- Sprzeciw Niemców na wystąpienie w Poznaniu pianisty Ignacego Padarewskiego
Przebieg:
Sprzeciw Niemców wywołał w poznaniakach niezadowolenie, dlatego też 27 XII 1918 r postanowili wywołać powstanie. W krótkim czasie opanowali całą Wielkopolskę oprócz północnych i południowo-schodnich krańców. Po opanowaniu Wielkopolski, Niemcy stwierdzili że tak nie może być i nastąpiła ofensywa niemiecka, i zaczęliśmy przegrywać np: Bitwa pod Szubinem, ale udało się nam również wygrać bitwa pod Osieczną. W 1919 roku zaczęły się rozejmowe rozmowy, niestety nie przyniosły skutków. Dopiero gdy Francja się wtrąciła Niemcy zgodziły się podpisać rozejm 16 II 1919 roku.
Skutki:
- Śmierć niewinnych ludzi
- zakazano prowadzenia jakichkolwiek walk na froncie wielkopolskim
Powstanie Wielkopolskie, czyli wystąpienie zbrojne ludności, przeciwko władzom niemieckim rozpoczęło się 27 grudnia 1918 r. w Poznaniu, było odpowiedzią na demonstracje niemieckie przeciwko przyjazdowi Ignacego Jana Paderewskiego. Celem powstania było uwolnienie Wielkopolski i Pomorza spod władzy niemieckiej. Wzięły w nim udział oddziały Straży Ludowej, Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego, Służby Straży i Bezpieczeństwa oraz ochotnicy. Do 15 stycznia 1919 r. wojska powstańcze wyzwoliły prawie całą Wielkopolskę (z wyjątkiem północno-zachodnich i południowych obrzeży prowincji poznańskiej), tocząc ciężkie walki, m.in. pod Rawiczem i Lesznem. Cała historia Powstania Wielkopolskiego, zaczęła się 8 stycznia 1918 r. Właśnie wtedy prezydent USA, W. Wilson, chciał pomóc Polsce odzyskać niepodległość. Na szczęście 3 czerwca premierzy rządów Francji, Anglii i Włoch na konferencji w Wersalu przyjęli uchwałę stwierdzającą konieczność odbudowy niepodległego państwa polskiego. Już 11 listopada 1918 r. zakończyła się I wojna światowa i po 123 latach niewoli, Polska odzyskała upragnioną niepodległość. Na ziemi wolsztyńskiej i rakoniewickiej trwały przygotowania do przejęcia władzy przez Polaków od znienawidzonego zaborcy pruskiego. 20 listopada odbył się zjazd delegatów rad robotniczych i żołnierskich z całej prowincji. Dwa dni później w Wolsztynie powstała Powiatowa Rada Ludowa do kontroli poszczególnych urzędników niemieckich na stanowiskach kierowniczych. 24 listopada 1918 r. na wiecu kilku tysięcy Polaków z całego powiatu babimojskiego, w tym z Rakoniewic przyjęto rezolucję: „My Polacy, zamieszkali na Kresach Księstwa, na prastarej ziemi nadobrzańskiej, oświadczamy uroczyście, że mimo większej niewoli, mimo podłych zapędów germanizacyjnych zaboru pruskiego, czujemy się Polakami do szpiku kości, czujemy się dziećmi 25 milionowego narodu. Żądamy stanowczo by nas przyłączono do Wolnej Zjednoczonej Polski!” Już dwa dni po tym niesamowitym wydarzeniu, ks. Alfons Graszyński polecił Stefanowi Jasińskiemu, aptekarzowi z Rakoniewic, utworzyć Straż Ludową. Była ona jednak pod ścisłą kontrolą władz pruskich. 2 grudnia w Wolsztynie odbył się zjazd niemieckich rad ludowych. Niemcy agitowali i zbierali podpisy pod petycjami, głównie we wsiach „olęderskich” zamieszkałych przez Niemców, za pozostawieniem w granicach Prus. 12 dni później, przez Rakoniewice (w kierunku Wolsztyna) przeszli wracający z frontu Polacy z przypiętymi do klapy biało-czerwonymi kokardami. W niektórych oknach wywieszono flagi narodowe. W odpowiedzi na to w okolicznych wioskach, zaczęli tworzyć uzbrojone bojówki. W Gościeszynie, z inicjatywy ks. Alfonsa, utworzono polski oddział Straży Ludowej, który później uczestniczył w walkach powstańczych i wyzwalaniu Wolsztyna.
