Moim zdaniem praca dla niektórych jest przyjemnością a dla innych koniecznością. Zgadzam się z tymi dwoma twierdzeniami, czyli: „pracować, żeby żyć i żyć, żeby pracować". niektórzy ludzie żyją dla pracy, ponieważ jest to zainteresowanie i praca, którą wykonują jest dla nich przyjemnością, a inni po prostu pracują, aby mieć się z czego utrzymać.
Ludzie dzielą się na trzy grupy: ludzie pracujący tylko dla pieniędzy , ludzie niewyobrażający sobie życia bez pracy i tych którzy pracują bo lubią ale mają tez z tego korzyści. Ludzie pracujący tylko dla pieniędzy myślą tylko o tym żeby je mieć, nie dzielić się z potrzebującymi. Przytaczając argument potwierdzający prawdziwość mojej tezy odwołam się do książki Charlsa Dickensa „Opowieść wigilijna”. Główny bohater jest zamkniętym w sobie, materialistą, skąpcem. Zarabia dużo pieniędzy, którymi nie chce podzielić się z potrzebującymi ludźmi, nie próbuje rozmawiać z ludźmi, myśli tylko o tym jak mieć ich więcej. Ci, który nie wyobrażają sobie życia be pracy to pracoholicy. Najpierw wyjaśnię pojęcie pracoholizm. Jest to stan uzależnienia od wykonywanej pracy, powodujący zaburzenie równowagi między istotnymi elementami życia codziennego. Oni żyją dla pracy . praca jest dal nich wszystkim -to jest pewna forma uzależnienia. Tacy ludzie nawet pracując odpoczywają . praca staje się ich obsesją i jedynym sensem życia. Robią to co kochają ale ni widzą nic innego poza praca. Często ludzie, którzy są samotni stają się pracoholikami. Nie mają z kim spędzać wolnego czasu, dlatego też poświęcają go pracy. Człowiek uciekając od konfliktowych sytuacji powodowanych przez siebie lub innych, może popaść w pracoholizm, którego etiologia jest podobna do innych uzależnień. Ludzie, którzy lubią pracować, jak większość pracują bo muszą i robią to dl pieniędzy, ale pracują w swoim zawodzie bo sprawia im to przyjemność. Ci ludzie kończąc prace nie myślą o pracy tylko zajmują się swoim życiem. Są też ludzie, którzy muszą pracować, ponieważ nie stać ich na jedzenie ubrania itp. Oni nie myślą czy podoba im się ta praca czy nie, tylko pracują żeby żyć.
Myślę, że większość ludzi zgodziłaby się ze mną i na powyżej postawione pytanie odpowiedziałaby taka samo.
Moim zdaniem praca dla niektórych jest przyjemnością a dla innych koniecznością. Zgadzam się z tymi dwoma twierdzeniami, czyli: „pracować, żeby żyć i żyć, żeby pracować". niektórzy ludzie żyją dla pracy, ponieważ jest to zainteresowanie i praca, którą wykonują jest dla nich przyjemnością, a inni po prostu pracują, aby mieć się z czego utrzymać.
Ludzie dzielą się na trzy grupy: ludzie pracujący tylko dla pieniędzy , ludzie niewyobrażający sobie życia bez pracy i tych którzy pracują bo lubią ale mają tez z tego korzyści. Ludzie pracujący tylko dla pieniędzy myślą tylko o tym żeby je mieć, nie dzielić się z potrzebującymi. Przytaczając argument potwierdzający prawdziwość mojej tezy odwołam się do książki Charlsa Dickensa „Opowieść wigilijna”. Główny bohater jest zamkniętym w sobie, materialistą, skąpcem. Zarabia dużo pieniędzy, którymi nie chce podzielić się z potrzebującymi ludźmi, nie próbuje rozmawiać z ludźmi, myśli tylko o tym jak mieć ich więcej. Ci, który nie wyobrażają sobie życia be pracy to pracoholicy. Najpierw wyjaśnię pojęcie pracoholizm. Jest to stan uzależnienia od wykonywanej pracy, powodujący zaburzenie równowagi między istotnymi elementami życia codziennego. Oni żyją dla pracy . praca jest dal nich wszystkim -to jest pewna forma uzależnienia. Tacy ludzie nawet pracując odpoczywają . praca staje się ich obsesją i jedynym sensem życia. Robią to co kochają ale ni widzą nic innego poza praca. Często ludzie, którzy są samotni stają się pracoholikami. Nie mają z kim spędzać wolnego czasu, dlatego też poświęcają go pracy. Człowiek uciekając od konfliktowych sytuacji powodowanych przez siebie lub innych, może popaść w pracoholizm, którego etiologia jest podobna do innych uzależnień. Ludzie, którzy lubią pracować, jak większość pracują bo muszą i robią to dl pieniędzy, ale pracują w swoim zawodzie bo sprawia im to przyjemność. Ci ludzie kończąc prace nie myślą o pracy tylko zajmują się swoim życiem. Są też ludzie, którzy muszą pracować, ponieważ nie stać ich na jedzenie ubrania itp. Oni nie myślą czy podoba im się ta praca czy nie, tylko pracują żeby żyć.
Myślę, że większość ludzi zgodziłaby się ze mną i na powyżej postawione pytanie odpowiedziałaby taka samo.