Proszę o krótką interpretacje (3-4 zdania) wiersza "Miłość od pierwszego wejrzenia" Wisławy Szymborskiej .
"Oboje są przekonani,
że połączyło ich uczucie nagłe.
Piękna jest taka pewność,
ale niepewność jest piękniejsza.
Sądzą, że skoro nie
znali się wcześniej,
nic miedy nimi nigdy się nie działo.
A co na to ulice, schody, korytarze,
na których mogli się od dawna mijać?
Chciałabym ich zapytać,
czy nie pamietają -
może w drzwiach obrotowych
kiedyś twarzą w twarz?
jakieś ,,przepraszam'\' w ścisku?
głos ,,pomyłka\'\' w słuchawce?
- ale znam ich odpowiedź.
Nie, nie pamietają.
Bardzo by ich zdziwiło,
że od dłuższego już czasu
bawił się nimi przypadek.
Jeszcze nie całkiem gotów
zamienić się dla nich w los,
zbliżał ich i oddalał,
zabiegał im droge
i tłumiąc chichot
odskakiwał w bok.
Były znaki, sygnały,
cóż z tego, że nieczytelne.
Może trzy lata temu
albo w zeszły wtorek
pewien listek przefrunął
z ramienia na ramię?
Było coś zgubionego i podniesionego.
Kto wie, czy już nie piłka
w zaroślach dzieciństwa?
Były klamki i dzwonki,
na których zawczasu
dotyk kladł się na dotyk.
Walizki obok siebie w przechowalni.
Był może pewnej nocy jednakowy sen,
natychmiast po zbudzeniu zamazany.
Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie."
Wiersz Wisławy Szymborskiej pt.: "Miłośc od pierwszego wejrzenia" opowiada, jak mówi nam tytuł - o miłości. Podmiot liryczny zastanawia się jednak, czy dwoje ludzi, których zostało połączonych tym niezwykłym uczuciem naprawdę zakochali się w sobie od razu. Może wiedzieli się gdzieś kiedyś w tłumie, mijali na ulicy, może taka sama rzecz dotknęła ich obojga. Osoba mówiąca w wierszu finalizuje zdaniem brzmiacym "Każdy przecież początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie", które oznacza, ze to, co uważamy za początek lub koniec wcale nie musi nim być, bo wszystko na swiecie dzieje się ciągle, bez wytyczonych granic.