W warunkach naturalnych występuje w lasach południowej i środkowej Europy.Kwiat pojedynczy, pachnący, zwisający. W pąku okryty dwoma podsadkami. Podsadki zrastają się tworząc pochwiasty liść podkwiatowy z dwoma zgrubiałymi, zielonymi krawędziami, pomiędzy nimi i na ich krawędziach błoniasty. Okwiat dzwonkowaty, o sześciu listkach. Pręcików jest sześć. Mają 6 mm długości i bardzo krótką, białą nitkę pręcika.W Polsce występuje głównie w górach, na wyżynach i na Dolnym Śląsku. W Wielkopolsce i Na Polesiu w niewielkich ilościach. Na pozostałych terenach Polski, szczególnie północnej, rośnie jako zdziczała forma uprawowych przebiśniegów.Przebiśniegi listki kwiatu są nierówne (zewnętrzne są dłuższe od wewnętrznych),mają liście szarozielone.Przebiśniegi wytwarzają kilka długich (15-20cm) i wąskich (1cm) liści, wygiętych w rynienkę, z resztą tak jak większość cebulowych. Zwisające, białe kwiaty wyrastają na szypułkach nieco wyższych od liści (ok.25cm). Przebiśnieg jest rośliną miododajną i leczniczą. Jest jedną z pierwszych roślin, z której pszczoły pobierają pyłek, po okresie zimowym. Cebule przebiśniegów służą do otrzymywania galantaminy. Śnieżyczka przez dłuższy czas, a szczególnie w II połowie XX wieku uznawana była za jeden z najbardziej zagrożonych wyniszczeniem gatunków roślin w Polsce. Rabunkowa eksploatacja stanowisk naturalnych a w szczególności przesadzanie cebul do ogrodów oraz niszczenie stanowisk podczas zabiegów gospodarczych w lasach i zmniejszanie ich areału doprowadziły prawie do wyniszczenia gatunku. Dopiero dzięki pojawieniu się na rynku oferty hodowlanych śnieżyczek, zmniejszyło się zagrożenie wyginięcia gatunku. Jednak nadal jako gatunek zagrożony, wymieniony jest w czerwonych księgach roślin objętych ochroną gatunkową w wielu krajach europejskich, w tym i w Polsce.Jest stosowana w lecznictwie.
Roślina pochodzi ze środkowej Europy. Dorasta do 15cm, z każdej bulwy wyrastają dwa lub trzy liście. Roślina szybko się rozrasta, rozsiewając nasiona i wykształcając cebulki, tworzy, więc gęste kolonie. Śnieżyczka Elwesa (G. elwesii) o dużych kwiatach kwitnie nieco wcześniej niż odmiana podstawowa i znosi nieco suchszą glebę, na przykład w ogrodzie skalnym.
Uprawa:
Preferowane stanowisko powinno być półcieniste, chłodne. Gleba żyzna oraz wilgotna. Bylinę najlepiej pozostawić wiosną w spokoju. Sadzimy późnym latem lub jesienią na głębokość ok. 10cm. Rozmnażanie tej rośliny jest dość łatwe. Duże grupy rośliny dzielimy na mniejsze po kwitnieniu, kiedy liście są jeszcze zielone. Oddziela się wówczas cebulki potomne. Można też zebrać nasiona lub poczekać aż roślina sama się wysieje.
Zastosowanie:
Przebiśniegi zapowiadają wiosnę zarówno w ogrodzie jak i pojemnikach. Tworzą gęste, rozległe dywany kwiatów pod drzewami i krzewami.
Kwitnienie:
Wczesna wiosna.
Zimowanie:
Roślina mrozoodporna.
Uwagi:
Wszystkie części przebiśniegu są lekko trujące. Spożycie grozi niestrawnością, kontakt z cebulkami może podrażniać skórę.
W warunkach naturalnych występuje w lasach południowej i środkowej Europy.Kwiat pojedynczy, pachnący, zwisający. W pąku okryty dwoma podsadkami. Podsadki zrastają się tworząc pochwiasty liść podkwiatowy z dwoma zgrubiałymi, zielonymi krawędziami, pomiędzy nimi i na ich krawędziach błoniasty. Okwiat dzwonkowaty, o sześciu listkach. Pręcików jest sześć. Mają 6 mm długości i bardzo krótką, białą nitkę pręcika.W Polsce występuje głównie w górach, na wyżynach i na Dolnym Śląsku. W Wielkopolsce i Na Polesiu w niewielkich ilościach. Na pozostałych terenach Polski, szczególnie północnej, rośnie jako zdziczała forma uprawowych przebiśniegów.Przebiśniegi listki kwiatu są nierówne (zewnętrzne są dłuższe od wewnętrznych),mają liście szarozielone.Przebiśniegi wytwarzają kilka długich (15-20cm) i wąskich (1cm) liści, wygiętych w rynienkę, z resztą tak jak większość cebulowych. Zwisające, białe kwiaty wyrastają na szypułkach nieco wyższych od liści (ok.25cm). Przebiśnieg jest rośliną miododajną i leczniczą. Jest jedną z pierwszych roślin, z której pszczoły pobierają pyłek, po okresie zimowym. Cebule przebiśniegów służą do otrzymywania galantaminy. Śnieżyczka przez dłuższy czas, a szczególnie w II połowie XX wieku uznawana była za jeden z najbardziej zagrożonych wyniszczeniem gatunków roślin w Polsce. Rabunkowa eksploatacja stanowisk naturalnych a w szczególności przesadzanie cebul do ogrodów oraz niszczenie stanowisk podczas zabiegów gospodarczych w lasach i zmniejszanie ich areału doprowadziły prawie do wyniszczenia gatunku. Dopiero dzięki pojawieniu się na rynku oferty hodowlanych śnieżyczek, zmniejszyło się zagrożenie wyginięcia gatunku. Jednak nadal jako gatunek zagrożony, wymieniony jest w czerwonych księgach roślin objętych ochroną gatunkową w wielu krajach europejskich, w tym i w Polsce.Jest stosowana w lecznictwie.
Myslę że pomogłam ;)
Roślina pochodzi ze środkowej Europy. Dorasta do 15cm, z każdej bulwy wyrastają dwa lub trzy liście. Roślina szybko się rozrasta, rozsiewając nasiona i wykształcając cebulki, tworzy, więc gęste kolonie. Śnieżyczka Elwesa (G. elwesii) o dużych kwiatach kwitnie nieco wcześniej niż odmiana podstawowa i znosi nieco suchszą glebę, na przykład w ogrodzie skalnym.
Uprawa:Preferowane stanowisko powinno być półcieniste, chłodne. Gleba żyzna oraz wilgotna. Bylinę najlepiej pozostawić wiosną w spokoju. Sadzimy późnym latem lub jesienią na głębokość ok. 10cm. Rozmnażanie tej rośliny jest dość łatwe. Duże grupy rośliny dzielimy na mniejsze po kwitnieniu, kiedy liście są jeszcze zielone. Oddziela się wówczas cebulki potomne. Można też zebrać nasiona lub poczekać aż roślina sama się wysieje.
Zastosowanie:Przebiśniegi zapowiadają wiosnę zarówno w ogrodzie jak i pojemnikach. Tworzą gęste, rozległe dywany kwiatów pod drzewami i krzewami.
Kwitnienie:Wczesna wiosna.
Zimowanie:Roślina mrozoodporna.
Uwagi:Wszystkie części przebiśniegu są lekko trujące. Spożycie grozi niestrawnością, kontakt z cebulkami może podrażniać skórę.