Alex4
Groteska i absurd Dramaturgię Mrożka umieszcza się w nurcie teatru absurdu. Pisarz buduje sytuację absurdalną, zderzając ze sobą stereotypy oraz wyraźnie określone i najczęściej skontrastowane ze sobą postacie. śledzi sprzeczności w działaniu człowieka, który musi odnaleźć się w pewnej, z góry ustalonej konwencji. Groteskę pojawiającą się w utworach pisarza trzeba widzieć nie tylko w formie, ale również w treści oraz jako narzędzie poznania. Tak naprawdę twórczość ta bliższa jest realizmowi niż teatrowi absurdu, do którego przypisuje się umownie twórczość Mrożka. Teatr absurdu, reprezentowany w Europie przez np. Ionesco, Becketta cechuje: antytradycjonalizm, zerwanie z klasycznie zarysowaną akcją i przyczynowo-skutkową konstrukcją dramatu, kreacjonizm - będący zaprzeczeniem realizmu i życiowego prawdopodobieństwa, surrealizm. Głównym środkiem ekspresji nie jest słowo, lecz ruch, gest, sceniczna metafora. Tymczasem w sztukach Mrożka funkcjonuje tradycyjnie zbudowany bohater, działający i wierzący w sens ideałów, norm i wartości. Absurd za. ma charakter nie metafizyczny, ale ludzki, historyczny . z odniesieniem do konkretnych, polskich uwarunkowań. Absurd i śmiech u Mrożka są wyraźnie ukierunkowane - demaskują polską rzeczywistość, schematyczność myślenia. Ta odmienność dramaturgii Mrożka została określona jako wschodni teatr absurdu.
Pozdro ! Znam to więc mam nadzieję że się przyda .
Dramaturgię Mrożka umieszcza się w nurcie teatru absurdu. Pisarz buduje sytuację absurdalną, zderzając ze sobą stereotypy oraz wyraźnie określone i najczęściej skontrastowane ze sobą postacie. śledzi sprzeczności w działaniu człowieka, który musi odnaleźć się w pewnej, z góry ustalonej konwencji.
Groteskę pojawiającą się w utworach pisarza trzeba widzieć nie tylko w formie, ale również w treści oraz jako narzędzie poznania. Tak naprawdę twórczość ta bliższa jest realizmowi niż teatrowi absurdu, do którego przypisuje się umownie twórczość Mrożka. Teatr absurdu, reprezentowany w Europie przez np. Ionesco, Becketta cechuje: antytradycjonalizm, zerwanie z klasycznie zarysowaną akcją i przyczynowo-skutkową konstrukcją dramatu, kreacjonizm - będący zaprzeczeniem realizmu i życiowego prawdopodobieństwa, surrealizm. Głównym środkiem ekspresji nie jest słowo, lecz ruch, gest, sceniczna metafora. Tymczasem w sztukach Mrożka funkcjonuje tradycyjnie zbudowany bohater, działający i wierzący w sens ideałów, norm i wartości. Absurd za. ma charakter nie metafizyczny, ale ludzki, historyczny . z odniesieniem do konkretnych, polskich uwarunkowań. Absurd i śmiech u Mrożka są wyraźnie ukierunkowane - demaskują polską rzeczywistość, schematyczność myślenia. Ta odmienność dramaturgii Mrożka została określona jako wschodni teatr absurdu.
Pozdro ! Znam to więc mam nadzieję że się przyda .