Potrzebuje szczegółowych inforamacji na temat MINISTERSTWA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI. Bardzo prosze o pomoc. Potrzebuję m.in. w jakim celu zostało ono utworzone, jakie są jego zadania, cele, jakie projekty obecnie realizuje i jeszcze inne inf.
Plissss pomóżcie:) za mało inf daje spam.
More Questions From This User See All
Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi - polskie ministerstwo zajmujące się sprawami produkcji rolnej, rozwojem wsi, przemysłem spożywczym, rybołówstwem oraz nadzorem fitosanitarnym i weterynaryjnym.
Podstawowe zadania Krajowego Programu Rozwoju Wsi
Przygotowanie i następnie wdrażanie Krajowego Programu Rozwoju Wsi jest realizacją
Programu Działania Rządu „Solidarne Państwo”. Krajowy Program Rozwoju Wsi
skoordynowany ze Strategią Rozwoju Kraju 2007-2013, określi główne cele i priorytety
rozwoju obszarów wiejskich dla programów przygotowywanych dla tego okresu. Wskaże
kierunki interwencji środków publicznych, w tym pochodzących z Unii Europejskiej.
Krajowy Program Rozwoju Wsi będzie narzędziem koordynacji polityki państwa wobec
obszarów wiejskich. Umożliwi osiąganie efektu wzajemnego uzupełniania się i wzmacniania
działań podejmowanych i realizowanych w różnych resortach.
Polityka państwa wobec obszarów wiejskich musi uwzględniać zarówno rolnictwo, jak i
pozarolniczy rozwój wsi. Celem takiej polityki jest skuteczniejsze i konsekwentne
podnoszenie poziomu i jakości życia mieszkańców obszarów wiejskich. Temu głównemu
celowi muszą być podporządkowane cele szczegółowe i priorytety oraz instrumenty ich
realizacji.
Pierwszym zadaniem KPRW jest skoordynowanie działań w ramach polityk unijnych
przygotowywanych do wdrażania w ramach różnych programów operacyjnych. Drugim
zadaniem, jest skorelowanie instrumentów polityki krajowej rządu wobec obszarów wiejskich
realizowanej przez ministerstwa i podległe im jednostki, inwentaryzacja instrumentów
polityki krajowej adresowanej do wsi i rolnictwa, a następnie określenie drogi jej
harmonizacji wewnętrznej i z politykami Unii Europejskiej. Zadaniem trzecim, jest objęcie
polityką rozwoju obszarów wiejskich samorządów i różnego rodzaju instytucji publicznych i
prywatnych - nie w celu kontrolowania - lecz skoordynowania różnych działań na rzecz
obszarów wiejskich. Koordynacja taka będzie osiągana poprzez różnego rodzaju akty prawne,
system instytucjonalny i system informowania społeczeństwa o kierunkach polityki państwa.
Obszary wiejskie są poddane procesom nieustannych zmian wywołanych przez procesy
globalne i regionalne. Potrzebne jest takie zarządzanie zmianą, aby mieszkańcy wsi byli
beneficjentami tych procesów, by stali się ich podmiotami, a nie ofiarami. By tak się stało,
musimy przede wszystkim wykorzystać szanse rozwojowe, jakie daje Polsce dostęp do
polityk Unii Europejskiej, zarówno Wspólnej Polityki Rolnej jak i polityki strukturalnej.
Istotne znaczenie w Programie ma Wspólna Polityka Rolna jako polityka sektorowa
stanowiąca bazę dla zasobów żywnościowych, ale również determinująca jakość życia na
obszarach wiejskich i ochronę walorów środowiska. Rola i znaczenie obszarów wiejskich, w
kontekście polityki rolnej, wzrosły szczególnie po ostatnim rozszerzeniu Unii Europejskiej,
przy czym wyjątkowe miejsce zajmuje Polska, jako kraj o dużym udziale sektora rolnego.
