Potrzebuję na dzisiaj pomocy błagam !!!
kim byli nauczyciele wieniawskiego ? prosze podać w którym miescie
gdzie studiował i ile lat miał kiedy skończył studia
po studiach kontynuował jeszcze przez 2 lata naukę.U kogo
More Questions From This User See All
WIENIAWSKI HENRYK (1835—1880), skrzypek, wirtuoz, kompozytor. Ur. 10 VII w Lublinie, w kamienicy przy Rynku; w późniejszych latach Wieniawscy mieszkali przy Krakowskim Przedmieściu. Ojciec — Tadeusz, lekarz, uczestnik powstania listopadowego; matka — Regina z Wolffów, siostra Edwarda, pianisty i kompozytora. Pierwszymi nauczycielami Henryka byli lublinianie Jan Hornziel (1812—1871), Stanisław Serwaczyński (1791—1859) i Antoni Parys. Henryk Panofka, znakomity skrzypek czeski, po przesłuchaniu Henryka, radził oddać go do konserwatorium; wybrano Paryż. Wieniawski uzyskał stypendium rządu carskiego i jako ośmiolatek rozpoczął naukę w klasie prof. Clavela, a od 1844 r. w klasie prof. Josepha-Lambert Massarta. Występował także na koncertach publicznych.
W czerwcu 1846 r. opuścił konserwatorium z pierwszą nagrodą. W roku następnym powstała, jedna z pierwszych, kompozycja, dedykowana Massartowi Grand Caprice fantastique sur un thkme original. Po ukończeniu konserwatorium Wieniawski udał się na koncerty do Petersburga. W początku 1849 r. był już w Paryżu i uzupełniał studia muzyczne. Realizowane w następnych latach trasy koncertowe obejmowały całą Europę. W czasie krótkiego życia Wieniawski poznał wiele muzycznych znakomitości, m.in. F. Chopina, K. Lipińskiego, S. Moniuszkę, F. Liszta, P. Czajkowskiego, A. Rubinsteina. 8 VIII 1860 r. w paryskim kościele poślubił, poznaną w 1859 r. Izabelę Hampton, dla której skomponował Legendę. W tymże 1860 r. przyjął nominację „solisty Jego Cesarskiej Mości", rozpoczął też pracę pedagogiczną w Petersburgu (1862— 1868).
W sierpniu 1872 r. wyruszył na tournee do Stanów Zjednoczonych. W ciągu 8 miesięcy dał 215 koncertów. Odwiedził także Kanadę, Meksyk i Kubę. Po powrocie do Europy podjął pracę pedagogiczną w konserwatorium w Brukseli (1874—1877). Uhonorowany został złotym medalem „Za zasługi dla Nauki i Sztuki", który wręczył mu król Prus; Orderem Wazów, przyznanym przez króla Szwecji; Orderem Dannebroga I klasy, nadanym przez króla Danii; rosyjskim Orderem św. Anny; członkostwem Sztokholmskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1876 r. po raz pierwszy ujawniła się choroba serca. W październiku 1879 r. Wieniawski znalazł się z tego powodu w Szpitalu Maryjnym w Moskwie.
Życie zakończył 31 III. Warszawa żegnała go 7 IV 1880 r. w kościele św. Krzyża. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim. Pozostawił ponad 50 różnych kompozycji, z których nie wszystkie wytrzymały próbę czasu. Z małżeństwa z Izabelą Hampton miał pięcioro dzieci, z których Irena, po mężu Dean Paul (1878—1932), obrała karierę muzyczną. Z 3 jego braci Julian (1834—1912), ps. Jordan, był dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu i prozaikiem, Józef (1837—1912) — pianistą i kompozytorem, Aleksander (1837—1916) — urzędnikiem carskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ojcem Adama, kompozytora i pedagoga, inicjatora Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego. W Poznaniu organizowane są międzynarodowe konkursy im. Wieniawskiego — skrzypcowe, kompozytorskie, lutnicze, w Lublinie — młodych skrzypków, a w Szczawnie — Dni Henryka Wieniawskiego.