Proszę o argumenty, tezę i wnioski z jednego z niżej podanych przysłów:
- Nigdy nie będzie szczęśliwy ten, kogo dręczy myśl, że ktoś jest szczęśliwszy od niego, Seneka.
- Nie czyń nic bez rozwagi, lecz tylko według zasady dobrze obmyślanej. Marek Aureliusz
- Ktoś, kto tego, co posiada, nie uważa za największe bogactwo, będzie nieszczęśliwy, nawet gdy posiada cały świat. Epikur.
- Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy. Sokrates.
- Myśleć to co prawdziwe, czuć to co piękne i kochać to co dobre - w tym celu rozumnego życie. Platon.
- Nigdy nie będzie szczęśliwy ten, kogo dręczy myśl, że ktoś jest szczęśliwszy od niego, Seneka.
- Nie czyń nic bez rozwagi, lecz tylko według zasady dobrze obmyślanej. Marek Aureliusz
- Ktoś, kto tego, co posiada, nie uważa za największe bogactwo, będzie nieszczęśliwy, nawet gdy posiada cały świat. Epikur.
- Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy. Sokrates.
- Myśleć to co prawdziwe, czuć to co piękne i kochać to co dobre - w tym celu rozumnego życie. Platon.
Moim zdaniem te przysłowie znaczy, że zanim coś zrobimy albo powiemy powinniśmy najpierw to bardzo dobrze przemyśleć. Bo możemy kogoś zranić.
teza: Ludzie zazdroszczący szczęścia innym nie mogą być szczęśliwi.
argumenty:
*zazdrość przyćmiewa nasze myśli i nie pozwala myśleć o sobie
*patrząc na szczęście innych z zawiścią stajemy się zgorzkniali
*własne szczęście staje się nie ważne
wnioski:
*jesteśmy dręczeni przez nasze chore myśli
*zazdrość doprowadza do izolowania się od społeczeństwa
*robimy na złość nawet najbliższym i możemy zostać przez niz znienawidzeni
*nie doceniamy własnego szczęścia, nawet go nie zauważamy