Z punktu widzenia nowej perspektywy finansowej na lata 2007-2013, wspólną politykę rolną
można określić jako stabilną. Wydatki w poszczególnych latach, aż do roku 2013 są
zaplanowane na stałym poziomie (mechanizm dyscypliny finansowej) oraz są przewidywalne
w perspektywie średnioterminowej (porozumienie z października 2002 r. i grudnia 2005 r. w
sprawie perspektyw finansowych 2007-2013), a ich względny udział w budżecie unijnym
wciąż spada. WPR stanowi obecnie, łącznie z wydatkami na rozwój obszarów wiejskich 40%
budżetu Wspólnoty (65% w roku 1990). W roku 2013 będzie to 35%.
W najbliższych latach budżetowych polskie rolnictwo będzie poddane wpływom reformy
WPR, dokonującej się w efekcie globalizacji, która będzie wiązała się z redukcją cen
instytucjonalnych (interwencyjnych, referencyjnych), refundacji eksportowych i innych
preferencji w zamian za płatności bezpośrednie. Polska jako członek Światowej Organizacji
Handlu będzie zobowiązana do zastosowania się do porozumienia przyjętego podczas obecnej
rundy negocjacyjnej Doha. Postępującą liberalizację światowego handlu żywnością i
towarami rolnymi należy rozpatrywać jako szansę, ale i jednocześnie zagrożenie dla
polskiego rolnictwa.
Obecna runda rokowań w ramach WTO, wymusi istotne zmiany w ramach wspólnej
organizacji rynków rolnych do roku 2013. Wynikałoby to przede wszystkim z ustaleń
odnośnie całkowitej eliminacji subsydiów eksportowych do roku 2013, a także z liberalizacji
dostępu do rynku wspólnotowego. Także zobowiązania UE w zakresie krajowego wsparcia,
w szczególności w odniesieniu do definicji poszczególnych form wsparcia mogą mieć wpływ
na niektóre rozwiązania w ramach wspólnej organizacji rynków. Istniejące analizy wskazują,
iż Wspólne Organizacje Rynków Rolnych mogą być zachowane w obecnym kształcie nie
dłużej niż do roku 2013. Przed szczególnie dużym wyzwaniem stoją takie rynki jak rynek
mleka, wołowiny, cukru, zbóż, a także owoców i warzyw.
W związku z tym niezbędne są działania służące zwiększaniu efektywności produkcji w
surowcowych ogniwach łańcucha żywnościowego (gospodarstwa rolne). Działania takie są
niezbędne również w dalszych jego ogniwach (przetwórstwo, dystrybucja), których jedyną
szansą w przyszłości jest również uzyskanie przewag komparatywnych w stosunku do
konkurentów zagranicznych z obszaru Unii Europejskiej i na rynkach światowych oraz
stosowanie odpowiednich strategii marketingowych.
Działaniom w ramach WPR muszą towarzyszyć skorelowane z nimi instrumenty polityki
spójności obejmujące swoim zasięgiem obszary wiejskie i ich mieszkańców. W efekcie ich
konsekwentnego i skoordynowanego wdrażania chcemy, aby obszary wiejskie w Polsce były
przyjaznym miejscem życia i pracy, umożliwiającym mieszkańcom osiąganie wysokiego
poziomu i jakość życia.
Oznacza to, między innymi:
• dobrze zorganizowane społeczności lokalne;
• zróżnicowanie struktury mieszkańców pod względem źródeł dochodów i zawodów;
• konkurencyjne gospodarstwa rolne;
• rozwinięty systemem przetwórstwa rolnego;
• wykorzystywanie energii odnawialnej (biomasa, biopaliwa itp.);
• rozwiniętą przedsiębiorczość;
• efektywny system wsparcia przedsiębiorczości;
• dobrą infrastrukturą techniczną (drogi, sieci energetyczne, woda, kanalizacja itd.);
• internet w każdym domu;
• sprawną opiekę zdrowotną;
• oświatę kształcącą na wysokim poziomie;
• rozwiniętą sprawną sieć instytucji społecznych;
• efektywny system komunikacji publicznej;
• dostępność rynków pracy i instytucji oświatowych;
• dobre, wieloaspektowe relacje z miastami;
3. Cele Krajowego Programu Rozwoju Wsi
Celem ogólnym polityki państwa, zorganizowanej w ramach Krajowego Programu
Rozwoju Wsi, jest poprawa poziomu życia rodzin rolniczych oraz innych mieszkańców
obszarów wiejskich, z wykorzystaniem społecznego, środowiskowego i ekonomicznego
potencjału regionów. Musi to doprowadzić do wyrównania poziomu życia i wskaźników
cywilizacyjnych pomiędzy wsią i miastem. Służyć do tego będą zarówno środki krajowe
jak i sposoby wykorzystania instrumentów Wspólnej Polityki Rolnej jak i polityki
spójności.
