Question

Proszę informacje o Adanie Mickiewiczu POTRZEBUJE TO NA JUTRO

Answer 1

Adam Mickiewicz był synem Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj, adwokata sądowego w Nowogródku i komornika mińskiego oraz Barbary z Majewskich, córki ekonoma z pobliskiego Czombrowa.W latach 1807–1815 uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej w Nowogródku. W 1812 miały miejsce dwa ważne wydarzenia w jego życiu: 16 maja umarł jego ojciec, a nieco później przez Nowogródek przeszły wojska Napoleona, maszerujące na Moskwę. Miasto Mickiewicza opanowała atmosfera radości i nadziei na koniec niewoli, jednak kilka miesięcy później ta sama Wielka Armia napoleońska wróciła rozbita i pokonana przez Rosjan.Adam Bernard Mickiewicz
Adam Mickiewicz debiutował Zimą miejską na łamach Tygodnika Wileńskiego w 1818 roku. Ten najwcześniejszy okres twórczości zwykło się określać mianem okresu wileńsko-kowieńskiego, trwającego do roku 1824. Pozostawał wówczas pod znacznym wpływem Woltera, którego tłumaczył na język polski; młody poeta głosił sceptycyzm poznawczy, zakłamanie historii i wolę racjonalnego poznania. Wynika z tego, że osobowość i światopogląd młodego Mickiewicza, podobnie jak zresztą młodego Słowackiego, dorastały w uwielbieniu literatury klasycznej[23][24]. Prócz tego znaczna większość jego twórczości z lat 1818–1821 była w gruncie rzeczy poetyckim manifestem wciąż na nowo określanego stowarzyszenia Filomatów.W 1820 opublikował Odę do młodości – utwór przynależący jeszcze do poetyki postklasycyzmu, ale wyłamujący się z ideałów oświecenia. Oda nawoływała do czynnej walki, wyrażała wiarę w moc rewolucyjnego przekształcania rzeczywistości, siłę młodości i zbiorowości. Dzięki temu w XIX wieku bywała często śpiewana podczas powstań narodowych. Przetłumaczona została na prawie wszystkie języki europejskie, wywołując w swoim czasie sporo kontrowersji, np. we Francji[25]. Podobnie ideały ojczyzny, nauki, cnoty, męstwa, pracy i zgody głosiła napisana w rok wcześniej oda klasyczna Hej, radością oczy błysną. Pod koniec roku 1820 drukiem ukazał się kolejny ze znanych wierszy wczesnego Mickiewicza: Pieśń filaretów, którego treść odnosiła się z rewolucyjnym przesłaniem do wszystkich kręgów filareckich (filologów, historyków, chemików, matematyków). Początek utworu był naśladownictwem burszowskiej[26] pieśni niemieckiej: Hej, użyjmy żywota!
Wszak żyjem tylko raz;Niechaj ta czara złotaNie próżno wabi nas.A. Mickiewicz, Pieśń Filaretów
Poezje t. 1 – wydane w Wilnie w roku 1822; zawierały Ballady i romanse, a także przedmowę O poezji romantycznej. Ten tom poezji miał przełomowe znaczenie w literaturze polskiej, zapoczątkowując nurt romantyczny oparty na ludowości, poezji ludowej, obyczajach i wyobrażeniach luduPoezje t. 2 – wydane w roku 1823, zawierały Grażynę oraz II i IV część Dziadów;Sonety krymskie – wydane w roku 1826 w Rosji;W Dreźnie powstała III część Dziadów – najwybitniejszy polski dramat romantyczny, napisany wiosną 1832 roku[46];Konrad Wallenrod – wydane w roku 1828 w Rosji;Pan Tadeusz czyli ostatni Zajazd na Litwie – epopeja napisana w Paryżu w latach 1832–1834, wydana w 1834 roku. W Panu Tadeuszu Mickiewicz przedstawił romantyczną i pełną nostalgii wizję Polski szlacheckiej;Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego – broszura polityczna z 1832 roku;Prelekcje paryskie – cykl wykładów Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej wygłoszony w Collège de France w latach 1840-1844; pierwsze wydania były redagowane przez Mickiewicza;Liryki lozańskie wydane dopiero pośmiertnie;Pisana przez całe życie I część Dziadów, ukazuje się prawdopodobnie na początku 1821 roku[47];Historia przyszłości – traktat prekursorski wobec osiągnięć europejskiej fantastyki naukowej. Mickiewicz zniszczył rękopisy dzieła, zachowało się jedynie kilka kart oraz relacje przyjaciół autora;Konfederaci barscy (fr. Les confédérés de Bar) – dramat z 1836 roku.
We wrześniu 1855 roku, podczas wojny krymskiej, po śmierci żony i zostawieniu nieletnich dzieci wyjechał do Konstantynopola, aby tworzyć oddziały polskie (Legion Polski), a także złożony z Żydów tzw. Legion Żydowski do walki z carską Rosją. Zmarł nagle podczas epidemii cholery (prawdopodobnie na tę chorobę, choć pojawiły się też sugestie, że mógł zostać otruty arszenikiem[21] lub doznać wylewu krwi do mózgu). Pochowany w tymczasowym grobie w Stambule. W domu, w którym mieszkał i zmarł, przy Tatlı Badem Sokak nr 23, znajduje się obecnie muzeum poety założone w 100 rocznicę jego śmierci[22]. Prostopadle do tej uliczki biegnie uliczka imienia Adama Mickiewicza. Następnie ciało Mickiewicza zostało przewiezione do Paryża i w 1855 pochowane na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency, a w roku 1890 przeniesione na Wawel, co dało sposobność do manifestacji patriotycznej





