Question

Potrzebuję obszernej notatki o tym jak zginął Benjamin Franklin. Bardzo proszę jak najszybciej. Bo muszę napisać o tym referat. Z góry dziekuje. Jak będzie długie to dam naj:)

Answer 1

Benjamin Franklin urodził się 17 stycznia 1706 roku w Bostonie, jako dziesiąty syn mydlarza Josiah'a Franklina i jego drugiej żony Abiah Folder. Ojciec Franklina miał w sumie 17 dzieci. Josiah zamierzał przeznaczyć Beniamina do stanu duchownego. Jednakże nie mógł on sobie pozwolić na to, by wysłać syna do szkół i dlatego edukacja Beniamin trwała zaledwie rok. Niestety, uniemożliwiało to Franklinowi realizację jego planów wobec syna, gdyż aby zostać duchownym należało odbyć wiele lat nauki. Ponieważ jednak młody Benjamin uwielbiał czytać, ojciec wysłał go na praktykę do jego brata Jamesa, który był drukarzem. Na początku Benjamin zajmował się składaniem czcionek i edycji broszur, później sprzedawał wydrukowane już publikacje na ulicy. Kiedy Benjamin miał 15 lat, jego brat zaczął wydawać "The New England Courant" - pierwszy dziennik w Bostonie. Wprawdzie w mieście istniały już dwa tytuły, jednakże artykuły w nich publikowane były przedrukami wiadomości z zagranicy. Gazeta Jamesa zawierała artykuły, felietony pisane przez jego przyjaciół, reklamy, a także terminarz rejsów okrętów.

Benjamin także pragnął pisać do gazety, ale wiedział, że James nigdy mu na to nie pozwoli - wszak Benjamin był tylko skromnym praktykantem. Dlatego Ben zaczął nocami pisać listy i podpisywał je imieniem fikcyjnej wdowy - Silence Dogood. Dogood udzielała porad życiowych i krytycznym okiem spoglądała na otaczający ją świat, zwłaszcza na kwestie dotyczące traktowania kobiet. Nocą Ben potajemnie wsuwał listy przez szparę pod drzwiami drukarni, także nikt nie wiedział, kto jest ich autorem. Listy zdobyły wielką popularność i każdy chciał się dowiedzieć, kim jest owa tajemnicza "Silence Dogood". Po wysłaniu 16 listów, Ben przyznał się do ich autorstwa. Przyjaciele Jamesa uznali, iż Ben jest nad wiek dojrzały i zabawny, zaś sam Jamek skarcił brata i był bardzo zazdrosny o poświęconą mu uwagę. Wkrótce Franklinowie popadli w konflikt z wpływowymi bostońskimi kaznodziejami purytańskimi, Matherami. W owych czasach ospa była chorobą śmiertelną, a Matherowie popierali szczepienia. Franklinowie uważali, że szczepienia tylko pogarszają stan chorych ludzi. Jednak mimo tego, iż Bostończycy zgadzali się z Franklinami, nie podobał im się sposób, w jaki James wyśmiewał duchownych w trakcie sporu. Ostatecznie James wylądował w więzieniu za swoje poglądy, a Benjamin kontynuował wydawanie gazety przez kilka numerów. Po wyjściu z więzienia James wcale nie był wdzięczny Benowi za utrzymanie wydawnictwa. Co gorsza, znęcał się nad swoim bratem, bijąc go od czasu do czasu. Ben w końcu nie wytrzymał i w 1723 roku zdecydował się uciec.

