Question

Potrzebuję wiadomości o chopinie po roku 1829! PILNE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1

Answer 1

W latach 1826-1829 był studentem warszawskiej Szkoły Głównej Muzyki, będącej częścią Konserwatorium, która związana była z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie podjął naukę harmonii i kontrapunktu u Józefa Elsnera. Został zwolniony z przedmiotu instrumentu, ponieważ zauważono nieprzeciętny sposób i charakter gry Chopina. Ten okres w jego twórczości charakteryzuje fascynacja muzyką ludową. Powstały wówczas Sonata c-moll op. 4, Wariacje B-dur na temat "Là ci darem la mano" z "Don Juana" W. A. Mozarta op. 2 na fortepian i orkiestrę, Trio g-moll op. 8 i pierwsze Mazurki (op. 6, 7) oraz oparte na motywach ludowych Rondo c-moll op. 1 i Rondo à la Krakowiak F-dur op. 14. W raporcie po trzecim roku nauki Józef Elsner zapisał: "Trzecioletni Szopen Fryderyk – szczególna zdatność, geniusz muzyczny".

W 1826 Chopin odbywał swoją pierwszą zagraniczną podróż do Berlina. W 1826 spędził wakacje także w Bad Reinertz (dzisiejsze Duszniki-Zdrój) w Kotlinie Kłodzkiej.
Lata 1829-1831 były dla Chopina okresem pierwszej miłości (do śpiewaczki Konstancji Gładkowskiej) i pierwszych ogromnych sukcesów kompozytorskich. W liście do swojego przyjaciela, Tytusa Woyciechowskiego, Chopin nazywał Konstancję ideałem. Powstały wówczas Koncerty fortepianowe f-moll op. 21 i e-moll op. 11.

W lipcu 1829, niezwłocznie po ukończeniu studiów, Fryderyk Chopin wraz z przyjaciółmi wyjechał na wycieczkę do Wiednia. Dzięki Würflowi wszedł w środowisko muzyków. W Kärntnerthortheater wystąpił dwukrotnie; grał Wariacje B-dur za pierwszym, a oprócz Wariacji także Rondo à la Krakowiak za drugim razem. Odniosły one fenomenalny sukces wśród publiczności. Nawet krytyka mimo zastrzeżeń dotyczących jego gry (zbyt mała siła dźwięku) uznała kompozycje za nowatorskie. Dobre przyjęcie kompozycji na koncertach ułatwiło kontakt z wydawcami: w kwietniu 1830, po raz pierwszy za granicą, wydano drukiem w Austrii, w oficynie Tobiasa Haslingera grane tu już Wariacje op. 2.
Pomnik Fryderyka Chopina we Wrocławiu

2 listopada 1830 Chopin wyjechał spod pałacu Czapskich w Warszawie do Kalisza, odprowadzany do "Żółtej Karczmy" za rogatkami wolskimi przez licznych przyjaciół, w tym przez Elsnera, który przy tej okazji wykonał specjalnie skomponowaną kantatę na cześć swojego najzdolniejszego ucznia[3]. Przed wyjazdem pożegnał się z Konstancją Gładkowską i wręczył jej pierścień przechowywany przez nią aż do śmierci. W Kaliszu, dokąd dotarł 3 listopada i gdzie dołączył do niego Tytus Woyciechowski, Chopin spędził ostatnie trzy dni w ojczyźnie[4].

5 listopada 1830 Chopin na zawsze opuścił Polskę – wyjechał z Kalisza i przez Wrocław udał się do Drezna. W Wiedniu usłyszał śpiewaną niegdyś przez Konstancję cavatinę Rossiniego i rozpłakał się. Pojechał do Monachium i w końcu udał się do Paryża. W czasie drogi Chopin napisał dziennik (zwany "Dziennikiem stuttgarckim"), który jest dokumentem przedstawiającym stany jego ducha podczas pobytu w Stuttgarcie, gdzie ogarnęła go rozpacz z powodu upadku powstania listopadowego. Wedle tradycji, powstają wtedy pierwsze szkice do Etiudy "Rewolucyjnej". Utwory tego okresu wypełnione są dramatyzmem, który z wolna zaczyna dominować w jego twórczości.

