Question

porównaj warunki życia i pracy robotników w XIX i współcześni( min 10 porównań można w formie tabeli ) proszę dziś jeszcze potrzebuję :D

Answer 1

Wskutek rozwoju kapitalizmu nastąpił bardzo wyraźny podział społeczeństwa na bogacących się, czyli właścicieli fabryk, kupców i wielkich posiadaczy ziemskich oraz słabo opłacanych robotników fabrycznych i rolnych. Miasta nie były przygotowane na masowy napływ ludności poszukującej pracy w fabrykach. Duży napływ siły roboczej sprawiał, że na jedno miejsce oczekiwało wielu chętnych, a w tej sytuacji pracodawcy zaniżali płace. Wśród właścicieli fabryk panowało zreszta przekonanie, że wyższe zarobki rozleniwiłyby pracowników. W tamtych czasach nie funkcjonowały żadne z przepisów prawnych chroniących robotników, jak i nie istniały jeszcze związki zawodowe. Robotnicy zmuszeni byli zgadzać się na wszystkie warunki pracy, jak i wynagrodzenia, oferowane im przez pracodawców. Zdarzało się, że zatrudniano nawet dzieci do tej ciężkiej pracy fabrycznej. Właściciele fabryk nie liczyli się z prawami pracowników, zmuszali ich do ciężkiej, wielogodzinnej (nawet po 12-16h) pracy w strasznych warunkach. Nikt nie dbał o bezpieczeństwo czy higienę pracy. Liczył się tylko zysk, najlepiej szybki. Robotnicy nie mogli liczyć na żadne ubezpieczenia czy zwolnienia lekarskie. W chwili kiedy byli niezdatni do pracy, byli natychmiast zwalniani. Jeśli podczas pracy zdarzył się jakiś wypadek, praocwnik od razu odchodził z pracy, bez jakichkolwiek wspomożeń ze strony pracodawcy, jakiegokolwiek odszkodowania czy zapomogi. Do tej nieludzkiej pracy, charówki, stały w kolejce setki innych bezrobotnych ze wsi. Mieszkań też nie było godnych człowieka. Z czasem jednak zaczęły powstawać osiedla robotnicze. Zarobki robotników nie pozwalały na wynajem czy kupno luksusowych mieszkań. Musieli oni zadowalać się marnotą, choć pracowali jak dziesiątki innych - wyżej usytuowanych panów. Dopiero z czasem okazało się, że dobrze opłacany, zdrowy i wypoczęty pracownik jest bardziej wydajny. W drugiej połowie XIX wieku nastąpiła stopniowa poprawa położenia robotników fabrycznych. Wraz ze wzrostem liczby maszyn stosowanych w fabrykach rosło także zapotrzebowanie na pracowników o wysokich kwalifikacjach, których trudno było zastąpić. W większości państw europejskich stopniowo zaostrzano przepisy dotyczące bezpieczeństwa pracy, wprowadzono też obowiązkowe ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków i zakazano zatrudniania dzieci poniżej ośmiu lat. Dużą rolę odegrała działalność związków zawodowych, reprezentujących interesy pracowników. Początkowo działały one nielegalnie. W 1866r. zostały oficjalnie zalegalizowane w Belgii, w latach 1870-76 w Anglii, a w 1844r. we Francji. Rosja carska zalegalizowała związki zawodowe w 1906r. Ruch związkowy stał się potężną siłą społeczną. W Anglii, na początku XX wieku, do związków należało ok. 4 milionów ludzi. - to jest ze ściąga.pl , możesz z tego sama coś ułożyć :)

 

Tutaj ci napiszę coś innego :

Warunki życia robotników były bardzo złe.Pracowali długo (po 16 godzin na dobę),byli żle opłacani,towarzyszył im głód.Często zapadali na ciężkie choroby,umierali w mlodym wieku.By zapewnić rodzinie dobro ,pracę w fabrykach podejmowały również kobiety,a nawet dzieci. Ich zarobki były niższe od wynagrodzenia dorosłych mężczyzn.W razie wypadku robotnicy byli pozbawieni prawa do odszkodowania ,a wtedy ich rodziny pozostawały bez środków do życia. Warunki pracy robotników budziły bunt i sprzeciw,wtedy podejmowali walkę organizując strajki.

 

POZDRAWIAM ! :)