Z perspektywy Imperium Brytyjskiego, traktat nankiński był wyłącznie wstępem do dalszych działań, mających na celu całkowite zdominowanie rynku chińskiego. Poczucie wyższości kolonistów zredukowało Chińczyków do roli bezmyślnych barbarzyńców, a same Chiny do potencjalnej posiadłości brytyjskiej. Druga wojna opiumowa trwała od 1856 do 1860 roku (czasami jest rozdzielana na dwa osobne konflikty, stąd niektóre źródła wymieniają trzy wojny opiumowe) i zakończyła się całkowitą klęską dynastii Qing oraz spełnieniem wszystkich europejskich postulatów.
Najważniejszą rolę spośród wszystkich europejskich państw wciąż odgrywała Wielka Brytania, wywierając nieustanną presję na Qingów. Drobiazgowo egzekwowano wszystkie postanowienia traktatu nankińskiego, jednocześnie żądając rozszerzenia dotychczasowych przywilejów. Zakres brytyjskiej kontroli był ograniczony wyłącznie do kilku wybranych portów, podczas gdy Chiny kontynentalne (w tym urodzajna i bogata dolina Rzeki Żółtej), pozostawały zamknięte. Brytyjczycy liczyli na to, że odpowiednimi metodami uda się zmusić rząd Qingów do otwarcia reszty Chin na nieograniczony handel. Niesławny przemyt opium, oficjalnie wciąż zabroniony, rozprzestrzenił się na całym wschodnim wybrzeżu. Brytyjski Hongkong stał się główną bazą magazynową, skrzynie z opium rozsyłano stąd do innych portów Państwa Środka. Wśród europejskich żądań wobec Chin pojawiła się kwestia legalizacji narkotyku, aczkolwiek była to sprawa drugorzędna, jedynie formalizacja procederu, który i tak trwał w najlepsze.
Z perspektywy Imperium Brytyjskiego, traktat nankiński był wyłącznie wstępem do dalszych działań, mających na celu całkowite zdominowanie rynku chińskiego. Poczucie wyższości kolonistów zredukowało Chińczyków do roli bezmyślnych barbarzyńców, a same Chiny do potencjalnej posiadłości brytyjskiej. Druga wojna opiumowa trwała od 1856 do 1860 roku (czasami jest rozdzielana na dwa osobne konflikty, stąd niektóre źródła wymieniają trzy wojny opiumowe) i zakończyła się całkowitą klęską dynastii Qing oraz spełnieniem wszystkich europejskich postulatów.
Najważniejszą rolę spośród wszystkich europejskich państw wciąż odgrywała Wielka Brytania, wywierając nieustanną presję na Qingów. Drobiazgowo egzekwowano wszystkie postanowienia traktatu nankińskiego, jednocześnie żądając rozszerzenia dotychczasowych przywilejów. Zakres brytyjskiej kontroli był ograniczony wyłącznie do kilku wybranych portów, podczas gdy Chiny kontynentalne (w tym urodzajna i bogata dolina Rzeki Żółtej), pozostawały zamknięte. Brytyjczycy liczyli na to, że odpowiednimi metodami uda się zmusić rząd Qingów do otwarcia reszty Chin na nieograniczony handel. Niesławny przemyt opium, oficjalnie wciąż zabroniony, rozprzestrzenił się na całym wschodnim wybrzeżu. Brytyjski Hongkong stał się główną bazą magazynową, skrzynie z opium rozsyłano stąd do innych portów Państwa Środka. Wśród europejskich żądań wobec Chin pojawiła się kwestia legalizacji narkotyku, aczkolwiek była to sprawa drugorzędna, jedynie formalizacja procederu, który i tak trwał w najlepsze.
Verified answer
Odpowiedź: poniewaz posiadały duzo zrodel surowcow oraz panstwa ktore mialy tam kolonie wygladaly tzw."prestizowo" wobec innych
Wyjaśnienie: raczej git