Proszę o napisanie mi charakterystyki Krystyny Wańkowicz jako jednej z pokolenia Kolumbów. BARDZO WAŻNE!!! Na jutro!!!
guniaczek2020
Krystyna Wańkowicz to starsza córka pisarza Melchiora Wańkowicza, uczestniczka powstania warszawskiego, sanitariuszka w batalionie "Parasol" Armii Krajowej, łączniczka Stanisława Leopolda ps. "Rafał" – dowódcy kompanii w tymże batalionie. Podczas okupacji była studentką historii tajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Zginęła 6. dnia powstania warszawskiego na terenie Cmentarza Ewangelicko-Reformowanego na Woli. Wielokrotnie wspominana w książkach swojego ojca, m.in. w powieści "Ziele na kraterze". W roku 1993 zostały wydane ich listy w publikacji pt. Melchior i Krystyna Wańkowiczowie: Korespondencja.
Osiemdziesiąt dziewięć lat temu, 9 października 1919 roku przyszła na Świat w Warszawie, pierworodna córka sławnego pisarza, żołnierza walk o niepodległosć Polski Melchiora Wańkowicza,herbu Lis pseudonim Jerzy Łużyć Krystyna, wnuczka uczestnika Powstania Styczniowego Zginęła w Powstaniu Warszawskim jako sanitariuszka "Parasola" w dniu 6 sierpnia 1944 rokuna Cmentarzu Kalwińskim. Państwo Wańkowiczowie z córkami; Krystyną i Martą mieszkali na Żoliborzu w słynnym "Domeczku" przy ulicy Dziennikarskiej / Vide "Ziele na kraterze" / Młodsza siostra Krystyny; Marta wyemigrowała do Ameryki , gdzie zmarła jako żona diennikarza RWE Na Krysię w Domeczku mówiono;Don Kichot, Pyton, Struś, Anna.
"Parasol, to harcerski batalion Armii Krajowej biorący udział w Powstaniu Warszawskim, składający się przede wszystkim z członków Szarych Szeregów. Obok Batalionu "Zośka" Wchodził w skład zgrupowania Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej - "Radosław". Za walki w Powstaniu Warszawskim Wódz Naczelny odznaczył batalion Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
W Powstaniu Warszawskim Krystyna Wańkowicz była także łączniczką porucznika Stanisława Leopolda ps. "Rafał", dowódcy 1. kompanii w baonie "Parasol", Rafał był bratem ciotecznym kapitana Andrzeja Romockiego ps Morro. Krystyna Wańkowicz "Anna" w baonie nazywano ją również Hanką, pełniła funkcję łączniczki "Rafała"/"Leona" Stanisława Leopolda w 1 kompanii baonu. Na własną prośbę przyłączyła się do czternastoosobowej grupy opóźniającej dowodzonej przez "Gryfa", która osłaniała wycofujące się z Woli oddziały. Walczyli przy zbiegu Żytniej i Młynarskiej, po czym, ok. godz. dziesiątej 6 sierpnia 1944 roku wycofali się Żytnią na cmentarz kalwiński. Tam, po odprawie, wraz z grupą kolegów, przeszli przez dziurę w cmentarnym murze i ruszyli ścieżką wzdłuż płotu, gdzie zostali ostrzelani przez moździerze i granatniki. Jej ojciec, Melchior, napisał: "Cechowała ją nieustępliwa prawość charakteru, miłość wolności, niezależność myśli i sumienność wobec podjętych obowiązków, a dziewczęca jej postać, jej uśmiech i czar jej osobowości pozostał wspomnieniem w sercach towarzyszy broni i tych wszystkich bliskich, którzy ją kochali." Godzina pomsty wybija Za zbrodnie, mękę i krew. Do broni! Jezus, Maryja! Żołnierski woła nas zew.