Realizacja celu ogólnego oznacza, że Krajowy Program Rozwoju Wsi:
1. zdefiniuje cele szczegółowe i określi sposoby ich osiągania;
2. wyznaczy i skoordynuje działania agend rządowych wobec obszarów wiejskich;
3. określi kierunki najlepszego wykorzystania instrumentów Wspólnej Polityki
Rolnej;
4. skoordynuje kierunki interwencji wobec obszarów wiejskich w ramach polityki
spójności;
5. określi zakres wsparcia rolnictwa i obszarów wiejskich ze środków krajowych;
6. będzie narzędziem informowania instytucji, organizacji i obywateli o kierunkach
polityki państwa;
4. Priorytety
Podstawę realizacji Krajowego Programu Rozwoju Wsi na lata 2007 - 2015 stanowi
koncepcja wielofunkcyjności rolnictwa i obszarów wiejskich. Zakłada ona wzmocnienie
ekonomiczne gospodarstw rolnych i wzrost konkurencyjności sektora rolnego, na równi z
zapewnieniem instrumentów na rzecz różnicowania działalności gospodarczej w kierunku
pozyskania i stworzenia alternatywnych źródeł dochodów mieszkańców wsi. Przyczyni się
ona do polepszenia jakości życia na obszarach wiejskich, poprzez rozwinięcie sektora
podstawowych usług na rzecz ludności, jak również będzie stanowić alternatywę dla obecnie
dominującej roli obszarów wiejskich, jaką jest produkcja żywności.
Zwiększona wielofunkcyjność wsi ma służyć poprawie dochodów ludności wiejskiej
pochodzących z różnych źródeł, między innymi poprzez zapewnienie stabilności usług
mających charakter dóbr publicznych, w coraz większym zakresie dostarczanych przez
rolników.
Równie ważnym aspektem obszarów wiejskich w Polsce, poza funkcjami ekonomicznymi i
dobrymi warunkami dla rozwoju społecznego, jest ich rola w zachowaniu walorów
krajobrazowych oraz środowiska naturalnego, tj. bogactwa siedlisk i różnorodności
biologicznej, a także dziedzictwa kulturowego wsi.
Poprawa jakości życia na obszarach wiejskich jest celem, który łączy się zarówno z
podstawowymi kierunkami rozwoju ekonomicznego i społecznego gospodarstw rolnych
poprzez wzmocnienie potencjału ekonomicznego, restrukturyzację i modernizację, jak i z dobrymi warunkami do życia pod względem jakości środowiska i krajobrazu.
Istotne dla rozwoju obszarów wiejskich oraz poprawy życia mieszkańców wsi są następujące
priorytety :
1. Rozwój przedsiębiorczości i zwiększanie atrakcyjności inwestycyjnej obszarów wiejskich,
2. Wzrost konkurencyjności gospodarstw rolnych,
3. Rozwój i poprawa lokalnej infrastruktury technicznej i społecznej,
4. Wzrost jakości kapitału ludzkiego oraz aktywizacji zawodowej,
6. Organizacja i harmonogram prac nad Krajowym Programem Rozwoju Wsi
Rada Programowa, powołana przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi, opiniuje wybór
priorytetów, celów oraz sposoby ich realizacji. Zespół do spraw Krajowego Programu
Rozwoju Wsi, powołany przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi koordynuje prace w zakresie
przygotowania Krajowego Programu Rozwoju Wsi. Głównym celem działalności zespołu jest
skoordynowanie prac wszystkich instytucji oraz poszczególnych grup roboczych związanych
z przygotowaniem dokumentów strategicznych, programów operacyjnych, regionalnych i
horyzontalnych.