Przyczyny:
- Sprzeciw Niemców na wystąpienie w Poznaniu pianisty Ignacego Padarewskiego
Przebieg:
Sprzeciw Niemców wywołał w poznaniakach niezadowolenie, dlatego też 27 XII 1918 r postanowili wywołać powstanie. W krótkim czasie opanowali całą Wielkopolskę oprócz północnych i południowo-schodnich krańców. Po opanowaniu Wielkopolski, Niemcy stwierdzili że tak nie może być i nastąpiła ofensywa niemiecka, i zaczęliśmy przegrywać np: Bitwa pod Szubinem, ale udało się nam również wygrać bitwa pod Osieczną. W 1919 roku zaczęły się rozejmowe rozmowy, niestety nie przyniosły skutków. Dopiero gdy Francja się wtrąciła Niemcy zgodziły się podpisać rozejm 16 II 1919 roku.
Skutki:
- Śmierć niewinnych ludzi
- zakazano prowadzenia jakichkolwiek walk na froncie wielkopolskim
- Wielkopolska została w Polsce
2. Przyczyny wybuchu powstania
Powstanie Wielkopolskie, czyli wystąpienie zbrojne ludności, przeciwko władzom niemieckim rozpoczęło się 27 grudnia 1918 r. w Poznaniu, było odpowiedzią na demonstracje niemieckie przeciwko przyjazdowi Ignacego Jana Paderewskiego.
Celem powstania było uwolnienie Wielkopolski i Pomorza spod władzy niemieckiej. Wzięły w nim udział oddziały Straży Ludowej, Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego, Służby Straży i Bezpieczeństwa oraz ochotnicy. Do 15 stycznia 1919 r. wojska powstańcze wyzwoliły prawie całą Wielkopolskę (z wyjątkiem północno-zachodnich i południowych obrzeży prowincji poznańskiej), tocząc ciężkie walki, m.in. pod Rawiczem i Lesznem.
Cała historia Powstania Wielkopolskiego, zaczęła się 8 stycznia 1918 r. Właśnie wtedy prezydent USA, W. Wilson, chciał pomóc Polsce odzyskać niepodległość. Na szczęście 3 czerwca premierzy rządów Francji, Anglii i Włoch na konferencji w Wersalu przyjęli uchwałę stwierdzającą konieczność odbudowy niepodległego państwa polskiego.
Już 11 listopada 1918 r. zakończyła się I wojna światowa i po 123 latach niewoli, Polska odzyskała upragnioną niepodległość.
Na ziemi wolsztyńskiej i rakoniewickiej trwały przygotowania do przejęcia władzy przez Polaków od znienawidzonego zaborcy pruskiego. 20 listopada odbył się zjazd delegatów rad robotniczych i żołnierskich z całej prowincji. Dwa dni później w Wolsztynie powstała Powiatowa Rada Ludowa do kontroli poszczególnych urzędników niemieckich na stanowiskach kierowniczych. 24 listopada 1918 r. na wiecu kilku tysięcy Polaków z całego powiatu babimojskiego, w tym z Rakoniewic przyjęto rezolucję: „My Polacy, zamieszkali na Kresach Księstwa, na prastarej ziemi nadobrzańskiej, oświadczamy uroczyście, że mimo większej niewoli, mimo podłych zapędów germanizacyjnych zaboru pruskiego, czujemy się Polakami do szpiku kości, czujemy się dziećmi 25 milionowego narodu. Żądamy stanowczo by nas przyłączono do Wolnej Zjednoczonej Polski!”
Już dwa dni po tym niesamowitym wydarzeniu, ks. Alfons Graszyński polecił Stefanowi Jasińskiemu, aptekarzowi z Rakoniewic, utworzyć Straż Ludową. Była ona jednak pod ścisłą kontrolą władz pruskich.
2 grudnia w Wolsztynie odbył się zjazd niemieckich rad ludowych. Niemcy agitowali i zbierali podpisy pod petycjami, głównie we wsiach „olęderskich” zamieszkałych przez Niemców, za pozostawieniem w granicach Prus. 12 dni później, przez Rakoniewice (w kierunku Wolsztyna) przeszli wracający z frontu Polacy z przypiętymi do klapy biało-czerwonymi kokardami. W niektórych oknach wywieszono flagi narodowe.
W odpowiedzi na to w okolicznych wioskach, zaczęli tworzyć uzbrojone bojówki. W Gościeszynie, z inicjatywy ks. Alfonsa, utworzono polski oddział Straży Ludowej, który później uczestniczył w walkach powstańczych i wyzwalaniu Wolsztyna.
Prosze bardzo mysle ze pomoglam :D
Prosilabym o naj :D