Potrzebujie żeby ktoś mi wytłumaczył reakcie redoks na przykładzi krok po kroku i stopnie utlenienia dużo punktów
Blaise
Jasne ;) nie ma problemu. Moze od prostego przykładu :P H2 + O2 -> H2O substraty (H2 i O2) mają stopień utlenienia 0. Powstaje związek H2O, w którym wodór ma stopień utlenienia I , a tlen -II. Więc wodór w tej reakcji utlenia się, a tlen redukuje się, więc wodór jest reduktorem , a tlen utleniaczem. Aby atom wodoru utlenił się do stopnia I, musi stracić 1 elektron. Cząsteczka musi stracić 2 e. Analogicznie cząsteczka tlenu, aby zredukować się do -II stopnia utlenienia, mi otrzymać 4 elektrony. H2 z 0 su - 2e -> 2H z I su O2 z 0 su + 4e -> 2O z -II su Ponieważ ilość elektronów pobranych i oddanych musi być jednakowa, uzgadniamy równanie mnożąc proces utleniania przez 2: 2H2 + O2 -> 2H2O
8 votes Thanks 6
katarzyna184
Redakcje redoks, to reakcje w których zachodzi jednoczesne utlenianie i redukcja. Najpierw w takiej reakcji należy oznaczyć stopnie utleniania. Tlen ma przeważnie stopień utleniania –II, jednak od każdej reguły są wyjątki. W nadtlenkach (H202, LiO2, Mg02) ma stopień utleniania –I. W podtlenkach (KO2, RbO2, CsO2, FrO2) ma zawsze stopień utleniania -1/2. W związkach z fluorem tlen ma stopien utleniania –I. Wodór ma przeważnie I, ale w wodorkach metali ma –I. Suma stopniu utleniania w jonie i każdej cząsteczce ma być zawsze równa 0. W jonie złożonym suma stopni utleniania jest równa ładunkowi jonu, np. H2P2O7 2- => wodór ma ST.utl I, tlen ma prawie zawsze -II, więc P będzie miało V, bo I*2 +7*(-II) + (-2) =V, bo obie strony musza się równoważyć. Pierwiastki w stanie wolnym maja zawsze stopien utleniania równy 0. Nastepnie określamy, gdzie nastąpiła redukcja, a gdzie utlenianie. Utlenianie zawsze z mniejszego stopnia utleniania na wiekszy, a redukcja odwrotnie. Pózniej piszemy równania elektronowe procesów utleniania i redukcji, wypisujemy reduktor i utleniacz. Reduktorem jest zawsze pierwiastek, który się utlenił, a Utleniaczem pierwiastek, który się zredukował. Bilans elektronowy: U: S –II => S 0 + 2e- R: N V + 3e- => N II
Zawsze w równaniu powyższym lewa strona musi być równa prawej, więc np. jeżeli mamy związek Fe2 (SO4)2 to z jednej i drugiej strony musi być 2Fe U: 2Fe => Fe + 4e- Nastepnie obieramy najwieksza wspólna wielokrotność dla liczb oddanych i pobranych elektronów i zdecydować o ile trzeba pomnożyć liczbe elektronów, by otrzymać NWW. Uzyskane liczby to właśnie współczynniki. U: S –II => S 0 + 2e- / *3 R: N V + 3e- => N II / *2
NWW – liczba 6
5 votes Thanks 4
wiktor217
Reakcja redoks ma dwa typy związków utleniacz i reduktor. Utleniacz to ten, przy którym następuje redukcja (jego utlenienie maleje), a reduktor to ten co utlenia (jego utlenienie rośnie), najlepiej na przykładzie :) Pamiętajmy, że wodór ma zawsze pierwszy stopień utlenienia, a tlen drugi (przy nich rysuje się dużą literę rzymską I lub II w zależności od utlenienia). Jedynym wyjątkiem są cząstki lub atomy, które zawsze mają stopień utlenienia równy 0 np. Cl₂, Cu, O₂ itd. itd. PRZYKŁAD: HNO₃+Cu->Cu(NO₃)₂+NO₂+H₂O HNO₃ - wodór pierwszy stopień, azot piąty stopień (6 z tlenów -1 z wodoru=5) Cu - miedź zerowy stopień utlenienia, bo jak wspominałem jest to samotny atom. Cu(NO₃)₂ - miedź drugi stopień, czyli urosło czyli utleniło się, zatem reduktorem jest miedź, azot - nadal piąty, tlen - nadal drugi NO₂ - azot - spadł na IV stopień utlenienia, zatem HNO₃ to utleniacz, bo spadł jego stopień utlenienia (zawsze cały związek jest reduktorem lub utleniaczem, a nie dany pierwiastek) H₂O - bez zmian, wodór pierwszy, tlen drugi układamy równanie zapisuję stopień arabskimi liczbami, ale należy rzymskimi, z tej samej strony :) Cu⁰-2e⁻->Cu² kolejny paradoks, trzeba odjąć elektrony, aby wzrosło utlenienie :) N⁵+e⁻->N⁴ tutaj dodajemy, aby spadło :) Teraz liczba elektronów musi być równa, czyli jak na górze były dwa to i na dole muszą być więc musimy pomnożyć przez 2 i mamy: N⁵+e⁻->N⁴ /*2 2N⁵+2e⁻->2N⁴ i dopisujemy te współczynniki (dwójki) przed reakcją i mamy 2HNO₃+Cu->Cu(NO₃)₂+NO₂+H₂O Liczymy atomy i jednak nam się nie zgadza, więc to możemy pomnożyć przez 2, itd. itd. aż wreszcie nam się zgodzą współczynniki. Mnożymy tylko to, które nam się utleniło/zredukowało, reszty nie ruszamy i mamy: 4HNO₃+Cu->Cu(NO₃)₂+2NO₂+2H₂O I wszystko się zgadza :) mam nadzieję, że przedstawiłem to zrozumiale, pozdrawiam :)
Moze od prostego przykładu :P
H2 + O2 -> H2O
substraty (H2 i O2) mają stopień utlenienia 0. Powstaje związek H2O, w którym wodór ma stopień utlenienia I , a tlen -II.
