Początkowo papież Leon X nie zwracał specjalnie uwagi na wystąpienie Lutra, widząc w nim tylko zatarg mnichów, ale gdy spór zaczął przybierać coraz ostrzejsze formy wezwał Lutra by stawił się w Rzymie i usprawiedliwił z czynionych mu zarzutów. Protektor Lutra, elektor saski, bojąc się o życie swojego protegowanego, zrobił wszystko, aby do przesłuchania doszło w Augsburgu. W 1518 roku Luter stanął przed obliczem legata papieskiego kardynała Kajetana, który zażądał od niego bezwarunkowego odwołania błędów, oświadczając, że w żadne dysputy wdawać się nie chce, co spotkało się z odmową ze strony Lutra.
2 votes Thanks 1
Niannn
Wstęp Marcin Luter urodził się w Eisleben 10 listopada 1483 roku a zmarł 18 lu-tego 1546 roku. Pochodził z prostego ludu, wychował się w bardzo surowych warunkach, ale trudy, niedostatek i surowa dyscyplina przygotowały go do przy-szłej misji. Wykształcenie zdobył na uniwersytecie w Erfurcie z zamiarem poświęcenia się karierze prawniczej. Tam po raz pierwszy zetknął się z Pismem Świętym. Pewnego dnia uderzył go piorun, ale przeżył. Ten wypadek spowodował, że 1505 r., wbrew woli ojca wstąpił do klasztoru Augustinów. Tam dzień i noc oddawał się modlitwom, praktykom pokutnym, postom i biczowaniom. Tracił siły fizyczne i podupadał na zdrowiu. W klasztorze zajął się studiowaniem Pisma Świętego. Zaopiekował się nim Jan von Staupitz. W 1508 roku Luter znalazł się na uniwersytecie w Wi-tennberdzie na wydziale teologicznym. Studiował tam Pismo święte w języku hebrajskim i greckim. Później udał się na pielgrzymkę do Rzymu. W 1512 roku uzyskał doktorat teologii. Rozpoczął wykłady Pisma Świętego. Za radą Staupit-za rozpoczął głosić Słowo Boże z ambony. W tamtych czasach nikt nie odważył się podnieść głosu przeciw handlowi odpustami. Jako pierwszy zrobił to Marcin Luter, nie bojąc się groźby spalenia na stosie. Wołał, że „tylko skrucha przed Bogiem i wiara w Jezusa Chrystusa może uratować pokutującego grzesznika”. Widząc, że handel odpustami dalej prosperuje, zdecydował się wy-stąpić sku-teczniej. W dzień poprzedzający “wszystkich świętych”, 31 października 1517 przybił na drzwiach kościoła w Wittenberdze 95 tez przeciw nauce o odpustach. Wezwał także na publiczną dysputę wszystkich zainteresowanych postawionymi tam wnioskami do jednej z sal uniwersyteckich. 1.2 Tezy M. Lutra Tezy Lutra, które wyjaśniły, że nikt z ludzi nie otrzymał prawa ani mocy przebaczenia grzechów, a cały system odpustów to oszustwo służące do zdobycia pieniędzy poprzez wykorzystanie zabobonności. ludzi, w krótkim okresie czasu obiegły nie tylko księstwa niemieckie, ale prawie całą Europę. Mimo, że wywołały szerokie dyskusje, nikt jednak nie odważył się przyjąć wezwania Lutra. Luter, spodziewał się, że przywódcy, zarówno w sferach kościelnych jak i uczelnianych, złączą się z nim na korzyść dzieła odnowy. W tym wypadku jednak się zawiódł. Wielu przywódców przekonanych o prawdziwości tez, obawiając się, że przyjęcie ich zbyt radykalnie zmieni życie ludzi, a ich pozbawi dochodów, odrzucili dane im przez Boga światło. Ten fakt przeraził reformatora. Luter uświadomił sobie, że nie moc polegać na ludzkiej pomocy, a wyłącznie na Boskiej. Zrozumiał, że w tej walce potrzeba czegoś więcej aniżeli rozumu i ludzkiej mądrości. Jego przeciwnicy byli bezsilni w konfrontacji z poglądami Lutra, gdy ten opierał się wyłącznie na Piśmie Świętym. Jeden z nich zawołał: “Jeżeli ten heretyk przeżyje choćby godzinę dłużej, będzie to największa zdrada dla Kościoła. Natychmiast zbudujcie dla nie-go Stos”. Luter jednak nie padł ofiarom ich wściekłości. Od niechybnej śmierci uratowali Lutra jego przyjaciele szczególnie elektor saski Fryderyk Mądry, który wyjednał mu zgodę na przesłuchanie na terenie Niemiec, a nie w Rzymie, gdzie wezwano go pod zarzutem kacerstwa.
Początkowo papież Leon X nie zwracał specjalnie uwagi na wystąpienie Lutra, widząc w nim tylko zatarg mnichów, ale gdy spór zaczął przybierać coraz ostrzejsze formy wezwał Lutra by stawił się w Rzymie i usprawiedliwił z czynionych mu zarzutów. Protektor Lutra, elektor saski, bojąc się o życie swojego protegowanego, zrobił wszystko, aby do przesłuchania doszło w Augsburgu. W 1518 roku Luter stanął przed obliczem legata papieskiego kardynała Kajetana, który zażądał od niego bezwarunkowego odwołania błędów, oświadczając, że w żadne dysputy wdawać się nie chce, co spotkało się z odmową ze strony Lutra.