Na początku XVIII wieku Rzeczypospolita znalazła się w bardzo trudnej sytuacji. Wojny ze Szwecją, Rosją, Turcją, powstanie Chmielnickiego na Ukrainie, a także rokosze Zebrzydowskiego i Lubomirskiego znacznie osłabiły nasz kraj. Folwarki popadały w ruinę, zmniejszył się eksport zboża, wzrósł wymiar pańszczyzny, upadły miasta, a wraz z nimi handel. W kraju szerzyła się nietolerancja, zabobon i „tumulty” religijne. Pusty skarb i wzrost znaczenia sąsiadów Polski pogłębiły tylko kryzys, w jakim znalazła się Rzeczypospolita. Katastrofalne w skutkach okazały się również zmiany w systemie sprawowania władzy. Dotychczasowy ustrój – demokracja szlachecka, została zastąpiona przez oligarchię magnacką. Jednak rządy najbogatszej części społeczeństwa doprowadziły do decentralizacji władzy, blokowania wszelkich prób reform przez liberum veto, wzrostu pozycji hetmanów, którzy niejednokrotnie wykorzystywali wojsko do swych prywatnych celów, a w konsekwencji do anarchii. Pierwsze próby wyjścia z kryzysu podjęto w czasach Saskich.
W 1764 roku po śmierci Augusta II w granice Rzeczypospolitej wkroczyły wojska rosyjskie, a pod ich bokiem zawiązał się sejm konwokacyjny. Sejm ten obradujący pod laską Czartoryskiego na wniosek A.Zamojskiego uchwalił wstępne reformy zmierzające do realizacji planów "Familii". Zakazano posłaom kierować się jedynie instrukcjami sejmikowymi i uchwalono powołanie dwóch komisji: wojskowej i skarbowej, na których uchwały miały zapadać większością głosów. Podjeto uchwały dotyczące stosunków skarbowych i gospodarczych, podjeto uchwały o jednolitym systemie miar i wag. Wprowadzono nowy regulamin obrad sejmowych, głosowanie większością w sprawach ekonomicznych i skarbowych, komisje dla hetmanów i podskarbich wybierane na sejmie głosem ostatecznym ograniczyły samodzielność urzędów i w większości przyjęły ich kompetencje.
We wrzesniu 1764 roku odbył się sejm elekcyjny, zgodnie z wcześniejszymi umowami królem polskim został S.A. Poniatowski. Jego opozycja była słaba, Czartoryscy szybko odsuneli się od niego. Dla usprawnienia funkcjonowania władzy król powołam tzw. "konferencję króla z ministrami", rozpoczęto reformę skarbu, król wyznaczył "komisję dobrego porządku dla miast królewskich" w celu zreformowania ekonomiki miast. Kanclerzem króla został Zamojski: zgodnie z pacta conventa, król założył w 1765 Szkołę Rycerską.
W latach 1773-1775 obradował sejm, który zawiązał się w kofederację. Wprowadził także zmiany w organizacji państwa i pewne reformy. W 1775 powołał Radę Nieustającą, którą przewodniczył król przyjmująć zadanie wiekszości. Rada ograniczyła uprawnienia króla i skorumpowanych magnatów z najwyższymi stanowiskami. Była ona podzielona na 5 departamentów: Interesów cudzoziemskich, Policji, Wojska, Sprawiedliwości i Skarb7u. Na sejmi uchwalono jeszcze reformę wojska, usprawnienie aparatu skarbowego itd. Powolano komisję Edukacji Narodowej w 1773.
1776 riku sejm polecił byłemu kannclerzowi Zamojskiemu opracowanie kodeksu praw. Zaproszono do współpracy wielu wybitnych Polaków. W projekcie kodeksu ptrzewidziano możliwość wysyłania delegacji miejskich na obrady sejmu, ułatwiono mieszczanom nabywania dóbr, dostępu do nobilitacji i godności, chłopi mieli otrzymać wolność. W latach 80-ych XVIII wieku przypadł moment kształtowania się obozów : obozu starych praw i przywilejów oraz obozu reform. Zbiegiem lat stało się oczywiste, żę przeprowadzenie reform musi się odbyć. Schyłek lat 80-ych przyniósł nowy układ sił politycznych i gospodarczych w Europie. W układzie stosunków gospodarczych Europy Polska coraz bardziej reprezentowała kraj rolniczy i zacofany przemysłowo. Rozdźwieki między zaborcami spowodowały zmianę sytuacji politycznej Rzeczypospolitej ponieważ Polska stała się terenem rywalizacji. Taka ożywiona atmosfera panowała do Sejmu Cztereoletniego, który miał uchwalić nowe, poterzebne zmiany na scenie politycznej.
