Potrzebuję wypracowanie na temat "Średniowieczne wzorce osobowe: rycerz, władca, święty" na 3 strony A4
Źródło: jak internet długi i szeroki
Ma to być zadanie dla Lo z nie rozszerzonym polskim, proszę (nie jest to konicznie) o podanie źródeł z których korzystaliście, abym mógł przyswoić wiedzę.
Dziękuję!
Średniowieczne wzorce osobe (wyśrodkowane jako tytuł)
[akapit]W epoce śreniowiecza trwającej od XV do XVI wieku rozróżniamy kilka wzorców osobowości, głównie przejawiają je szlachetne idee którymi ludzie piastujący te tytuły się wyróżniali pośród zwykłych chłopów.
[akapit]Zaczynając od pierwszego wzorca będzie nim rycerz. Szlachetny tytuł - obecnie mógłby dementować żołnierza czy ochroniorza. W czasach średniowiecznych nie każdy mógł zostać rycerzem. Osoba ubiegająca się o ten tytuł musiała przejawiać cechy: szlachetność , odwaga, honor, mężność. Przyszli rycerze przechodzili wiele szkoleń, musieli być silni i wysportowani - w końcu nie łatwo jest biegać z kilkunasto kilogramową zbiorą na ciele i wążym kilka kilogramów mieczem. Siła, odwaga, męstwo najważniejsze cechy które przejawia rycerz. Bez nich nie mógłby istnieć nie miałby siły na walkę ze złem - jak na tamte czasy można go uznać za bohatera, obrońcę uciemięźlnionych - szczególnie kobiet w potrzebie. Żaden ze szlachetnych piastujących ten tytuł nie mógł zachować się tchurzliwie nawet w obliczu śmierci. Musiał zachować powagę do ostatniej chwili. Prócz tych cech rycerze przejawiali cechy przede wszysktim honoru. To było ważne w szczególnie w pojedynku. Nikt wówczas nie kopał czy nie bił leżącego przeciwnika, nie stosowano też chwytów mających na celu zmanipulowanie przeciwnikiem. Na podstawie tego można domniemywać iż rycerze musieli być silni psychicznie aby nie złamać się pod presją ciężaru jaki na nich spoczywał. Czyli służba w imię Króla.
[akapit]Kolejnym wzorcem osobowości spotykanym w tych czasach był władca. Władca rozumiany jako król. Piastował dużą władzę, miał pod sobą swoją armię (współcześnie byśmy powiedzieli żołnierzy ale byli to rycerze, oddani ponad własne życie, dla jego osobowości). Taka wielka władza i praktycznie brak ograniczeń mógł przejawiać się wielkim cynizmem władców, dążeniem do zaspokajania swoich arystokrackich potrzeb - żaden z takich władców w końcu nie jadał jak chłopi suchy chleb trochę mięsa, na jego uczty całego świniaka bili czy przynoszono dziczyznę w postaci dzika. Władca musiał okazać się sprytny, zaradny, nie mógł też być przewidywalny. Mimo życia w luksusach spoczywało na nim ogromne brzemię jak zarządzanie osadą, wioskami i chronienie swoich poddanych przez wrogimi najazdami. Król miał ogromną władzę, przywileje a także obowiązki , musiał zachowywać światłość umysłu przy podejmowaniu ważnych decyzji. Z pewnością był stanowczy - nie mógł przecież od tak zmieniać zdania - to by źle wyglądało w oczach narodu.
[akapit]Ostatnią osobowością jaką się zajmiemy to święty. Święty jest różnie interpretowany, w średniowieczu zważywszy na ciemnogród i wielkie oddanie się Bogu, taka osoba cieszyła się wielkim nie pokolanym szacunkiem, była wysławiana w pieśniach, obrzędach kościelnych. Wizerunki tych osób były wynoszone na obrazy. i czczone z należytym szacunkiem. Świętymi byli zarówno apostołowie - 12-stu uczniów Jezua, jak i sam Jezus. Do świętych się modlono o pomoc, o radę.
// to na tyle :) niestety nie podam Ci źródła bo tak się skłąda że nie przysżło mi na myśl luknąć w google szukając tego, napisałem sam na podstawie mojej wiedzy z Polskiego i interpretacji faktów znanych z Historii , Religii a resztę z improwizowałem :)