aleksandraRuDaWisława Szymborska jest chyba najbardziej znaną polską poetką tak w kraju jak i za granicą. Urodziła się w 1923 roku w Bninie, (obecnie woj. wielkopolskie). W 1931 roku zamieszkała w Krakowie. W latach 1945 - 1949 studiowała Uniwersytecie Jagiellońskim na kierunkach filologia polska i socjologia. Od 1953 roku pracowała członkiem zespole redakcyjnym "Życia literackiego", prowadziła tam dział poezji i rubrykę "Lektury nadobowiązkowe". Jako poetka zadebiutowała w 1945 wierszem "Szukam słowa" początkowo jej utwory ukazywały się ukazywały się pojedynczo, w dodatku do "Dziennika Polskiego". Później zostały wydane w następujących tomikach: "Dlatego żyjemy" (1952 r.), "Pytania zadawane sobie" (1954 r.), "Wołanie do Yeti" (1957 r.), "Sól" (1962 r.) "Sto pociech" (1967 r.), "Wszelki wypadek" (1972 r.), "Wielka Liczba" (1976 r.), "Ludzie na moście (1986 r.), "Koniec i początek" (1993 r.) W 1996 roku Wisława Szymborska została nagrodzona literacką Nagrodą Nobla.Wiersze Szymborskiej charakteryzują się swego rodzaju dwoistością w ujmowaniu ludzkiego życia - sprawy człowiecze z jednej strony są wielkie i doniosłe a z drugiej małe, śmieszne, ukazywane z dużą dozą ironii. System "podwójnych luster", ukazywania człowieczeństwa w wielokrotnym odbiciu, przedstawia go jako istotę komiczną i tragiczna zarazem. Los człowieka, jego śmiertelność, kruchość, znikomość są tragiczne, jednak poetka stara się osłabić ten ton nutą żartobliwości. Osłabia patos życia codziennością. Z jednej strony poetka dystansuje się od zjawiska ludzkości, patrząc na nie przez pryzmat ewolucji i historii, ale jednocześnie równoważy to widzenie przez silne sygnały współodczuwania, utożsamiania się z całą śmiesznością, jaka jest udziałem człowieczeństwa. Niełatwo sprowadzić cały dorobek Szymborskiej do kilku tematów, jednak można wymienić kilka motywów często przejawiających się w jej twórczości:- krytyka wszechogarniającej technice i mechanizacji życia ("Eksperyment");- dostrzeganie szczegółów, drobiazgów, z których składa się świat ("Prospekt")- filozoficzna zaduma nad losem człowieka i jego miejscem we wszechświecie i historii ("Pomyłka")- refleksja nad przeszłością i obecna sytuacją kraju- zachwyt nad przyrodą i silne poczucie związku z naturą ("Szkielet jaszczura") Szymborska jest autorką głównie krótkich utworów poetyckich, w których dominuje ton filozoficznej zadumy, jednak znany jest też szereg lekkich, żartobliwych limeryków, ukazujących nieco inne oblicze poetki.Z zabiegów formalnych częste jest u Szymborskiej stosowanie skrótów, skondensowanych form, paradoksów i gry słów, a także rozbijanie związków frazeologicznych i nadawanie im nowego znaczenia (co widoczne jest już w tytułach jej tomików np. "Wszelki wypadek'), łączenie liryzmu i humoru, ironii i zadumy.