Ważne miejsce we współczesnej poezji zajmuje nurt zwany turpizmem. Przyświeca mu przekonanie, że zadaniem poety jest ukazanie wszystkich stron ludzkiej rzeczywistości. Postawa taka zyskiwała wśród młodych poetów wielu zwolenników. Ułatwiała wyrażanie protestu wobec rzeczywistości . Łatwo tu było o nadużycia artystyczne i fałsz, kiedy poeta wkraczał na teren prostego epatowania odrażającymi obrazami. Sprowokowało to do wystąpienia Juliana Przybosia, który nawiązując do Mickiewicza „Odą do trupistów” przeciwstawił się poezji zafascynowanej ludzką nędzą. Opowiadał się za poezją pochwalającą piękno człowieka i świata. Przyboś gwałtownie zaatakował ich fascynację brzydotą i nuty pesymizmu w ich wierszach. Dyskusja ta nie ograniczała się do wymiany wierszy i poematów. Przybrała formę esejów programowych i stanowiła jeden z najciekawszych epizodów życia literackiego lat sześćdziesiątych. Nie mogła się skończyć wiążącymi ustaleniami, niemniej w opinii obserwatorów tej polemiki na placu boju pozostali niepokonani "trupiści". Najwybitniejszym poetą tego kierunku był Stanisław Grochowiak- poeta, prozaik, dramaturg, publicysta. Urodził się w Lesznie w roku 1934, zmarł w Warszawie w roku 1976. Jak wielu poetów studiował polonistykę, jednak Grochowiak przerwał studia już po kilku miesiącach nauki. Debiutował w prasie i z nią był mocno związany przez całe swoje życie artystyczne.
Ważne miejsce we współczesnej poezji zajmuje nurt zwany turpizmem. Przyświeca mu przekonanie, że zadaniem poety jest ukazanie wszystkich stron ludzkiej rzeczywistości. Postawa taka zyskiwała wśród młodych poetów wielu zwolenników. Ułatwiała wyrażanie protestu wobec rzeczywistości . Łatwo tu było o nadużycia artystyczne i fałsz, kiedy poeta wkraczał na teren prostego epatowania odrażającymi obrazami. Sprowokowało to do wystąpienia Juliana Przybosia, który nawiązując do Mickiewicza „Odą do trupistów” przeciwstawił się poezji zafascynowanej ludzką nędzą. Opowiadał się za poezją pochwalającą piękno człowieka i świata. Przyboś gwałtownie zaatakował ich fascynację brzydotą i nuty pesymizmu w ich wierszach. Dyskusja ta nie ograniczała się do wymiany wierszy i poematów. Przybrała formę esejów programowych i stanowiła jeden z najciekawszych epizodów życia literackiego lat sześćdziesiątych. Nie mogła się skończyć wiążącymi ustaleniami, niemniej w opinii obserwatorów tej polemiki na placu boju pozostali niepokonani "trupiści". Najwybitniejszym poetą tego kierunku był Stanisław Grochowiak- poeta, prozaik, dramaturg, publicysta. Urodził się w Lesznie w roku 1934, zmarł w Warszawie w roku 1976. Jak wielu poetów studiował polonistykę, jednak Grochowiak przerwał studia już po kilku miesiącach nauki. Debiutował w prasie i z nią był mocno związany przez całe swoje życie artystyczne.
Liczę na naj :)