Dziedziny rzemiosła artystycznego: Ceramika – wyroby wypalane z gliny i zazwyczaj pokrywane szkliwem, czyli fajans, kamionka i porcelana: naczynia, kafle i drobne przedmioty ozdobne. Hafciarstwo – hafty na tkaninach i skórach, często z użyciem nici metalowej (srebrna i złota), cekinów, paciorków i kamieni szlachetnych. Introligatorstwo – ozdobne oprawy ksiąg. Konwisarstwo – wyroby z cyny: naczynia, świeczniki, pasy i łańcuchy. Koronkarstwo – koronki ubraniowe i do obszywania tkanin. Kowalstwo artystyczne – kraty dekoracyjne, okucia, latarnie, zamki i klucze z kutego żelaza. Ludwisarstwo (brązownictwo) – odlewane przedmioty ze spiżu, miedzi i mosiądzu: dzwony, działa, posągi, świeczniki i moździerze. Meblarstwo – szafy, komody, kredensy, łoża, krzesła, fotele.
Sztuka użytkowa, zwana inaczej sztuką stosowaną – termin stosowany na określenie przedmiotów przeznaczonych do użytku codziennego, wykonywanych własnoręcznie w wielu egzemplarzach przez artystów lub wg ich projektów przeznaczonych dla produkcji rzemieślniczej. Od poł. XX w. projektowanie dla dużych serii przem. zyskało w Polsce własne określenie wzornictwo przemysłowe.
W średniowieczu robiono miecz i tarcz ale do codziennego użytku różne garnki itp.
Dziedziny rzemiosła artystycznego:
Ceramika –
wyroby wypalane z gliny i zazwyczaj pokrywane szkliwem, czyli fajans, kamionka i porcelana: naczynia, kafle i drobne przedmioty ozdobne.
Hafciarstwo –
hafty na tkaninach i skórach, często z użyciem nici metalowej (srebrna i złota), cekinów, paciorków i kamieni szlachetnych.
Introligatorstwo –
ozdobne oprawy ksiąg.
Konwisarstwo –
wyroby z cyny: naczynia, świeczniki, pasy i łańcuchy.
Koronkarstwo –
koronki ubraniowe i do obszywania tkanin.
Kowalstwo artystyczne –
kraty dekoracyjne, okucia, latarnie, zamki i klucze z kutego żelaza.
Ludwisarstwo (brązownictwo) –
odlewane przedmioty ze spiżu, miedzi i mosiądzu: dzwony, działa, posągi, świeczniki i moździerze.
Meblarstwo –
szafy, komody, kredensy, łoża, krzesła, fotele.
Sztuka użytkowa, zwana inaczej sztuką stosowaną – termin stosowany na określenie przedmiotów przeznaczonych do użytku codziennego, wykonywanych własnoręcznie w wielu egzemplarzach przez artystów lub wg ich projektów przeznaczonych dla produkcji rzemieślniczej. Od poł. XX w. projektowanie dla dużych serii przem. zyskało w Polsce własne określenie wzornictwo przemysłowe.