Ucieczki w owych czasach były nielegalne. W czasach początku tworzenia się USA każdy człowiek miał ściśle określone miejsce w społeczeństwie i ucieczki nijak nie pasowały do tego modelu. Niemniej jednak Ben wsiadł na łódĽ do Nowego Jorku, gdzie miał nadzieję znaleźć pracę jako drukarz. Niestety, nie udało mu się to. Przemierzył więc stan New Jersey i w końcu łodzią dotarł do Filadelfii. Po opuszczeniu statku wydał swoje ostatnie pieniądze, by kupić kilka bułek. Był przemoknięty, z rozwichrzonymi włosami, w pomiętym ubraniu. W takim stanie ujrzała go wówczas, 6 października 1723 roku, jego przyszła żona, Deborah Read. Uznała go za dziwaka, nie przypuszczając, iż już za 7 lat będą małżeństwem. Franklin znalazł pracę jako pomocnik drukarza. Szło mu tak dobrze, że gubernator Pensylwanii obiecał mu pomóc w otworzeniu własnego interesu, jeśli tylko Franklin pojedzie do Londynu, by kupić czcionki i sprzęt drukarski. Franklin pojechał do Londynu, lecz gubernator wycofał się z obietnicy i Benjamin był zmuszony spędzić kilka miesięcy w Anglii pracując jako drukarz. Zanim Benjamin wyjechał do Londynu, mieszkał z rodziną Readów. Deborah Read, ta sama dziewczyna, która zobaczyła młodego Beniamina, gdy przyjechał do Filadelfii, zaczęła rozmawiać z młodym drukarzem o małżeństwie. Jednakże wówczas Ben nie był jeszcze na to gotów. Gdy wyjechał, Deborah poślubiła innego mężczyznę. Po powrocie do Filadelfii, Franklin próbował się sprawdzić jako współwłaściciel sklepu, lecz wkrótce powrócił na stanowisko pomocnika drukarza. Franklin był lepszym drukarzem niż człowiek, dla którego pracował, więc pożyczył nieco pieniędzy i zaczął pracować na własną rękę. Franklin pracował w pocie czoła i wkrótce mieszkańcy Filadelfii zaczęli dostrzegać sumiennego młodego biznesmena. Wkrótce zaczął otrzymywać zlecenia od rządu. Interes rozkwitał. W 1728 Benjamin spłodził syna o imieniu William. Matka Williama nie jest znana. Niemniej jednak, w 1730 Benjamin poślubił miłość swego dzieciństwa, Deborah Read. Jej wcześniejszy mąż uciekł od niej, więc nie było problemu z kolejnym zamążpójściem. Oprócz małej drukarni, Franklinowie prowadzili także swój własny sklep, gdzie Deborah sprzedawała przeróżne towary - od mydła aż do materiałów sukienniczych. Ben dodatkowo prowadził księgarnię.

W 1729 roku Benjamin Franklin kupił dziennik "The Pennsylvania Gazette". Franklin nie tylko zajmował się drukiem gazety, ale także - pod różnymi pseudonimami - pisywał artykuły. Jego dziennik wkrótce stał się najpopularniejszą gazetą we wszystkich koloniach. W gazecie Franklina, jako jednej z pierwszych, można było znaleźć polityczne rysunki satyryczne autorstwa samego Franklina. W latach 20. i 30. Franklin zaczął udzielać się na rzecz dobra publicznego. Zorganizował Junto - grupę młodych robotników, którzy pracowali nad swoim rozwojem osobowym i obywatelskim. Franklin przyłączył się do masonów. Był człowiekiem bardzo aktywnym towarzysko. Franklin wkrótce znalazł sobie dodatkowe zajęcie. W 1733 zaczął wydawać "Poor Richard's Almanack". W owym czasie almanachy były drukowane raz do roku i zawierały m.in. raporty pogodowe, przepisy kucharskie, prognozy oraz kazania. Franklin publikował swój almanach anonimowo, kryjąc się za fikcyjną postacią Richarda Saundersa, biednego człowieka, który potrzebował pieniędzy, by łożyć na swoją złośliwą żonę. Almanach Franklina wyróżniał się dowcipnymi aforyzmami oraz żywym stylem. Wiele sławnych powiedzeń autorstwa Franklina, jak np. "A penny saved is a penny earned" pochodzi właśnie z "Poor Richard's Almanach".

W latach 30. i 40. Franklin kontynuował swoją pracę na rzecz dobra publicznego. Doprowadził do realizacji wielu projektów, jak np. wybrukowanie, oczyszczenie i oświetlenie ulic Filadelfii. Rozpoczął także kampanię na rzecz czystości środowiska. Jednym z większych osiągnięć Franklina w tym czasie było otwarcie spółki bibliotecznej w 1731. Książki były drogie i trudno osiągalne. Franklin zauważył, że jeśli zebrać środki, członkowie będą mogli sobie pozwolić na zakup książek z Anglii. W 1734 Franklin przyczynił się do powstania Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego, pierwszej grupy naukowej w Ameryce. Uznając, że miasto potrzebuje zorganizowanego systemu opieki zdrowotnej, Franklin zebrał grupę, która w 1751 roku stworzyła Szpital Pensylwański. Wszystkie wcześniej wymienione instytucje istnieją do dziś. Pożary były w Filadelfii poważnym zagrożeniem, więc Franklin szukał jakiegoś środka zapobiegawczego. W roku 1736 zorganizował kompanie ubezpieczeniowe, a jego powiedzenie "An ounce of prevention is worth a pound of cure" stało się jedną z zasad pożarnictwa.