Answer 2

W marcu 1830 r. odbyło się pierwsze wykonanie Koncertu f-moll w saloniku państwa Chopinów. Po prezentacji tego dzieła kurier Warszawski napisał o kompozytorze :"Jest to Paganini fortepianowy". A po kolejnym koncercie, który odbył się w tym samym miesiącu w Teatrze Narodowym krytyk M.Mochnacki w Kurierze Polskim napisał : "Zaiste! Daleko rozgłosi swe imię, kto w młodych latach tak zaczyna".
W dniu 11.10.1830 r. Chopin dał swój ostatni koncert w Polsce, w Warszawie. Po nim Krajowy DziennikPowszechny pisze ":Ma wyjechać za granicę[...] Miejmy nadzieję, iż żadna obca stolica nie zatrzyma go na zawsze". Kilkanaście dni później Konstancja Gładkowska napisała w sztambuchu kompozytora:"Mogą cię obcy lepiej nagrodzić, ocenić, lecz od nas kochać mocniej na pewno nie mogą" [Fryderyk dodał później :"Mogą"].
Chopin podróżował wspólnie z przyjacielem Tytusem Woyciechowskim. Pierwszym etapem podróży było Drezno, potem austriacki Wiedeń. W Wiedniu przyjaciele dowiedzieli isę wybuchu powstania listopadowego w Polsce.
Chopin chciał wracać do kraju, ale Woyciechowski ptzekonał go, że nie powinien brać udziału w powstaniu. Uważał,że Fryderyk ma inne zadanie do spełnienia i powinien kontynuowac podróż. Dalsza podróż Chopina przebiegała samotnie gdyż przyjaciel wrócił do Warszawy. W liście do innego przyjaciela-J.Matuszyńskiego napisał:"wszystkie obiady, wieczory koncerta, tańce, których mam po uszy, nudzą mnie:tak mi tu smętno, głucho, ponuro[...]przeklinam chwilę wyjazdu".
Celem podróży był Paryż, do którego kompozytor przybył 11.11.1831r. Po drodze były jeszcze niemieckie miasta-salzburg, Monachium i Stuttgard. W Stuttgardzie dotarła do kompozytora wieść o upadku powstania listopadowego. Wiadomość ta wstrząsnęła młodym kompozytorem. W Stuttgardzie, według tradycji w jedną noc, 9.09.1831r, powstał genialny utwór: Etiuda c-moll op.10 nr 12, zwana Rewolucyjną.
W pierwszych latach pobytu w Paryżu Chopin dużokoncertował wykonując własne utwory. To właśnie wtedy na jednym z koncertów usłyszał go R.Schumann, znany przedstawiciel niemieckiej muzyki romantycznej. Po koncercie napisał krótką recenzję:" Panowie, czapki z głów, oto geniusz". We wrześniu 1836 r Schumann napisał takze :"Dzieła Chopina to ukryte wśród kwiecia armaty". Bo muzyka Fryderyka zawiera olbrzymi ładunek emocjonalny przy zachowanej delikatności uczuć i estetyce brzemienia.
Do przyjaciół Chopina z kręgu paryskiego należeli także inni kompozytorzy, tacy jak np.:F.Mendelssohn-Bartholdy i F.Liszt. To Mendelssohn napisze w liście do matki w 1834 : "Chopin obecnie jest pierwszym z fortepianistów:[...]gra jak Paganini na skrzypcach". Polski kompozytor zaczynał byc znany i coraz bardziej popularny w Paryżu. Jeden z przyjaciół Chopina, A.Orłowski, tak to przedstawia słowami "Jest on teraz w modzie i niedługo świat ujrzy rękawiczki a'la Chopin. Tęsknota tylko do kraju niekiedy go trawi".
Od 25-27 roku zycia Chopin chętnie wyjezdzał z Paryza dla odbycia koncertów w Czechach, Niemczech, Londynie. W Czechach spotkał się ze swoimi rodzicami, w niemczech odnowił znajomość z Wodzińskimi. Chopin zakochał się wówczas w 17-letniej Marii Wodzińskiej i oświadczył się jej. Oświadczyny zostały przyjęte pod warunkiem, że kompozytor będzie dbac o swoje zdrowie. Ani ten rok, ani następny nie przyniosły ślubu. Związane z tym plany Chopina, w tym także przyjazd do Polski, rozwiały się. Na pakiecie listów od rodziny Wodzińskich do kompozytora umieścił dopisek:"moja bieda".
W wieku 26 lat rozpoczęła się nowa karta w zyciu Chopina. W 1836 r. poznał Geogre Sand, która będzie miała znaczący wpływ na życie i twórczosć kompozytora. G.Sand była osobą znaną w Paryżu i zajmowała się głównie twórczością literacką. W latach 1838-39 Chopin przebywał z nią na Majorce. W latach późniejszych zimy z reguły spędzali w Paryżu, natomiast w miesiącach letnicj odpoczywali w posiadłości G.Sand-miejscowości Nohant. Chopin dużo tworzył,miał tam znakomite warunki do pracy kompozytorskiej.
W latach tych rozpoczyna się ciężka choroba Chopina-gruźlica. Od29 roku zycia stan jego zdrowia pogarszał się z kazdym rankiem. Dla podreperowania zdrowia G.Sand z dziećmi oraz Chopin wyjechali wspólnie na Majorkę, gdzie pobyt w tamtym klimacie sprzyjać miał leczeniu Chopina. Niestety, pogoda nie była korzystna, a chłód i ciągłe deszcze jeszcze bardziej nasilały objawy chorobowe. Zamieszkanie zaś w starym klasztorze w Valdemosie odbiło się również niekorzystnie na psychice kompozytora.
Chopin tęsknił do kraju rodzinnego. Nostalgia znalazła ujście w tworzonej muzyce, a w kwietniu 1847 r. napiał w liscie do rodziny:"wieczór u siebie przegrałem, przenuciłemśpiewami znad Wisły", a w innym notuje :"zawsze jedną nogą u Was" oraz " ale na końcu tego wszystkiego jest Polska".
W 1848 roku cieżko chory Chopin wyjechał w podróż koncertową do Anglii i Szkocji. W niecały rok później, w październiku 1849 roku kompozytor zmarł na skutek nieustępliwej gruźlicy.
Na uroczystościach żałobnych, które odbyły się w kościele św.Magdaleny, wykonana została msza żałobna Requiem W.A.Mozarta Wielki kondukt żałobny odprowadził Chopina na paryski cmentarz Pere Lachaise, gdzie kompozytor został pochowany. Natomiast serce kompozytora zostało sprowadzone do Polski i znajduje się w kościele św.Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.