Konferencja waszyngtońska unaoczniła fakt obniżenia się znaczenia i roli Wielkiej Brytanii jako dawnej największej potęgi morskiej. Anglicy musieli zgodzić się na równość w tym względzie ze Stanami Zjednoczonymi, które zresztą od końca XIX wieku do tego aspirowały, rozbudowując znacznie swoją flotę. Japonia na razie jeszcze musiała zgodzić się na pozycję drugiego rzędu. Francję zepchnięto do kategorii trzeciej, zrównując ją z Włochami.Najistotniejszą konsekwencją traktatu było ograniczenie ilości posiadanych okrętów liniowych do wyliczonych w traktacie. Państwa zobowiązały się do wycofania pozostałych okrętów tej klasy oraz do nie budowania nowych do 1931 roku.
USA mogły dokończyć budowę dwóch pancerników typu Colorado (art. II traktatu) Wielka Brytania mogła zbudować w latach 1922-1925 dwa nowe pancerniki (późniejsze HMS "Nelson" i "Rodney") (art. II) Francja i Włochy mogły zacząć w latach 1927 i 1929 budowę dwóch nowych pancerników (z czego nie skorzystały)
Konferencja waszyngtońska unaoczniła fakt obniżenia się znaczenia i roli Wielkiej Brytanii jako dawnej największej potęgi morskiej. Anglicy musieli zgodzić się na równość w tym względzie ze Stanami Zjednoczonymi, które zresztą od końca XIX wieku do tego aspirowały, rozbudowując znacznie swoją flotę. Japonia na razie jeszcze musiała zgodzić się na pozycję drugiego rzędu. Francję zepchnięto do kategorii trzeciej, zrównując ją z Włochami.
Francja obroniła zasadę nieograniczania tonażu i liczebności jednostek średnich i mniejszych oraz okrętów podwodnych. W efekcie, traktat ograniczył jedynie ilość posiadanych i budowanych okrętów liniowych, uważanych tradycyjnie za główną siłę flot, a także nowo powstających lotniskowców.
Konferencja waszyngtońska unaoczniła fakt obniżenia się znaczenia i roli Wielkiej Brytanii jako dawnej największej potęgi morskiej. Anglicy musieli zgodzić się na równość w tym względzie ze Stanami Zjednoczonymi, które zresztą od końca XIX wieku do tego aspirowały, rozbudowując znacznie swoją flotę. Japonia na razie jeszcze musiała zgodzić się na pozycję drugiego rzędu. Francję zepchnięto do kategorii trzeciej, zrównując ją z Włochami.Najistotniejszą konsekwencją traktatu było ograniczenie ilości posiadanych okrętów liniowych do wyliczonych w traktacie. Państwa zobowiązały się do wycofania pozostałych okrętów tej klasy oraz do nie budowania nowych do 1931 roku.
USA mogły dokończyć budowę dwóch pancerników typu Colorado (art. II traktatu) Wielka Brytania mogła zbudować w latach 1922-1925 dwa nowe pancerniki (późniejsze HMS "Nelson" i "Rodney") (art. II) Francja i Włochy mogły zacząć w latach 1927 i 1929 budowę dwóch nowych pancerników (z czego nie skorzystały)Konferencja waszyngtońska unaoczniła fakt obniżenia się znaczenia i roli Wielkiej Brytanii jako dawnej największej potęgi morskiej. Anglicy musieli zgodzić się na równość w tym względzie ze Stanami Zjednoczonymi, które zresztą od końca XIX wieku do tego aspirowały, rozbudowując znacznie swoją flotę. Japonia na razie jeszcze musiała zgodzić się na pozycję drugiego rzędu. Francję zepchnięto do kategorii trzeciej, zrównując ją z Włochami.
Francja obroniła zasadę nieograniczania tonażu i liczebności jednostek średnich i mniejszych oraz okrętów podwodnych. W efekcie, traktat ograniczył jedynie ilość posiadanych i budowanych okrętów liniowych, uważanych tradycyjnie za główną siłę flot, a także nowo powstających lotniskowców.