Potrzebuje pilnie referatu o Stefanie Starzyńskim tylko dokladny i w mirae dlugi :> z góry dziekuje za pomoc
puma12345
Stefan Starzyński, pseudonim Lew (ur. 19 sierpnia 1893 w Warszawie, zm. 17 października 1943 w Baalberg k/Bernburga w filii obozu koncentracyjnego KL Dachau) – polski oficer, polityk, ekonomista, publicysta, w latach 1934–1939 prezydent Warszawy, obrońca Warszawy w 1939, w plebiscycie zorganizowanym przez redakcję "Gazety Wyborczej", "Radio Kolor" i Warszawski Ośrodek Telewizyjny wybrany "Warszawiakiem Stulecia".
Urodził się 19 sierpnia 1893 w Warszawie przy ulicy Dobrej nr 33. Jego matka była nauczycielką języka francuskiego, zaś ojciec pochodził ze zubożałej szlachty. Dzieciństwo spędził w Łowiczu.Następnie studiował ekonomię na Wyższych Kursach Handlowych. Zdobył doświadczenie społeczne jako członek Centralnego Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej i należał do Związku Strzeleckiego od 1912 Kariera wojskowa W pierwszych miesiącach I wojny światowej działał wraz z żoną Józefą Wróblewską Starzyńską w Polskiej Organizacji Narodowej. Brał udział w całym szlaku bojowym I Brygady. Werbował kandydatów do wywiadowczej działalności legionowej. Po uwolnieniu kontynuował działalność konspiracyjną w POW, która wspólnie z Pogotowiem Bojowym PPS dokonała ponad dwudziestu zamachów na przedstawicieli władz okupacyjnych. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Na rozkaz E. Rydza-Śmigłego udał się w listopadzie 1918 do Krakowa, gdzie organizował patriotyczne wiece i demonstracje. pracował jako oficer starszych w Chełmie. zaraził się tyfusem. W wojsku pozostał do 1921, kończąc służbę w stopniu kapitana. Za odwagę i ofiarność odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1922 mianowany majorem Wojska Polskiego. Śmierć Istnieją rozbieżności co do daty i okoliczności śmierci Starzyńskiego. Pion śledczy warszawskiego oddziału IPN-u próbuje ustalić szczegóły. Jedna z wersji brzmi Starzyński został zamordowany 19 marca 1944 w kopalni soli potasu, gdzie był więźniem filii obozu i pracował w Lipskim Ogólnym Przedsiębiorstwie Transportu, w którym produkowano części do samolotów. Wg świadków na kozłach ustawiono deskę na której postawiono S. Starzyńskiego z dwoma pełnymi wiadrami wody. Stał na niej tak długo, aż zemdlał i zmarł. Data i miejsce śmierci zostały ujawnione przez władze niemieckie dopiero w styczniu 1994.
Urodził się 19 sierpnia 1893 w Warszawie przy ulicy Dobrej nr 33. Jego matka była nauczycielką języka francuskiego, zaś ojciec pochodził ze zubożałej szlachty. Dzieciństwo spędził w Łowiczu.Następnie studiował ekonomię na Wyższych Kursach Handlowych. Zdobył doświadczenie społeczne jako członek Centralnego Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej i należał do Związku Strzeleckiego od 1912
Kariera wojskowa
W pierwszych miesiącach I wojny światowej działał wraz z żoną Józefą Wróblewską Starzyńską w Polskiej Organizacji Narodowej. Brał udział w całym szlaku bojowym I Brygady. Werbował kandydatów do wywiadowczej działalności legionowej. Po uwolnieniu kontynuował działalność konspiracyjną w POW, która wspólnie z Pogotowiem Bojowym PPS dokonała ponad dwudziestu zamachów na przedstawicieli władz okupacyjnych. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Na rozkaz E. Rydza-Śmigłego udał się w listopadzie 1918 do Krakowa, gdzie organizował patriotyczne wiece i demonstracje. pracował jako oficer starszych w Chełmie. zaraził się tyfusem. W wojsku pozostał do 1921, kończąc służbę w stopniu kapitana. Za odwagę i ofiarność odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1922 mianowany majorem Wojska Polskiego.
Śmierć
Istnieją rozbieżności co do daty i okoliczności śmierci Starzyńskiego. Pion śledczy warszawskiego oddziału IPN-u próbuje ustalić szczegóły.
Jedna z wersji brzmi Starzyński został zamordowany 19 marca 1944 w kopalni soli potasu, gdzie był więźniem filii obozu i pracował w Lipskim Ogólnym Przedsiębiorstwie Transportu, w którym produkowano części do samolotów. Wg świadków na kozłach ustawiono deskę na której postawiono S. Starzyńskiego z dwoma pełnymi wiadrami wody. Stał na niej tak długo, aż zemdlał i zmarł. Data i miejsce śmierci zostały ujawnione przez władze niemieckie dopiero w styczniu 1994.