We wrześniu 1855 roku, podczas wojny krymskiej, po śmierci żony i zostawieniu nieletnich dzieci wyjechał do Konstantynopola, aby tworzyć oddziały polskie (Legion Polski), a także złożony z Żydów tzw. Legion Żydowski do walki z carską Rosją. Zmarł nagle podczas epidemii cholery (prawdopodobnie na tę chorobę, choć pojawiły się też sugestie, że mógł zostać otruty arszenikiem[21] lub doznać wylewu krwi do mózgu). Pochowany w tymczasowym grobie w Stambule.

Answer 2

Terz to mialem to mje info kture mialem
Adam Bernard Mickiewicz (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – polski poeta, działacz i publicysta polityczny, nazywany poetą przeobrażeń oraz bardem słowiańskim .

urodził się 24 grudnia 1798 roku, prawdopodobnie w Zaosiu koło Nowogródka albo w samym Nowogródku, dzieciństwo spędził na Litwie, z dala od centrów kulturowych, a prowincjonalny „kraj lat dziecinnych” stał się jednym ze źródeł jego twórczości (Ballady i romanse, Dziady, cz. II, Pan Tadeusz)

– ukończył szkołę dominikańską w Nowogródku

– studiował na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim, był jednym z założycieli Towarzystwa Filomatów; w wyniku śledztwa w sprawie tajnych związków młodzieży na Litwie więziony (1823-1824) – na kanwie tych wydarzeń powstały Dziady, cz. III

– w latach 1819-1823 pracował jako nauczyciel w szkole powiatowej w Kownie – odpracowywał tak stypendium przyznane mu na studiach, mniej więcej w tym samym czasie (1820-1821) był nieszczęśliwie zakochany w Marii Wereszczakównie – dzieje tego uczucia przetworzył w Dziadach, cz. IV

– skazany na przymusowy pobyt w Rosji (w Petersburgu, później w Odessie, skąd wycieczka na Krym zaowocowała cyklem Sonetów krymskich, i w Moskwie) – wyjechał z Litwy w 1824 roku, w wieku 26 lat, by nigdy już do niej nie wrócić

– w 1829 roku opuścił Rosję, nie wziął udziału w powstaniu listopadowym, choć przebywał blisko – w Wielkopolsce; bohaterom tych wydarzeń złożył hołd dwoma wierszami – Redutą Ordona i Śmiercią Pułkownika

– od 1832 roku mieszkał w Paryżu; na emigracji napisał Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego oraz Pana Tadeusza (lata 1832-1834)

– w roku 1834 wziął ślub z Celiną Szymanowską, córką pianistki, Marii Szymanowskiej; miał z nią szóstkę dzieci

– 1839 – pobyt w Lozannie, powstają Liryki lozańskie, wykłada tam literaturę łacińską, po roku, w Paryżu, w College de France – literaturę słowiańską

– 1841 – spotkanie z Andrzejem Towiańskim (mistykiem czy mistyfikatorem? do dziś trwają spory), Mickiewicz zaangażował się w działalność Koła Towiańczyków w Paryżu

w 1848 zorganizował Legion walczący we Włoszech do VII 1849

– w roku 1855 wyjeżdża do Turcji, by organizować polskie oddziały mające walczyć przeciwko Rosji (podczas wojny krymskiej)

zm. 26 XI 1855 w Konstantynopolu, prawdopodobnie w wyniku cholery azjatyckiej, choć wśród współczesnych utrzymywała się wersja mówiąca o zatruciu poety przez wrogów politycznych