W sztuce i literaturze europejskiej rozpowszechniony jest motyw Matki Bolejącej (Stabat Mater) stojącej pod krzyżem swego syna. Stało się to głównie za sprawą biblijnych zapisów św. Jana, właśnie na tej podstawie powstało wiele łacińskich pieśni „Stabat Mater Dolorosa” . Inaczej nazwana Lament Świętokrzyski” pochodzi z XV w. rozpoczyna się od słów „Posłuchajcie bracia miła…” tzn. plankt – gatunek żałobny. W utworze tym opisany jest pełen ekspresji monolog Najświętszej Maryi Panny przeżywającej męczeństwo swego syna. Autor ukazuje w tym monologu losy Jezusa od momentu biczowania przez nałożenie cierniowej korony, bicie przez Żydów, po przybicie do krzyża i Jego konanie. Jej cierpienie potęgowane jest przez poczcie bezsilności, gdyż chciałaby synowi odjąć cierpienia i ulżyć mu dzieląc jego mękę „Synku miły i wybrany, rozdziel z matką swoje rany”, poza tym pragnie obetrzeć krew z twarzy i dać synowi pić –chociaż tyle, ale On jest wysoko, a ona nisko. Tam na krzyżu, dzieją się wielkie sprawy, spełnia się wola Boga, składana jest ofiara; tu pod krzyżem, ofiarę ze swego cierpienia składa matka. Na stan jej uczuć wskazuje nierówna długość wersów oraz język, jakim wygłasza monolog. Matka Chrystusa, pełna smutku i żałości, ujawnia swoje nadzieje zwracając się z rozpaczą do Archanioła Gabriela „Gdzie jest ono twe wesele”, które kiedyś zwiastowało jej radość. W strofie ostatniej adresatami Maryi są wszystkie matki, przestrzega je, aby nigdy nie było im dane oglądać swoich dzieci w takim stanie, w jakim ona po raz ostatni widzi swojego ukochanego syna. Żaliła się do nich na nieuzasadnione cierpienie i męki dziecka. Zwrot bohaterki do wszystkich zgromadzonych matek ukazuje zarazem ludzką wspólnotę odczuć, jakie zazwyczaj towarzyszą zwykłej i prostej osobie po utracie bliskiej osoby. Ten pełen ekspresji monolog Maryi uwydatnia przede wszystkim ludzki wymiar matczynego cierpienia i jego skalę. W utworze tym autor eksponuje jej człowieczeństwo; nie przywołuje w wierszu atrybutów jej boskości, ale wręcz przeciwnie – podkreśla jej ludzkie przeżycia. „Lament Świętokrzyski” posiada typowe cechy epoki średniowiecznej, pierwsza to anonimowość autora, droga zaś to symboliczny podział na przestrzenie: góra (Bóg i umierający na krzyżu Syn) i dół (ziemia i matka stojąca pod krzyżem). „Lament Świętokrzyski” to cenny zabytek polskiej literatury średniowiecznej, jak i również jest niezbitym dowodem na to, iż w Polsce silnie funkcjonował kult Najświętszej Maryi Panny. Film „Pasja” jest wielką ekranizacją opartą na wydarzeniach z Nowego Testamentu, który był jej pierwszym i podstawowym źródłem. Dzieło to porusza kilka zasadniczych, współczesnych problemów : wiarę, nadzieję, miłość i przebaczenie.
W sztuce i literaturze europejskiej rozpowszechniony jest motyw Matki Bolejącej (Stabat Mater) stojącej pod krzyżem swego syna. Stało się to głównie za sprawą biblijnych zapisów św. Jana, właśnie na tej podstawie powstało wiele łacińskich pieśni „Stabat Mater Dolorosa” . Inaczej nazwana Lament Świętokrzyski” pochodzi z XV w. rozpoczyna się od słów „Posłuchajcie bracia miła…” tzn. plankt – gatunek żałobny. W utworze tym opisany jest pełen ekspresji monolog Najświętszej Maryi Panny przeżywającej męczeństwo swego syna. Autor ukazuje w tym monologu losy Jezusa od momentu biczowania przez nałożenie cierniowej korony, bicie przez Żydów, po przybicie do krzyża i Jego konanie. Jej cierpienie potęgowane jest przez poczcie bezsilności, gdyż chciałaby synowi odjąć cierpienia i ulżyć mu dzieląc jego mękę „Synku miły i wybrany, rozdziel z matką swoje rany”, poza tym pragnie obetrzeć krew z twarzy i dać synowi pić –chociaż tyle, ale On jest wysoko, a ona nisko. Tam na krzyżu, dzieją się wielkie sprawy, spełnia się wola Boga, składana jest ofiara; tu pod krzyżem, ofiarę ze swego cierpienia składa matka. Na stan jej uczuć wskazuje nierówna długość wersów oraz język, jakim wygłasza monolog.
Matka Chrystusa, pełna smutku i żałości, ujawnia swoje nadzieje zwracając się z rozpaczą do Archanioła Gabriela „Gdzie jest ono twe wesele”, które kiedyś zwiastowało jej radość.
W strofie ostatniej adresatami Maryi są wszystkie matki, przestrzega je, aby nigdy nie było im dane oglądać swoich dzieci w takim stanie, w jakim ona po raz ostatni widzi swojego ukochanego syna. Żaliła się do nich na nieuzasadnione cierpienie i męki dziecka. Zwrot bohaterki do wszystkich zgromadzonych matek ukazuje zarazem ludzką wspólnotę odczuć, jakie zazwyczaj towarzyszą zwykłej i prostej osobie po utracie bliskiej osoby. Ten pełen ekspresji monolog Maryi uwydatnia przede wszystkim ludzki wymiar matczynego cierpienia i jego skalę.
W utworze tym autor eksponuje jej człowieczeństwo; nie przywołuje w wierszu atrybutów jej boskości, ale wręcz przeciwnie – podkreśla jej ludzkie przeżycia.
„Lament Świętokrzyski” posiada typowe cechy epoki średniowiecznej, pierwsza to anonimowość autora, droga zaś to symboliczny podział na przestrzenie: góra (Bóg i umierający na krzyżu Syn) i dół (ziemia i matka stojąca pod krzyżem).
„Lament Świętokrzyski” to cenny zabytek polskiej literatury średniowiecznej, jak i również jest niezbitym dowodem na to, iż w Polsce silnie funkcjonował kult Najświętszej Maryi Panny.
Film „Pasja” jest wielką ekranizacją opartą na wydarzeniach z Nowego Testamentu, który był jej pierwszym i podstawowym źródłem. Dzieło to porusza kilka zasadniczych, współczesnych problemów : wiarę, nadzieję, miłość i przebaczenie.