Dzięki przejęciu zdobyczy kulturowych wyżej rozwiniętych cywilizacji (greckiej, mezopotamskiej, żydowskiej i chrześcijańskiej) Arabowie doprowadzili do szybkiego rozwoju miast, gospodarki, handlu i rzemiosła na Półwyspie Iberyjskim. Mieli bardzo tolerancyjny stosunek do innych religii (islamizacja chrześcijan była dobrowolna), co umożliwiło kontakty muzułmanów i chrześcijan, sprzyjające wymianie zarówno towarów, jak i myśli. Za ich panowania nastąpił rozkwit nauk, głównie praktycznych: astronomii, fizyki, chemii i medycyny (Arabowie jako pierwsi w Europie zaczęli oficjalnie dokonywać sekcji zwłok). Centrum życia kulturalnego w arabskiej Hiszpanii była Kordoba. Miała ona naśladować prężnie działający ośrodek w Bagdadzie. Kultura muzułmańska wykorzystywała często osiągnięcia narodów, które znalazły się pod jej panowaniem. W Hiszpanii Arabowie zetknęli się np. z tradycją antyczną. Tłumaczyli na język arabski dzieła greckich filozofów, m.in. Platona i Arystotelesa, dzięki czemu uratowali od zapomnienia liczne dzieła literatury starożytnej. Główny ośrodek prac przekładowych znajdował się w Toledo. Dla muzułmanów najpiękniejszą ze sztuk była pełna nastrojowości i fantazji poezja. Zachowało się wiele oryginalnych rękopisów, przechowywanych dziś głównie w Eskorialu. Najnowsze badania wykazały, że francuscy trubadurzy, którzy dali początek lirycznej poezji Europy, opierali się właśnie na dworskiej poezji arabskiej. Ta wysoko rozwinięta cywilizacja bardzo silnie wpłynęła na kulturę średniowiecznej Europy.
W ciągu bardzo krótkiego czasu Arabowie opanowali olbrzymie terytoria. Po śmierci Mahometa wyruszyli na podbój świata. Podczas wojennych kampanii zniszczyli perskie imperium Sasanidów, zdobyli Syrię, Palestynę i Egipt. Pół wieku później padła bizantyjskaKartagina. Następnie uległy im plemiona berberyjskie. Od śmierci Mahometa (632 r.) do 711 r. muzułmanie zdołali dotrzeć aż do brzegówIndusu.
Prawdopodobnie pomysł przeniesienia „świętej wojny” na Półwysep Iberyjski podsunął islamskim dowódcom władający Ceutą Berber zwany Don Julianem. Wiedział on o toczącej się w Hiszpanii wojnie domowej i ogólnym kryzysie państwa, rządzonego przez Wizygotów. W 710 r.Tarik ibn Zijad – podwładny arabskiego gubernatora Północnej Afryki, Musy ibn Nusaira – przeprowadził w Hiszpani rekonesans. Już rok później stanął na czele wojsk w Gibraltarze. Wizygocki król Roderyk był wówczas uwikłany w walki na północy (z Baskami lub z drugim pretendentem do tronu). Jednak na wieść o wrogiej armii wyruszył na południe. Został pokonany nad rzeką Guadalete. Po pokonaniu kolejnej wizygockiej armii, Tarik ruszył na Toledo zdobywając po drodze kolejne obszary.
Dzięki przejęciu zdobyczy kulturowych wyżej rozwiniętych cywilizacji (greckiej, mezopotamskiej, żydowskiej i chrześcijańskiej) Arabowie doprowadzili do szybkiego rozwoju miast, gospodarki, handlu i rzemiosła na Półwyspie Iberyjskim. Mieli bardzo tolerancyjny stosunek do innych religii (islamizacja chrześcijan była dobrowolna), co umożliwiło kontakty muzułmanów i chrześcijan, sprzyjające wymianie zarówno towarów, jak i myśli. Za ich panowania nastąpił rozkwit nauk, głównie praktycznych: astronomii, fizyki, chemii i medycyny (Arabowie jako pierwsi w Europie zaczęli oficjalnie dokonywać sekcji zwłok).
Centrum życia kulturalnego w arabskiej Hiszpanii była Kordoba. Miała ona naśladować prężnie działający ośrodek w Bagdadzie. Kultura muzułmańska wykorzystywała często osiągnięcia narodów, które znalazły się pod jej panowaniem. W Hiszpanii Arabowie zetknęli się np. z tradycją antyczną. Tłumaczyli na język arabski dzieła greckich filozofów, m.in. Platona i Arystotelesa, dzięki czemu uratowali od zapomnienia liczne dzieła literatury starożytnej. Główny ośrodek prac przekładowych znajdował się w Toledo.
Dla muzułmanów najpiękniejszą ze sztuk była pełna nastrojowości i fantazji poezja. Zachowało się wiele oryginalnych rękopisów, przechowywanych dziś głównie w Eskorialu. Najnowsze badania wykazały, że francuscy trubadurzy, którzy dali początek lirycznej poezji Europy, opierali się właśnie na dworskiej poezji arabskiej. Ta wysoko rozwinięta cywilizacja bardzo silnie wpłynęła na kulturę średniowiecznej Europy.
W ciągu bardzo krótkiego czasu Arabowie opanowali olbrzymie terytoria. Po śmierci Mahometa wyruszyli na podbój świata. Podczas wojennych kampanii zniszczyli perskie imperium Sasanidów, zdobyli Syrię, Palestynę i Egipt. Pół wieku później padła bizantyjskaKartagina. Następnie uległy im plemiona berberyjskie. Od śmierci Mahometa (632 r.) do 711 r. muzułmanie zdołali dotrzeć aż do brzegówIndusu.
Prawdopodobnie pomysł przeniesienia „świętej wojny” na Półwysep Iberyjski podsunął islamskim dowódcom władający Ceutą Berber zwany Don Julianem. Wiedział on o toczącej się w Hiszpanii wojnie domowej i ogólnym kryzysie państwa, rządzonego przez Wizygotów. W 710 r.Tarik ibn Zijad – podwładny arabskiego gubernatora Północnej Afryki, Musy ibn Nusaira – przeprowadził w Hiszpani rekonesans. Już rok później stanął na czele wojsk w Gibraltarze. Wizygocki król Roderyk był wówczas uwikłany w walki na północy (z Baskami lub z drugim pretendentem do tronu). Jednak na wieść o wrogiej armii wyruszył na południe. Został pokonany nad rzeką Guadalete. Po pokonaniu kolejnej wizygockiej armii, Tarik ruszył na Toledo zdobywając po drodze kolejne obszary.