Question

Potrzebuje Informacji o Kulturze Polski pod zaborami szybko daj naj!

Answer 1

Niezmiernie trudne lata dla narodu polskiego nastąpiły po upadku powstania styczniowego. Ciężka klęska, wyniszczenie kraju wojną i późniejsze represje wywołały ogólne przygnębienie i upadek na duchu. Większość Polaków przestała liczyć na rychłą możliwość odzyskania niepodległości. Przekonano się też, że nie można liczyć na pomoc innych państw, tym bardziej, że sprawa polska do niedawna tak głośno popierana na zachodzi Europy, wyraźnie schodziła na drugi plan. Zrozumieli Polacy, że mogą polegać tylko na własnych siłach. Wszystkie dotychczasowe zrywy zbrojne zakończyły się klęską,
za każdym razem powodując coraz bardziej surowe represje zaborców, za każdym razem bardziej osłabiając materialnie społeczeństwo, ponoszące, szczególnie w zaborze rosyjskim, dotkliwe straty w zakresie polskiego stanu posiadania.

Po klęsce powstania 1863 roku pojawiła się w kręgach inteligencji polskiej nowy prąd umysłowy i społeczno-narodowy, zwany pozytywizmem.
W przeciwieństwie do romantyków pozytywiści byli zwolennikami realizmu politycznego, c o w ówczesnej sytuacji oznaczało odrzucenie zbrojnej walki o własne państwo. Nawoływali więc do tymczasowego pogodzenia się z utratą niepodległości, ale jednocześnie do prowadzenia pracy organicznej, czyli do wszechstronnego rozwoju gospodarczego kraju i wzbogacenia społeczeństwa, do podnoszenie w najszerszych masach ludu polskiego oświaty, czyli do „pracy u podstaw”. Głównymi przedstawicielami pozytywizmu między innymi byli Aleksander Świętochowski, Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz, Adolf Dygasiński.

Rozwój gospodarczy ziem polskich niósł ze sobą bogacenie się klas posiadających.

W obawie, aby nie utracić posiadanych majątków, a po klęsce ostatniego powstania porzuciwszy nadzieję na rychłe odzyskanie niepodległego bytu, propagowano pogląd, że Polacy powinni lojalnie współżyć z państwami zaborczymi i nie dopuścić do następnego zbrojnego zrywu powstańczego, gdyż tylko w ten sposób będzie można spokojnie żyć, rozwijać się i przysparzać społeczeństwu materialnych i duchowych korzyści.