Porównaj zjednoczenie Niemiec i Włoch prosze o szybka odpowiedz
mariolkaaa123
W mojej pracy zamierzam objąć okres począwszy od Wiosny Ludów (1848 r.) do roku 1871, oznaczającym zarówno ogłoszenie zjednoczenia Niemiec, jak i ogłoszenie Rzymu stolicą Włoch, czyli równocześnie zakończenia procesu zjednoczeniowego we Włoszech. W latach 1848-1849 doszło do wybuchu w Europie szeregu powstań i rewolucji, określanych ogólnym mianem Wiosny Ludów. Największy zasięg miały powstania we Francji, państwach niemieckich, włoskich, w Austrii. Miały one wiele cech wspólnych, co ułatwiło wyznaczyć kilka głównych przyczyn europejskiej Wiosny Ludów. W jej ramach znajdowały się powstania narodowe, których celem było uzyskanie niepodległości (Węgry, Czesi, Włosi), rewolucje zmierzające do przejęcia przez burżuazję władzę w państwie (Prusy, Francja, Austria), oraz wreszcie ruchy zjednoczeniowe (państwa niemieckie i Włochy). Jedną z głównych przyczyn Wiosny Ludów we Włoszech było hasło zjednoczenia Italii oraz chęć wyzwolenia się spod wpływów austriackich. Jednymi z ważniejszych wydarzeń były m.in. rewolucje na Sycylii, w Lombardii i Wenecji w 1848 roku; utworzenie Republiki Rzymskiej po ucieczce papieża, jeszcze w tym samym roku; próby zjednoczenia Italii pod wodzą króla Sardynii Karola Alberta zakończone klęską w wojnie z interwencją francusko-austriacką (1848-1849). Jednak w rezultacie Włochy pozostały nadal tylko pojęciem geograficznym. Najczęściej powtarzanym hasłem podczas walk o zjednoczenie Włoch było zawołanie Karola Alberta jeszcze z 1846 roku: L’Italia fara de se . Główną przyczyną Wiosny Ludów w Niemczech również okazała się konieczność zjednoczenia kraju (zarówno gospodarcza jak i polityczna). Do tego dotarło również dążenie do reform ustrojowych oraz pełne uwłaszczenie (zwłaszcza w prowincjach na wschód od Łaby). Do najważniejszych wydarzeń zaliczamy m.in. rewolucję berlińską w 1848 roku (proklamacja króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV „do moich kochanych Berlińczyków”), zwołanie Zgromadzenia Narodowego i deklaracja swobód obywatelskich; inauguracja obrad Parlamentu Frankfurckiego – maj 1848; unicestwienie rewolucji w Prusach – grudzień 1848; zdławienie powstań w poszczególnych państwach niemieckich – sierpień 1849. Rezultatem były zmiany ustrojowe w Prusach (monarchia konstytucyjna z elementami absolutyzmu od 1850 roku oraz przyspieszenie reform agrarnych trwających od 1807 roku. Zakończona niepowodzeniem próba zjednoczenia Włoch podczas Wiosny Ludów nie oznaczała zaniechania dalszych działań zmierzających do osiągnięcia tego celu. Centrum włoskiego ruchu narodowego stało się Królestwo Sardynii (Piemont), rządzone przez Wiktora Emanuela II z dynastii sabaudzkiej.
W latach 1848-1849 doszło do wybuchu w Europie szeregu powstań i rewolucji, określanych ogólnym mianem Wiosny Ludów. Największy zasięg miały powstania
we Francji, państwach niemieckich, włoskich, w Austrii. Miały one wiele cech wspólnych,
co ułatwiło wyznaczyć kilka głównych przyczyn europejskiej Wiosny Ludów. W jej ramach znajdowały się powstania narodowe, których celem było uzyskanie niepodległości (Węgry, Czesi, Włosi), rewolucje zmierzające do przejęcia przez burżuazję władzę w państwie (Prusy, Francja, Austria), oraz wreszcie ruchy zjednoczeniowe (państwa niemieckie i Włochy).
Jedną z głównych przyczyn Wiosny Ludów we Włoszech było hasło zjednoczenia Italii oraz chęć wyzwolenia się spod wpływów austriackich. Jednymi z ważniejszych wydarzeń były m.in. rewolucje na Sycylii, w Lombardii i Wenecji w 1848 roku; utworzenie Republiki Rzymskiej po ucieczce papieża, jeszcze w tym samym roku; próby zjednoczenia Italii pod wodzą króla Sardynii Karola Alberta zakończone klęską w wojnie z interwencją francusko-austriacką (1848-1849). Jednak w rezultacie Włochy pozostały nadal tylko pojęciem geograficznym. Najczęściej powtarzanym hasłem podczas walk o zjednoczenie Włoch było zawołanie Karola Alberta jeszcze z 1846 roku: L’Italia fara de se .
Główną przyczyną Wiosny Ludów w Niemczech również okazała się konieczność zjednoczenia kraju (zarówno gospodarcza jak i polityczna). Do tego dotarło również dążenie do reform ustrojowych oraz pełne uwłaszczenie (zwłaszcza w prowincjach na wschód
od Łaby). Do najważniejszych wydarzeń zaliczamy m.in. rewolucję berlińską w 1848 roku (proklamacja króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV „do moich kochanych Berlińczyków”), zwołanie Zgromadzenia Narodowego i deklaracja swobód obywatelskich; inauguracja obrad Parlamentu Frankfurckiego – maj 1848; unicestwienie rewolucji w Prusach – grudzień 1848; zdławienie powstań w poszczególnych państwach niemieckich – sierpień 1849. Rezultatem były zmiany ustrojowe w Prusach (monarchia konstytucyjna z elementami absolutyzmu od 1850 roku oraz przyspieszenie reform agrarnych trwających od 1807 roku.
Zakończona niepowodzeniem próba zjednoczenia Włoch podczas Wiosny Ludów
nie oznaczała zaniechania dalszych działań zmierzających do osiągnięcia tego celu. Centrum włoskiego ruchu narodowego stało się Królestwo Sardynii (Piemont), rządzone przez Wiktora Emanuela II z dynastii sabaudzkiej.