Question

Potrzebuje zadanie na dzisiaj ma ono byc dlugie i zawarte w cenne tresci potrzebuje informacji na temat skory u czlowieka i psa

Answer 1

SKÓRA CZŁOWIEKA

 

Skóra stanowi zewnętrzną powłokę ciała człowieka i składa się :

·         naskórka

·         skóry właściwej

·         tkanki (warstwy) podskórnej

 

Grubość skóry waha się od 0,3 do 4 mm w zależności od okolicy ciała. Najgrubsza skóra znajduje się na karku, grzbiecie oraz podeszwach i dłoniach. Grubość skóry zależy także od wieku i płci, a jej łączna powierzchnia wynosi do 2m2.

Skóra leży na warstwie tkanki łącznej właściwej luźnej, nazywanej tkanką. Tkanka podskórna wykazuje jeszcze większe wahania grubości niż skóra. Może być cienka i składać się tylko z tkanki łącznej właściwej luźnej lub gruba, a w jej skład może wchodzić dużo tkanki tłuszczowej żółtej. Grubość tkanki podskórnej zależy od okolicy cia­ła, stopnia odżywienia, płci, charakteru wykonywanej pracy itp.

Ze skórą są także związane przydatki skóry, które powstają z nabłonka tworzącego naskórek. Są nimi: gruczoły łojowe i gruczoły potowe, włosy i paznokcie.Grubość tkanki podskórnej zmienia się z wiekiem, zależy także od płci, sposobu odżywiania się i warunków życia. Skóra dzięki ciągłej odnowie potrafi chronić organizm przed ciepłem i zimnem, urazami mechanicznymi, chemicznymi i fizycznymi, przed drobnoustrojami chorobotwórczymi itp. Sposób życia i warunki odbijają się na jej wyglądzie. W idealnym stanie skóra jest delikatna i gładka - taka jak skóra zdrowego dziecka. Skóra wykazuje swoisty rysunek, tzw. poletkowanie, polegające na krzyżowaniu się i przeplataniu bruzd linijnych, które odpowiadają brodawkom skórnym. Rysunek ten jest charakterystyczny dla każdego człowieka, zwłaszcza na opuszkach palców (daktyloskopia). Większe fałdy i bruzdy są zazwyczaj związane ze skurczem i rozkurczem mięśni, początkowo mają charakter czynnościowy, ale z biegiem czasu przybierają charakter stały. Wówczas tworzą tzw. zmarszczki mimiczne. Barwa skóry zależy od grubości naskórka, unaczynienia i zawartości barwnika skórnego. U ludzi rasy białej skóra jest zazwyczaj jaśniejsza u kobiet niż u mężczyzn, a w dzieciństwie jaśniejsza niż w wieku dojrzałym. Skóra jest rozciągliwa i sprężysta, co jest związane z falistą budową brodawek skórnych i obecnością włókien sprężystych. W miarę starzenia się skóry zmniejsza się jej sprężystość i wiotczeje.

Skóra spełnia również ważne funkcje dla całego ustroju, osłaniając narządy wewnętrzne przed wpływami środowiska zewnętrznego, równocześnie utrzymuje równowagę między ustrojem a otoczeniem. Odgrywa ważną rolę:

-          Ochrona w stosunku do czynników mechanicznych, fizycznych, chemicznych bakteryjnych

-          W regulacji cieplnej

-          W czynności wydzielniczej i regulacji równowagi wodno-oddechowej

-          W czynności resorbcyjnej( wchłanianie poprzez skórę)

-          Jako narząd czucia

-          W metabolizmie białek, lipidów, węglowodanów, witamin ( zarówno rozpuszczalnych w tłuszczach jak i w wodzie)

-          Zarówno procesach odpornościowych ustroju

 

Powierzchnia skóry jest pokryta płaszczem lipidowym, będącym w istocie zawiesiną

olejow-wodną ( olej/woda lub woda/olej) i złuszczoną keratyn

 

 

 

BUDOWA SKÓRY

 

 

 

Skóra – pole pracy kosmetyczki – składa się z trzech warstw:

·         Naskórek ( epidermie)

o      Warstwa rogowa

o      Warstwa jasna (występuje w skórze grubej)

o      Warstwa ziarnista

o      Warstwa kolczasta

o      Warstwa podstawna

o      Błona podstawna

o      Włókna kolagenowe

·         Skóra właściwa ( corium)

·         Tkanka podskórna ( subcuutis)

·        

Mięsień

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

NASKÓREK

 

 

 

Z punktu kosmetologicznego naskórek jest najważniejszą warstwą skóry. Większość wykonywanych zabiegów odżywczych, nawilżających, uelastyczniających jest skierowana na polepszenie kondycji naskórka. To właśnie on w dużej mierze decyduje o przenikaniu substancji czynnych, poziomie nawilżenia oraz o jej wyglądzie.

