Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, nazywany często Konkursem Chopinowskim – jeden z najstarszych i najbardziej prestiżowych konkursów wykonawczych na świecie, odbywający się co 5 lat w Warszawie. Jest jednym z niewielu konkursów monograficznych – we wszystkich jego etapach wykonywane są wyłącznie utwory jednego kompozytora. Zainicjowany został w 1927 r. przez polskiego pianistę, profesora Jerzego Żurawlewa(1886–1980).
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina jest jednym z najstarszych i najbardziej prestiżowych konkursów muzycznych na świecie. Pierwszy Konkurs Chopinowski odbył się w 1927 roku w Filharmonii Warszawskiej. Jego inicjatorem był wybitny polski pianista, pedagog i kompozytor - Jerzy Żurawlew. Kolejne konkursy odbywały się - z założenia co pięć lat - w 1932 i 1937 roku. Czwarty konkurs, już powojenny został zorganizowany w 1949 roku, a piąty - w 1955. Od tegoż roku Konkursy im. F. Chopina odbywają się regularnie co pięć lat.
Organizatorem trzech pierwszych edycji była Wyższa Szkoła Muzyczna przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Po wojnie konkursy powstawały przy współudziale władz państwowych, tj. Ministerstwa Kultury i Sztuki, które było bezpośrednim zleceniodawcą i koordynatorem prac przygotowawczych. Od szesnastej edycji w 2010 roku konkurs organizowany jest przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.
Konkurs Chopinowski od 1957 roku należy do Światowej Federacji Międzynarodowych Konkursów Muzycznych w Genewie.
Grę pianistów ocenia międzynarodowe jury, którego przewodniczącymi byli tacy wybitni chopiniści, jak: Witold Maliszewski (1927), Adam Wieniawski (1932, 1937), Zbigniew Drzewiecki (1949, 1955, 1960, 1965), Kazimierz Sikorski (1970, 1975), Kazimierz Kord (1980), Jan Ekier (1985, 1990 i 1995) oraz Andrzej Jasiński (2000, 2005).
Przesłuchania konkursowe przeprowadzane są w kilku etapach. Od 1970 do 1995 roku konkursy były czteroetapowe. W pierwszych trzech etapach pianiści wykonywali nokturny, etiudy, ballady, scherza, polonezy, walce, mazurki i sonaty, a w finale - jeden z "koncertów". Regulamin XV Konkursu w 2005 roku wniósł zasadnicze zmiany. Po raz pierwszy bezpośrednio przed konkursem (we wrześniu) zorganizowano w Warszawie eliminacje obowiązujące dla wszystkich kandydatów. Ze względu na bardzo dużą liczbę zgłoszeń (350) przesłuchania eliminacyjne odbywały się równolegle w dwóch salach koncertowych - Akademii Muzycznej i Pałacu Kultury i Nauki. Zasadniczy konkurs przeprowadzono natomiast w dwóch etapach i finale. W pierwszym etapie uczestnikom pozwolono na większą dowolność. Obok obowiązkowych form muzycznych trwających ok. 20 minut pianista dobierał sobie ze wskazanej listy inne utwory, tak żeby cały recital trwał 40 - 45 minut. Na liście wybieranych najczęściej kompozycji znalazły się m.in.: trzy grupy preludiów (po 6 każda) od nr 7 do 24, "Preludium cis-moll op.45", ronda, scherza, "Bolero", "Tarantela", impromptus, walce i etiudy. W II etapie obok mazurków i sonaty (z III etapu poprzednich konkursów) należało wykonać jednego z wielkich polonezów. Koncert w finale jak zwykle zamykał przesłuchania.
Regulamin konkursu przewiduje nagrody główne oraz szereg nagród specjalnych: Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków, Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie za najlepsze wykonanie poloneza oraz Filharmonii Narodowej za najlepsze wykonanie koncertu.
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, nazywany często Konkursem Chopinowskim – jeden z najstarszych i najbardziej prestiżowych konkursów wykonawczych na świecie, odbywający się co 5 lat w Warszawie. Jest jednym z niewielu konkursów monograficznych – we wszystkich jego etapach wykonywane są wyłącznie utwory jednego kompozytora. Zainicjowany został w 1927 r. przez polskiego pianistę, profesora Jerzego Żurawlewa(1886–1980).
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina jest jednym z najstarszych i najbardziej prestiżowych konkursów muzycznych na świecie.
Pierwszy Konkurs Chopinowski odbył się w 1927 roku w Filharmonii Warszawskiej. Jego inicjatorem był wybitny polski pianista, pedagog i kompozytor - Jerzy Żurawlew. Kolejne konkursy odbywały się - z założenia co pięć lat - w 1932 i 1937 roku. Czwarty konkurs, już powojenny został zorganizowany w 1949 roku, a piąty - w 1955. Od tegoż roku Konkursy im. F. Chopina odbywają się regularnie co pięć lat.
Organizatorem trzech pierwszych edycji była Wyższa Szkoła Muzyczna przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Po wojnie konkursy powstawały przy współudziale władz państwowych, tj. Ministerstwa Kultury i Sztuki, które było bezpośrednim zleceniodawcą i koordynatorem prac przygotowawczych. Od szesnastej edycji w 2010 roku konkurs organizowany jest przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.
Konkurs Chopinowski od 1957 roku należy do Światowej Federacji Międzynarodowych Konkursów Muzycznych w Genewie.
Grę pianistów ocenia międzynarodowe jury, którego przewodniczącymi byli tacy wybitni chopiniści, jak: Witold Maliszewski (1927), Adam Wieniawski (1932, 1937), Zbigniew Drzewiecki (1949, 1955, 1960, 1965), Kazimierz Sikorski (1970, 1975), Kazimierz Kord (1980), Jan Ekier (1985, 1990 i 1995) oraz Andrzej Jasiński (2000, 2005).
Przesłuchania konkursowe przeprowadzane są w kilku etapach. Od 1970 do 1995 roku konkursy były czteroetapowe. W pierwszych trzech etapach pianiści wykonywali nokturny, etiudy, ballady, scherza, polonezy, walce, mazurki i sonaty, a w finale - jeden z "koncertów". Regulamin XV Konkursu w 2005 roku wniósł zasadnicze zmiany. Po raz pierwszy bezpośrednio przed konkursem (we wrześniu) zorganizowano w Warszawie eliminacje obowiązujące dla wszystkich kandydatów. Ze względu na bardzo dużą liczbę zgłoszeń (350) przesłuchania eliminacyjne odbywały się równolegle w dwóch salach koncertowych - Akademii Muzycznej i Pałacu Kultury i Nauki. Zasadniczy konkurs przeprowadzono natomiast w dwóch etapach i finale. W pierwszym etapie uczestnikom pozwolono na większą dowolność. Obok obowiązkowych form muzycznych trwających ok. 20 minut pianista dobierał sobie ze wskazanej listy inne utwory, tak żeby cały recital trwał 40 - 45 minut. Na liście wybieranych najczęściej kompozycji znalazły się m.in.: trzy grupy preludiów (po 6 każda) od nr 7 do 24, "Preludium cis-moll op.45", ronda, scherza, "Bolero", "Tarantela", impromptus, walce i etiudy. W II etapie obok mazurków i sonaty (z III etapu poprzednich konkursów) należało wykonać jednego z wielkich polonezów. Koncert w finale jak zwykle zamykał przesłuchania.
Regulamin konkursu przewiduje nagrody główne oraz szereg nagród specjalnych: Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków, Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie za najlepsze wykonanie poloneza oraz Filharmonii Narodowej za najlepsze wykonanie koncertu.