Krajowy Program Rozwoju Wsi będzie programem długofalowym, otwartym na
wprowadzanie zmian zapewniającym efektywną realizację założeń i optymalne
wykorzystanie środków. Program zachowuje otwartą formułę, co należy rozumieć w ten
sposób, że podejmowane w nim działania zawsze obliczone są na istniejący stan prawny, ale
jednocześnie budowana jest baza informacji o przepisach i zdarzeniach hamujących jego
rozwój. Oznacza to, że w różnych okresach będą pojawiały się propozycje zmian zarówno
polityki względem obszarów wiejskich jak i przepisów prawa.
Koordynując realizację programu minister rolnictwa i rozwoju wsi, który będzie również
monitorował proces jego wdrażania. Program wdrażany będzie w ścisłej współpracy ze
wszystkimi instytucjami, które realizują zadania związane z przygotowaniem i wdrażaniem
poszczególnych programów cząstkowych, tj. instytucjami rządowymi, agencjami,
organizacjami pozarządowymi, partnerami społecznymi i ekonomicznymi. Współpraca przy
realizacji programu odbywać się będzie na partnerskich zasadach.
Po opracowaniu wstępnej wersji programu przewiduje się przeprowadzenie konsultacji społecznych, którymi zostaną objęte różne środowiska społeczne, gospodarcze, naukowe i samorządowe. Zarządzanie i bieżący nadzór nad realizacją programu będą wspomagane
komputerowo, co umożliwi pełną i wszechstronną kontrolę wszystkich aspektów realizacji programu a w szczególności ocenę zgodności wypełniania harmonogramów: czasowych,
zadaniowych i finansowych. W realizacji programu zostaną wykorzystane dotychczasowe
opracowania dotyczące obecnego stanu obszarów wiejskich i rolnictwa, jak również
możliwości rozwoju tych obszarów.
Grupy robocze
Zadaniem grup roboczych jest wypracowanie treści tematycznych w poszczególnych
obszarach zagadnień, opracowanie planów działania dla osiągania celów wyznaczonych w
ramach poszczególnych ścieżek Programu oraz opracowywanie założeń do programów i monitorowanie wyników ich realizacji.
Ilość osób w grupie i liczba grup roboczych ukształtuje się w zależności od wagi i rozległości
problemów w poszczególnych obszarach zagadnień. Wielość zagadnień spowoduje, że grupy
robocze będą musiały być nie tylko dostatecznie liczne, ale także wyjątkowo mobilne,
ponieważ wielu z ich członków będzie angażowanych w kilku zadaniach jednocześnie. W
związku z określonymi wyżej zadaniami Programu, na obecnym etapie wydzielono
kilkanaście obszarów zagadnień, którymi zajmują się grupy robocze: Wspólna Polityka Rolna
i organizacja rynków rolnych; rozwój wsi w ramach polityki spójności; rozwój obszarów
wiejskich w kontekście polityki unijnej; ochrona środowiska; pomoc krajowa dla rolnictwa;
pomoc krajowa dla wsi; bezpieczeństwo żywności; system instytucjonalny; edukacja; nauka i doradztwo; nieruchomości rolne oraz rybołówstwo.
Do grup roboczych zapraszani są, między innymi przedstawiciele:
− Ministerstwa Rozwoju Regionalnego,
− Ministerstwa Środowiska,
− Ministerstwa Edukacji i Nauki,
− Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej,
− Ministerstwa Infrastruktury,
− Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
− Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa,
− Agencji Rynku Rolnego,
− Agencji Nieruchomości Rolnych,
− Organizacji pozarządowych,
− Partnerów społecznych i ekonomicznych,
− oraz eksperci.