PRÓBY REFORM RZECZYPOSPOLITEJ W XVIII WIEKU
Na początku XVIII wieku Rzeczypospolita znalazła się w bardzo trudnej sytuacji. Wojny ze Szwecją, Rosją, Turcją, powstanie Chmielnickiego na Ukrainie, a także rokosze Zebrzydowskiego i Lubomirskiego znacznie osłabiły nasz kraj. Folwarki popadały w ruinę, zmniejszył się eksport zboża, wzrósł wymiar pańszczyzny, upadły miasta, a wraz z nimi handel. W kraju szerzyła się nietolerancja, zabobon i „tumulty” religijne. Pusty skarb i wzrost znaczenia sąsiadów Polski pogłębiły tylko kryzys, w jakim znalazła się Rzeczypospolita. Katastrofalne w skutkach okazały się również zmiany w systemie sprawowania władzy. Dotychczasowy ustrój – demokracja szlachecka, została zastąpiona przez oligarchię magnacką. Jednak rządy najbogatszej części społeczeństwa doprowadziły do decentralizacji władzy, blokowania wszelkich prób reform przez liberum veto, wzrostu pozycji hetmanów, którzy niejednokrotnie wykorzystywali wojsko do swych prywatnych celów, a w konsekwencji do anarchii.
Pierwsze próby wyjścia z kryzysu podjęto w czasach Saskich.
W 1764 roku po śmierci Augusta II w granice Rzeczypospolitej wkroczyły wojska rosyjskie, a pod ich bokiem zawiązał się sejm konwokacyjny. Sejm ten obradujący pod laską Czartoryskiego na wniosek A.Zamojskiego uchwalił wstępne reformy zmierzające do realizacji planów "Familii". Zakazano posłaom kierować się jedynie instrukcjami sejmikowymi i uchwalono powołanie dwóch komisji: wojskowej i skarbowej, na których uchwały miały zapadać większością głosów. Podjeto uchwały dotyczące stosunków skarbowych i gospodarczych, podjeto uchwały o jednolitym systemie miar i wag. Wprowadzono nowy regulamin obrad sejmowych, głosowanie większością w sprawach ekonomicznych i skarbowych, komisje dla hetmanów i podskarbich wybierane na sejmie głosem ostatecznym ograniczyły samodzielność urzędów i w większości przyjęły ich kompetencje.
We wrzesniu 1764 roku odbył się sejm elekcyjny, zgodnie z wcześniejszymi umowami królem polskim został S.A. Poniatowski. Jego opozycja była słaba, Czartoryscy szybko odsuneli się od niego. Dla usprawnienia funkcjonowania władzy król powołam tzw. "konferencję króla z ministrami", rozpoczęto reformę skarbu, król wyznaczył "komisję dobrego porządku dla miast królewskich" w celu zreformowania ekonomiki miast. Kanclerzem króla został Zamojski: zgodnie z pacta conventa, król założył w 1765 Szkołę Rycerską.
W latach 1773-1775 obradował sejm, który zawiązał się w kofederację. Wprowadził także zmiany w organizacji państwa i pewne reformy. W 1775 powołał Radę Nieustającą, którą przewodniczył król przyjmująć zadanie wiekszości. Rada ograniczyła uprawnienia króla i skorumpowanych magnatów z najwyższymi stanowiskami. Była ona podzielona na 5 departamentów: Interesów cudzoziemskich, Policji, Wojska, Sprawiedliwości i Skarb7u. Na sejmi uchwalono jeszcze reformę wojska, usprawnienie aparatu skarbowego itd. Powolano komisję Edukacji Narodowej w 1773.
1776 riku sejm polecił byłemu kannclerzowi Zamojskiemu opracowanie kodeksu praw. Zaproszono do współpracy wielu wybitnych Polaków. W projekcie kodeksu ptrzewidziano możliwość wysyłania delegacji miejskich na obrady sejmu, ułatwiono mieszczanom nabywania dóbr, dostępu do nobilitacji i godności, chłopi mieli otrzymać wolność.
W latach 80-ych XVIII wieku przypadł moment kształtowania się obozów : obozu starych praw i przywilejów oraz obozu reform. Zbiegiem lat stało się oczywiste, żę przeprowadzenie reform musi się odbyć.
Schyłek lat 80-ych przyniósł nowy układ sił politycznych i gospodarczych w Europie. W układzie stosunków gospodarczych Europy Polska coraz bardziej reprezentowała kraj rolniczy i zacofany przemysłowo. Rozdźwieki między zaborcami spowodowały zmianę sytuacji politycznej Rzeczypospolitej ponieważ Polska stała się terenem rywalizacji. Taka ożywiona atmosfera panowała do Sejmu Cztereoletniego, który miał uchwalić nowe, poterzebne zmiany na scenie politycznej.