Owrzodzenia żylne podudzi są chorobą przewlekłą, przebiegającą z licznymi nawrotami i stanowią jeden z najpoważniejszych problemów terapeutycznych w medycynie. Z danych statystycznych wynika, że ponad 1% dorosłej populacji w pewnym okresie życia cierpi na przewlekłe owrzodzenie kończyn dolnych. Powstaje ono najczęściej w wyniku zaburzenia krążenia żylnego, tętniczego lub chłonnego. Uważa się, że ponad 80% owrzodzeń kończyn dolnych jest następstwem niewydolności żylnej i nadciśnienia w obwodowych naczyniach żylnych kończyn dolnych i mikrokrążeniu. Obraz kliniczny choroby zależy od czasu jej trwania oraz charakteru i głębokości zmian hemodynamicznych. Leczenie przewlekłych owrzodzeń żylnych goleni jest wielokierunkowe i powinno obejmować terapię miejscową, leczenie ogólne – farmakologiczne oraz postępowanie chirurgiczne, a zasadniczym jego celem jest jak najszybsze zamknięcie rany. Niestety, stosowane sposoby terapii często nie dają w pełni zadowalających efektów. Dlatego wciąż trwają poszukiwania nowych, skuteczniejszych metod leczenia tego schorzenia. Istnieją doniesienia o korzystnym wpływie dołączonych do leczenia tradycyjnego metod fizykalnych (ultradźwięki, magnetoterapia, laseroterapia, elektroterapia) na proces gojenia się ran. Niejednokrotnie stanowią one nie tylko bardzo cenne uzupełnienie tradycyjnego postępowania, ale stają się podstawą skutecznego leczenia.
Owrzodzenia żylne podudzi stanowią jeden z najpoważniejszych problemów terapeutycznych w medycynie.
Leczenie owrzodzeń żylnych jest leczeniem wielokierunkowym i powinno obejmować terapię miejscową, leczenie ogólne farmakologiczne oraz postępowanie chirurgiczne. Podstawą leczenia zachowawczego owrzodzeń goleni w przebiegu zaawansowanej niewydolności żylnej jest stosowanie kompresoterapii powodującej obniżenie ciśnienia zalegającej w żyłach krwi. Kompresoterapia przyspiesza gojenie owrzodzeń, a kontynuacja terapii uciskowej po wyleczeniu zapobiega nawrotom. Po wyeliminowaniu obrzęku chorej kończyny zaleca się sekwencyjny masaż pneumatyczny czy masaż limfatyczny ręczny. Niewątpliwie bardzo ważną rolę odgrywa również właściwa pielęgnacja skóry całej kończyny, ćwiczenia mięśni, właściwe odżywianie, zmiana stylu życia, edukacja pacjenta i profilaktyka
Owrzodzenia żylne podudzi są chorobą przewlekłą, przebiegającą z licznymi nawrotami i stanowią jeden z najpoważniejszych problemów terapeutycznych w medycynie. Z danych statystycznych wynika, że ponad 1% dorosłej populacji w pewnym okresie życia cierpi na przewlekłe owrzodzenie kończyn dolnych. Powstaje ono najczęściej w wyniku zaburzenia krążenia żylnego, tętniczego lub chłonnego. Uważa się, że ponad 80% owrzodzeń kończyn dolnych jest następstwem niewydolności żylnej i nadciśnienia w obwodowych naczyniach żylnych kończyn dolnych i mikrokrążeniu. Obraz kliniczny choroby zależy od czasu jej trwania oraz charakteru i głębokości zmian hemodynamicznych. Leczenie przewlekłych owrzodzeń żylnych goleni jest wielokierunkowe i powinno obejmować terapię miejscową, leczenie ogólne – farmakologiczne oraz postępowanie chirurgiczne, a zasadniczym jego celem jest jak najszybsze zamknięcie rany. Niestety, stosowane sposoby terapii często nie dają w pełni zadowalających efektów. Dlatego wciąż trwają poszukiwania nowych, skuteczniejszych metod leczenia tego schorzenia. Istnieją doniesienia o korzystnym wpływie dołączonych do leczenia tradycyjnego metod fizykalnych (ultradźwięki, magnetoterapia, laseroterapia, elektroterapia) na proces gojenia się ran. Niejednokrotnie stanowią one nie tylko bardzo cenne uzupełnienie tradycyjnego postępowania, ale stają się podstawą skutecznego leczenia.
Owrzodzenia żylne podudzi stanowią jeden z najpoważniejszych problemów terapeutycznych w medycynie.
Leczenie owrzodzeń żylnych jest leczeniem wielokierunkowym i powinno obejmować terapię miejscową, leczenie ogólne farmakologiczne oraz postępowanie chirurgiczne. Podstawą leczenia zachowawczego owrzodzeń goleni w przebiegu zaawansowanej niewydolności żylnej jest stosowanie kompresoterapii powodującej obniżenie ciśnienia zalegającej w żyłach krwi. Kompresoterapia przyspiesza gojenie owrzodzeń, a kontynuacja terapii uciskowej po wyleczeniu zapobiega nawrotom. Po wyeliminowaniu obrzęku chorej kończyny zaleca się sekwencyjny masaż pneumatyczny czy masaż limfatyczny ręczny. Niewątpliwie bardzo ważną rolę odgrywa również właściwa pielęgnacja skóry całej kończyny, ćwiczenia mięśni, właściwe odżywianie, zmiana stylu życia, edukacja pacjenta i profilaktyka