kondotiera Republiki Weneckiej. Przez cztery lata związany jest kontraktem z Josephem Smithem, dla którego maluje serię wedut.
W 1744r umiera ojciec Canaletta. Do Wenecji przybywa coraz mniej gości.Canaletto, znany już w całej Europie wyjeżdża do Londynu. W 1749r wybucha skandal: po Londynie niesie fama, jakoby przebywający w Wielkiej Brytanii malarz był fałszywym Canalettem, który mial uśmiercić prawdziwego artystą. Canaletto natychmiast ripostował organizując publiczną wystawę. We wrześniu 1750r Canaletto powraca na kilka miesięcy do swego rodzinnego miasta. W połowie lat pięćdziesiątych prace artysty nie podobają się już tak, jak te z Wenecji. Canaletto postanawia wyjechać z Anglii. Wraca definitywnie do Wenecji w 1756r,a w1764 został przyjęty jako członek weneckiej Akademii malarstwa i rzeźby. W 1765 oficjalnie podaruje cappricio, które pokazuje, że nie stracił nic ze swojego talentu i potrafi z zadziwiającym polotem odnawiać swój malarski zasób środków wyrazu.
Umiera na skutek choroby 19 kwietnia 1768r.Miejsce jego pochówku jest nieznane.