W tekście zastosowanych jest wiele środków stylistycznych powtarzające się anafory aby spotęgować wyraz utworu autor korzysta też z hiperboli oraz z metafo.cechuje go, więc regularna, określona budowa. Składa się on z czterech strof. Zaskakujace tez jest zakonczenie wymowa utworu- nieszczęśliwie zakochany opisując swój stan ukazuje swój żywot gorszy, cięższy od stanu w jakim jest tytułowy trup.Wedlug podmiotu lirycznego milosc jest to stan bolu cierpienia.Liczne porównania, nietypowe zestawienia sytuacji milczącego trupa z odczuciami kwilącego z miłosnej rozpaczy żywego, zdolnego do uczuć człowieka, prowadzą do zaskakującego wniosku sformułowanego w strofie czwartej: lepiej jest być trupem niż nieszczęśliwie zakochanym.W przypadku trupa wszelkie elementy porównania dotyczą zewnętrznego wyglądu zwłok ? nie ma tu żadnych uczuć trupa, a jedynie to, jak wygląda (zewnętrzna otoczka). U zakochanego dotyczy to sytuacji wewnętrznej - uczuć, emocji, radości i smutków, które są przedstawione metaforami , duchowym uwzniośleniem.Różnice polegają na tym, że trup to statyczność, zakochany - dynamika.Nastrój utworowi Morsztyna nadają nacechowane epitety np. "wiecznych ogniów", jak i oksymorony np. "płomień skryty".
W tekście zastosowanych jest wiele środków stylistycznych powtarzające się anafory aby spotęgować wyraz utworu autor korzysta też z hiperboli oraz z metafo.cechuje go, więc regularna, określona budowa. Składa się on z czterech strof. Zaskakujace tez jest zakonczenie wymowa utworu- nieszczęśliwie zakochany opisując swój stan ukazuje swój żywot gorszy, cięższy od stanu w jakim jest tytułowy trup.Wedlug podmiotu lirycznego milosc jest to stan bolu cierpienia.Liczne porównania, nietypowe zestawienia sytuacji milczącego trupa z odczuciami kwilącego z miłosnej rozpaczy żywego, zdolnego do uczuć człowieka, prowadzą do zaskakującego wniosku sformułowanego w strofie czwartej: lepiej jest być trupem niż nieszczęśliwie zakochanym.W przypadku trupa wszelkie elementy porównania dotyczą zewnętrznego wyglądu zwłok ? nie ma tu żadnych uczuć trupa, a jedynie to, jak wygląda (zewnętrzna otoczka). U zakochanego dotyczy to sytuacji wewnętrznej - uczuć, emocji, radości i smutków, które są przedstawione metaforami , duchowym uwzniośleniem.Różnice polegają na tym, że trup to statyczność, zakochany - dynamika.Nastrój utworowi Morsztyna nadają nacechowane epitety np. "wiecznych ogniów",
jak i oksymorony np. "płomień skryty".