Interesy związane z drukarnią szły dobrze. Franklin stworzył sieć drukarni partnerskich w innych miastach na zasadzie umowy franszyzowej. W roku 1749 Franklin zrezygnował z prowadzenia drukarni i skupił swoją uwagę na nauce, eksperymentach i wynalazkach. Nie było to dla niego nowością, gdyż w już 1743 roku wynalazł piec o wysokiej wydajności cieplnej. Ponieważ piec ów wynalazł dla "dobra ludzkości", zrezygnował z opatentowania go. Innymi wynalazkami Franklina były płetwy do pływania, harmonijka ustna oraz okulary dwuogniskowe.We wczesnych latach 50-tych Franklin zajął się elektrycznością. Jego obserwacje, a zwłaszcza eksperyment z latawcem, w którym potwierdził elektryczną naturę pioruna dały mu międzynarodową sławę.

W latach 50. Franklin na poważnie zainteresował się polityką. W 1757 udał sie do Anglii, by reprezentować Pensylwanię w procesie ze spadkobiercami rodziny Penn o to, kto powinien reprezentować kolonię. Franklin pozostał w Anglii do 1775 roku jako reprezentant nie tylko kolonii Pensylwania, ale także innych . Na początku swojego pobytu zagranicą uważał się za lojalnego Anglika. Anglia posiadała bowiem wiele atrybutów, których brakowało Ameryce: wybitnych myślicieli, teatr, dowcipne rozmowy, itd. Stąd też Franklin namawiał Deborah, by przyjechała go odwiedzić w Anglii. Myślał także o pozostaniu tam na stałe, lecz żona bała się morskich podróży.W 1765 zaskoczył Franklina silny sprzeciw, jaki wykazała Ameryka względem uchwały o opłatach stemplowych . Jego przemowa w parlamencie pomogła w uchyleniu aktu. Wówczas Franklin zaczął się zastanawiać, czy Ameryka nie powinna uniezależnić się od Anglii. Mimo, iż Franklin miał wielu przyjaciół w Anglii, miał już serdecznie dosyć korupcji, jaką dostrzegał w polityce i w kręgach królewskich. W 1754 zaproponował plan zjednoczenia kolonii, po czym zaczął pracować nad osiągnięciem tego celu. Tzw. "sprawa Hutchinsona" stała się dla Franklina przełomowym momentem. Thomas Hutchinson był gubernatorem Massachusetts mianowanym przez władze angielskie. Mimo, iż udawał, że stoi po stronie obywateli Massachusetts w sporach z Anglią, tak naprawdę wciąż pracował dla króla Anglii. Franklinowi udało się przechwycić kilka listów, w których Hutchinson nawoływał do "ukrócenia tego, co nazywa się angielskimi swobodami" w Ameryce. Franklin wysłał te listy do Ameryki, gdzie większość ludności wpadła w gniew. Po tym wydarzeniu Franklin został wezwany do Whitehall, angielskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, gdzie został publicznie potępiony.  Franklin zaczął aktywnie działać na rzecz niepodległości. Sądził, iż jego syn William, wybrany królewskim gubernatorem New Jersey, będzie go wspierał w jego wysiłkach. Jednakże tak się nie stało - William pozostał lojalnym Anglikiem. Spowodowało to, iż drogi ojca i syna na zawsze się rozeszły. Franklin został wybrany na członka Drugiego Kongresu Kontynentalnego i pracował w pięcioosobowej komisji, która przygotowała tekst Deklaracji Niepodległości. Mimo, iż większa część tekstu napisał Thomas Jefferson, także i Franklin w znacznym stopniu przyczynił się do ostatecznego kształtu Deklaracji. W 1776 roku Franklin podpisał Deklarację i niedługo po tym wyruszył do Francji, by pełnić funkcję ambasadora na dworze Ludwika XVI.

Francuzi kochali Franklina. Był dla nich człowiekiem, który ujarzmił piorun. Wprawdzie jego francuski pozostawiał wiele do życzenie, lecz mimo to jego dowcip nadal śmieszył tak samo. Kobiety go uwielbiały - odkąd żona Franklina zmarła kilka lat wcześniej, Benjamin stał się prawdziwym flirciarzem. Mając już ponad 70 lat, Franklin wrócił do Ameryki. Został prezydentem Rady Wykonawczej Pensylwanii. Był także delegatem podczas Konwencji Konstytucyjnej i podpisał konstytucję. Jedną z jego ostatnich publikacji była rozprawa przeciw niewolnictwu napisana w 1789 roku. Franklin zmarł 17.04.1790 roku w wieku 84 lat. Ponad 20 tysięcy osób wzięło udział w pogrzebie wielkiego człowieka.