Melchior Wańkowicz zmarł w Warszawie 10 września 1974 r. Władze zaproponowały jego córce , Marcie Erdman, pochowanie ojca na koszt państwa. Ta jednak odmówiła, zgodnie z wolą pisarza, który przed śmiercią powiedział: nie życzę sobie, by oni fotografowali się nad moją trumną.
Podczas okupacji była studentką historii tajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Zginęła 6. dnia powstania warszawskiego na terenie Cmentarza Ewangelicko-Reformowanego na Woli.
Wielokrotnie wspominana w książkach swojego ojca, m.in. w powieści "Ziele na kraterze". W roku 1993 zostały wydane ich listy w publikacji pt. Melchior i Krystyna Wańkowiczowie: Korespondencja.
---------------------------------------------------------
Osiemdziesiąt dziewięć lat temu, 9 października 1919 roku przyszła na Świat w Warszawie, pierworodna córka sławnego pisarza, żołnierza walk o niepodległosć Polski Melchiora Wańkowicza,herbu Lis pseudonim Jerzy Łużyć Krystyna, wnuczka uczestnika Powstania Styczniowego
Zginęła w Powstaniu Warszawskim jako sanitariuszka "Parasola" w dniu 6 sierpnia 1944 rokuna Cmentarzu Kalwińskim.
Państwo Wańkowiczowie z córkami; Krystyną i Martą mieszkali na Żoliborzu w słynnym "Domeczku" przy ulicy Dziennikarskiej / Vide "Ziele na kraterze" /
Młodsza siostra Krystyny; Marta wyemigrowała do Ameryki , gdzie zmarła jako żona diennikarza RWE
Na Krysię w Domeczku mówiono;Don Kichot, Pyton, Struś, Anna.
"Parasol, to harcerski batalion Armii Krajowej biorący udział w Powstaniu Warszawskim, składający się przede wszystkim z członków Szarych Szeregów. Obok Batalionu "Zośka" Wchodził w skład zgrupowania Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej - "Radosław". Za walki w Powstaniu Warszawskim Wódz Naczelny odznaczył batalion Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
W Powstaniu Warszawskim Krystyna Wańkowicz była także łączniczką porucznika Stanisława Leopolda ps. "Rafał", dowódcy 1. kompanii w baonie "Parasol", Rafał był bratem ciotecznym kapitana Andrzeja Romockiego ps Morro.
Krystyna Wańkowicz "Anna" w baonie nazywano ją również Hanką, pełniła funkcję łączniczki "Rafała"/"Leona" Stanisława Leopolda w 1 kompanii baonu.
Na własną prośbę przyłączyła się do czternastoosobowej grupy opóźniającej dowodzonej przez "Gryfa", która osłaniała wycofujące się z Woli oddziały. Walczyli przy zbiegu Żytniej i Młynarskiej, po czym, ok. godz. dziesiątej 6 sierpnia 1944 roku wycofali się Żytnią na cmentarz kalwiński. Tam, po odprawie, wraz z grupą kolegów, przeszli przez dziurę w cmentarnym murze i ruszyli ścieżką wzdłuż płotu, gdzie zostali ostrzelani przez moździerze i granatniki.
Jej ojciec, Melchior, napisał: "Cechowała ją nieustępliwa prawość charakteru, miłość wolności, niezależność myśli i sumienność wobec podjętych obowiązków, a dziewczęca jej postać, jej uśmiech i czar jej osobowości pozostał wspomnieniem w sercach towarzyszy broni i tych wszystkich bliskich, którzy ją kochali."
Godzina pomsty wybija
Za zbrodnie, mękę i krew.
Do broni! Jezus, Maryja!
Żołnierski woła nas zew.
Melchior Wańkowicz zmarł w Warszawie 10 września 1974 r. Władze zaproponowały jego córce , Marcie Erdman, pochowanie ojca na koszt państwa. Ta jednak odmówiła, zgodnie z wolą pisarza, który przed śmiercią powiedział: nie życzę sobie, by oni fotografowali się nad moją trumną.