Z anatomicznego punktu widzenia naskórek (epidermis) jest nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, którego powierzchowne komórki ulegają stopniowej keratynizacji. na powiekach (ok. 0.5 mm), a najgrubszy występuje na stopach (ok. 1.5 mm).

Naskórek jest aktywną biologicznie częścią skóry, a to oznacza, że stale zachodzą w nim procesy tworzenia i przebudowy komórek. Nie jest on warstwą jednorodną, składa się z różnych komórek połączonych ze sobą desmosomami. Poszczególne wyspecjalizowane komórki tworzą oddzielne warstwy, w których zachodzą różne procesy metaboliczne.

Naskórek nie jest zdolny do samoistnego funkcjonowania bez pomocy skóry właściwej. To właśnie skóra właściwa (dermis) dba o prawidłowe odżywianie naskórka. Kontakt skóry właściwej z naskórkiem jest możliwy przez łożysko, które stanowi błona podstawna.

 

·        Błona podstawna (membrana basalis) i warstwa podstawna (stratum basale)

 

 

Błona podstawna jest wyspecjalizowaną, integralną strukturą pomiędzy skórą właściwą, a naskórkiem. Ma przebieg falisty i zbudowana jest z:

·         Blaszki jasnej (lamina lucida) głównym jej składnikiem jest laminina (glikoproteina łącząca integryny komórek z kolagenem typu IV, entaktyną i GAG) poprzez połączenie za pomocą hemidesmosomów, znajdują się na niej keratynocyty

·         Blaszki gęstej (lamina densa) utworzona głównie z kolagenu IV, który ma 30 nm średnicy i 0.1 ? 2 ?m grubości

·         Blaszki siateczkowatej (lamina reticularia) zbudowana głównie z kolagenu VII

 

 

Warstwa podstawna znajduje się tuż nad błoną podstawną i również wykazuje przebieg falisty. Stratum basale jest niczym serce naskórka", w którym powstają nowe keratynocyty i zachodzą pierwotne podziały.

Warstwa ta składa się z dużych walcowatych komórek zawierających jądra, tworzących około 5-10 warstw.
Nieustannie dzieląca się komórki warstwy podstawnej są połączone z sąsiednimi keratynocytami, a także z błoną podstawną poprzez połączenia zwierające: desmosomy i hemidesmosomy.

Desmosomy (macula adherens) są połączeniami punktowymi pomiędzy komórkami. Białkami transbłonowymi są: desmogleina i desmokolina. Największa ilość desmosomów występuje w warstwie kolczystej. Mają one eliptyczny kształt, a kadheryny pomiędzy komórkami nachodzą na siebie przypominając strukturę ?suwaka".

Hemidesmosomy są połączeniami typu zwierającego między komórkami i cząsteczkami ECM błon podstawnych. W obrazie mikroskopowym przypominają jakby połówkę desmosomu i stąd się wzięła ich nazwa zwyczajowa.

Warstwa podstawna jest kluczowym elementem badań wielu naukowców. To właśnie w warstwie podstawnej znajdują się komórki macierzyste, które mają zdolność ciągłej odnowy.

Podziały komórek macierzystych przebiegają w określony sposób: jedna komórka potomna pozostaje w warstwie podstawnej jako dzieląca się komórka macierzysta, a kolejna różnicuje się. W omawianej warstwie znajdują się również gwiaździste komórki barwnikowe melanocyty odpowiedzialne za syntezę melanin.

Ogólne znaczenie warstwy podstawnej sprowadza się do funkcji rozrodczej. Cykl życia keratynocytów od ich utworzenia do całkowitego zrogowacenia jest uzależniony od uwarunkowań osobniczych i w warunkach prawidłowej keratynizacji wynosi 28 dni.