Więc wodór w tej reakcji utlenia się, a tlen redukuje się, więc wodór jest reduktorem , a tlen utleniaczem.
Aby atom wodoru utlenił się do stopnia I, musi stracić 1 elektron. Cząsteczka musi stracić 2 e. Analogicznie cząsteczka tlenu, aby zredukować się do -II stopnia utlenienia, mi otrzymać 4 elektrony.
H2 z 0 su - 2e -> 2H z I su
O2 z 0 su + 4e -> 2O z -II su
Ponieważ ilość elektronów pobranych i oddanych musi być jednakowa, uzgadniamy równanie mnożąc proces utleniania przez 2:
2H2 + O2 -> 2H2O
Tlen ma przeważnie stopień utleniania –II, jednak od każdej reguły są wyjątki. W nadtlenkach (H202, LiO2, Mg02) ma stopień utleniania –I. W podtlenkach (KO2, RbO2, CsO2, FrO2) ma zawsze stopień utleniania -1/2. W związkach z fluorem tlen ma stopien utleniania –I. Wodór ma przeważnie I, ale w wodorkach metali ma –I. Suma stopniu utleniania w jonie i każdej cząsteczce ma być zawsze równa 0. W jonie złożonym suma stopni utleniania jest równa ładunkowi jonu, np. H2P2O7 2- => wodór ma ST.utl I, tlen ma prawie zawsze -II, więc P będzie miało V, bo I*2 +7*(-II) + (-2) =V, bo obie strony musza się równoważyć. Pierwiastki w stanie wolnym maja zawsze stopien utleniania równy 0.
Nastepnie określamy, gdzie nastąpiła redukcja, a gdzie utlenianie. Utlenianie zawsze z mniejszego stopnia utleniania na wiekszy, a redukcja odwrotnie.
Pózniej piszemy równania elektronowe procesów utleniania i redukcji, wypisujemy reduktor i utleniacz. Reduktorem jest zawsze pierwiastek, który się utlenił, a Utleniaczem pierwiastek, który się zredukował. Bilans elektronowy:
U: S –II => S 0 + 2e-
R: N V + 3e- => N II
Zawsze w równaniu powyższym lewa strona musi być równa prawej, więc np. jeżeli mamy związek Fe2 (SO4)2 to z jednej i drugiej strony musi być 2Fe
U: 2Fe => Fe + 4e-
Nastepnie obieramy najwieksza wspólna wielokrotność dla liczb oddanych i pobranych elektronów i zdecydować o ile trzeba pomnożyć liczbe elektronów, by otrzymać NWW. Uzyskane liczby to właśnie współczynniki.
U: S –II => S 0 + 2e- / *3
R: N V + 3e- => N II / *2
NWW – liczba 6
Pamiętajmy, że wodór ma zawsze pierwszy stopień utlenienia, a tlen drugi (przy nich rysuje się dużą literę rzymską I lub II w zależności od utlenienia). Jedynym wyjątkiem są cząstki lub atomy, które zawsze mają stopień utlenienia równy 0 np. Cl₂, Cu, O₂ itd. itd.
PRZYKŁAD:
HNO₃+Cu->Cu(NO₃)₂+NO₂+H₂O
HNO₃ - wodór pierwszy stopień, azot piąty stopień (6 z tlenów -1 z wodoru=5)
Cu - miedź zerowy stopień utlenienia, bo jak wspominałem jest to samotny atom.
Cu(NO₃)₂ - miedź drugi stopień, czyli urosło czyli utleniło się, zatem reduktorem jest miedź, azot - nadal piąty, tlen - nadal drugi
NO₂ - azot - spadł na IV stopień utlenienia, zatem HNO₃ to utleniacz, bo spadł jego stopień utlenienia (zawsze cały związek jest reduktorem lub utleniaczem, a nie dany pierwiastek)
H₂O - bez zmian, wodór pierwszy, tlen drugi
układamy równanie
zapisuję stopień arabskimi liczbami, ale należy rzymskimi, z tej samej strony :)
Cu⁰-2e⁻->Cu² kolejny paradoks, trzeba odjąć elektrony, aby wzrosło utlenienie :)
N⁵+e⁻->N⁴ tutaj dodajemy, aby spadło :)
Teraz liczba elektronów musi być równa, czyli jak na górze były dwa to i na dole muszą być więc musimy pomnożyć przez 2 i mamy:
N⁵+e⁻->N⁴ /*2
2N⁵+2e⁻->2N⁴
i dopisujemy te współczynniki (dwójki) przed reakcją i mamy
2HNO₃+Cu->Cu(NO₃)₂+NO₂+H₂O
Liczymy atomy i jednak nam się nie zgadza, więc to możemy pomnożyć przez 2, itd. itd. aż wreszcie nam się zgodzą współczynniki. Mnożymy tylko to, które nam się utleniło/zredukowało, reszty nie ruszamy i mamy:
4HNO₃+Cu->Cu(NO₃)₂+2NO₂+2H₂O
I wszystko się zgadza :) mam nadzieję, że przedstawiłem to zrozumiale, pozdrawiam :)