Question

Porównaj sposób przedstawienia uczuć i refleksji w utworach: D M*** Mickiewicza i W Weronie Norwida.

Który z wierszy wymagał od Ciebie więcej skupienia i wysiłku? Który był bardziej tajemniczy? Dlaczego?

W Weronie:

1
Nad Kapuletich i Montekich domem,
Spłukane deszczem, poruszone gromem,
Łagodne oko błękitu -

2
Patrzy na gruzy nieprzyjaznych grodów,
Na rozwalone bramy od ogrodów,
I gwiazdę zrzuca ze szczytu -

3
Cyprysy mówią, że to dla Julietty,
Że dla Romea, ta łza znad planety
Spada – i groby przecieka;

4
A ludzie mówią, i mówią uczenie,
Że to nie łzy są, ale że kamienie,
I – że nikt na nie nie czeka!

Do M***:

Precz z moich oczu! ... posłucham od razu,
Precz z mego serca! ... i serce posłucha,
Precz z mej pamięci! ... nie - tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha.

Jak cień tym dłuższy, gdy padnie z daleka,
Tym szerzej koło żałobne roztoczy -
Tak moja postać, im dalej ucieka,
Tym grubszym kirem twą pamięć pomroczy.

Na każdym miejscu i o każdej dobie,
Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,
Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.

Czy zadumana w samotnej komorze
Do arfy zbliżysz nieumyślną rękę,
Przypomnisz sobie: właśnie o tej porze
Śpiewałam jemu tę samą piosenkę.

Czy grając w szachy, gdy pierwszymi ściegi
Śmiertelna złowi króla twego matnia,
Pomyślisz sobie: tak stały szeregi,
Gdy się skończyła nasza gra ostatnia.

Czy to na balu w chwilach odpoczynku
Siędziesz, nim muzyk tańce zapowiedział,
Obaczysz próżne miejsce przy kominku,
Pomyślisz sobie: on tam ze mną siedział.

Czy książkę weźmiesz, gdzie smutnym wyrokiem
Stargane ujrzysz kochanków nadzieje,
Złożywszy książkę z westchnieniem głębokiem
Pomyślisz sobie: ach! to nasze dzieje...

A jeśli autor po zawiłej probie
Parę miłosną na ostatek złączył,
Zagasisz świecę i pomyślisz sobie:
Czemu nasz romans tak się nie zakończył...

Wtem błyskawica nocna zamigoce,
Sucha w ogrodzie zaszeleszczy grusza
I puszczyk z jękiem w okno załopoce...
Pomyślisz sobie, że to moja dusza.

Tak w każdym miejscu i o każdej dobie,
Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,
Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.

Answer 1

W wierszu Norwida "W Weronie" podmiot liryczny wypowiada się krótko. Mówi zagadkami i aby odczytać sens utworu, trzeba skupić się na jego lekturze. Norwid w sposób bardzo oszczędny dysponuje słowami, o swoich uczuciach mówi niewiele. Być może żałuje tego, jak skończył się romans Romea i Julii jednak schodzi na ziemię i uważa, że to wszystko to tylko fikcja( Tak odebrałam ostatnią zwrotkę). Reflekcje tego autora są głęboko ukryte. Uważam, że Norwid poprzez swój wiersz chciał uwidocznić to, że każda piękna romantyczna miłość jest tylko wyobraźnią. W realnym świecie nie istnieje coś tak wzniosłego.

 W wierszu Mickiewicza " Do M" podmiot opisuje sytuacje, podczas których ujawniają się emocje jego oraz tajemniczej kobiety. Z jego wypowiedzi wynika, że łączyło ich silne uczucie a sam podmiot żałuje zakończenia znajomości. Jego reflekcje dotyczą tego, jak silnie oddziałują wspomnienia na uczucia człowieka. Podmiot chce pokazać, że doświadczył pięknej romantycznej miłości lecz niestety z zakończeniem odbiegającym od typowego romansu. Uważa, że w każdej sytuacji, w której towarzyszyła mu tajemnicza kobieta, pozostawił cząstkę swojej duszy. Znaczy to, że są to wspomnienia bliskie jego sercu.


PS. Mam nadzieję, że dobrze zrozumiałam i napisałam. ;)