Question

Potrzebuję na jutro wypracowanie a temat ptaków.

Answer 1

Skowronki- występowanie, charakterystyczne cechy, rzadkie gatunki

                 Na Saharze, mały, ale rzucający się w oczy ptak wzlatuje wysoko w niebo. Zataczając spiralne kręgi śpiewa dźwięcznym donośnym głosem. Ten ptak to tokujący samiec skowrończa pręgoskrzydłego, zachęcający samice, by podziwiały jego siłę i ostrzegający inne samce, by trzymały się z dala od jego terytorium.

                Większość ludzi rozpoznaje skowronki po sposobie śpiewania  i tokowania charakterystycznych dla tej rodziny. Skowronki są ptakami rozległych otwartych przestrzeni. Występują w tak rozmaitych środowiskach, jak arktyczna tundra, zimne stepy Azji i zakrzaczone obszary trawiaste Australii. Ale nigdzie nie są tak pospolite lub tak typowe, jak na pustyniach i półpustyniach Afryki.

                 Na piaszczystych  lub kamienistych pustyniach (czyli na ergach lub hamadach)żyją chmary tych małych ptaków, wykorzystując rozproszone zasoby pokarmowe, głownie nasiona i owady. Niewielki gatunki, takie jak skowronki pustynne, zbierają nasiona i pająki oraz rozdziobują odchody dużych zwierząt poszukiwaniu niestrawionych nasion. Większe gatunki, jak Skowronie pręgoskrzydły,  używają silniejszych dziobów także do wygrzebywania larw mrówkolwów z gorącego piasku. 

Nie jest przypadkiem, że podstawowym kolorem upierzenia w rodzinie skowronkowa tych są ciepłe brązy, często z ciemnobrązowymi wzorami i białymi plamami. Są to barwy maskujące, jako że skowronki są głównie ptakami naziemnymi. Swe loty godowe odbywają wysoko na niebie, lecz żerują i gniazdują na ziemi i wtedy potrzebują ochrony. Skowronkom zamieszkującym pustynie zagrażają głównie lisy, a także atakujące nisko rarogi górskie. Zagrożeniem dla górniczków gniazdujących w Arktyce są gronostaje, sokoły wędrowne i drzemliki. 

Jak większość naziemnych ptaków skowronki mają dość długie nogi i długie mocne palce z ostrymi pazurami. Czwarty palec, skierowany do tyłu, ma szczególnie długi pazur, który prawdopodobnie pomaga ptakowi utrzymywać równowagę podczas biegania po nierównym terenie. Kilka gatunków podrywa się do lotu przy pierwszych oznakach niebezpieczeństwa, ale zaskakująco wiele skowronków woli uciekać po ziemi w razie zagrożenia. Są absolutnymi mistrzami w wykorzystywaniu każdego, nawet najmniejszego zagłębienia, kamienia lub rośliny jako osłony, by zniknąć jak zaczarowane.

Większość skowronków żywi się głównie nasionami, chociaż owady odgrywają również ważną rolę w ich diecie, szczególnie w okresie karmienia piskląt. Na ubogich w roślinność pustyniach, gdzie trudno o nasiona, ptaki te chwytają owady (takie jak chrząszcze czy pająki), ilekroć nadarzy się okazja.   

Odmienność sposobu żerowania różnych gatunków skowronków często znajduje odzwierciedlenie w kształcie dzioba. Długi i nieco zakrzywiony dziób skowrończa pręgoskrzydłego jest doskonale przystosowany do wygrzebywania owadów i nasion z piasku. Pustynka płowa ma krótki, silny i ostro zakończony dziób, dobrze nadający się do rozdrabniania twardych nasion, a także do grzebania wśród kamieni i roślinności w poszukiwaniu owadów i pająków.

Skrajnym przykładem skowronka jest skowroniak grubodzioby. Podobnie jak europejski grubodziób, ma on masywny, szeroki i gruby dziób, którym może rozłupywać nawet najtwardsze łupiny nasion.

W sezonie lęgowym wielu członków rodziny skowronkowa tych zajmuje terytoria. Efektowne loty godowe i głośny śpiew samców zwabia samice poszukujące partnerów, a jednocześnie ostrzega rywali, że terytorium jest już zajęte.

Większość gatunków buduje proste, czarkowate gniazda ze źdźbeł trwa wprost na ziemi, czasami częściowo ukrywając je w roślinności. Gatunki pustynne często zakładają gniazdo pod krzakiem, gdzie powietrze jest nieco chłodniejsze. Ptaki te składają jaja zwykle na początku pory deszczowej, dzięki czemu w okresie wykluwania się piskląt występuje obfitość nasion i owadów.    

Liczba wychowanych piskląt zależy od środowiska. W regionach klimatu umiarkowanego para skowronków może wyprowadzić dwa lub nawet trzy lęgi w sezonie i 4 do 6 młodych w każdym lęgu. W gorących i suchych regionach, gdzie trudno o pokarm, para musi się mocno napracować, by wyprowadzić jeden lęg złożony z dwojga młodych.

Chociaż skowroniec  pręgoskrzydły i górniczek nie są zagrożone, niektórzy ich krewniacy mieli mniej szczęścia. Część gatunków zaczyna ponosić straty z powodu zatrucia rolniczymi chemikaliami. Innym brakuje pokarmu, zwłaszcza żyjącym na terenach, gdzie opryskiwanie upraw spowodowało zniknięcie chwastów, które dostarczały ptakom nasion w zimie. 

 Do najrzadszych i najbardziej zagrożonych ze wszystkich skowronków należy 6 gatunków afrykańskich. Zalicza się do nich Skowron długoszponiasty z Somalii, którego środowisko zostało zniszczone przez uprawy, wypasanie bydła i osuszanie gruntów.